هوش مصنوعی: من از زیبایی‌های دو صورت مانند سوسن و لاله تأثیر گرفته‌ام و به حالت فروتنی، سر به زیر انداخته‌ام.

هوش مصنوعی: از شدت دوری چهره‌اش، آنقدر اشک می‌ریزم که همچون چشم‌های پر از خون بر روی زمین افتاده است. نگاه من به سوگ او همچون نگریستن به پرندگان است.

هوش مصنوعی: من مانند بنفشه‌ام و اشک نقره‌ای بر چهره‌ام جاری است، زیرا دلم می‌خواهد که جوانه‌ی تازه‌ای از این محبت ناب زنده شود.

هوش مصنوعی: من به دشمنی با عطر خوش و دشمنی با گل یاس بدل شدم، زیرا بوی خوش یاس از عطر مشک همگانی‌تر و همه‌جاگیرتر است.

هوش مصنوعی: من بنده‌ی آن لب چون گوهر بدخشان هستم که خداوند آن را با دقت و زیبایی خلق کرده و در کنار آن دو گوهر دیگر قرار داده است.

هوش مصنوعی: لب او از سنگ‌های قیمتی و گل‌های زیبای بدخشان ساخته شده است و به خاطر همین، مانند لعل (سنگی قیمتی) بسیار زیباتر و شیرین‌تر به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر هدف تو این است که به من آسیب بزنی و بی‌گناهی را بی‌جهت به خطر بیندازی، این کار را نکن. مراقب باش که خون بی‌گناه را نریزی و از این کار بپرهیز.

هوش مصنوعی: اگر به فکر قضاوت درباره خون من نباشی، خداوند بلندمرتبه خود قاضی بین ما خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگرچه در غم تو بی‌توجه و بی‌خوشی هستم، اما همین که بر مادحت می‌سرایم، برای من کافی است که مرا به سمت شادی هدایت کنی.

هوش مصنوعی: امیر احمد بن عاصم کسی است که اراده و عزمی قوی دارد و به بلندای مقام و منزلت دست یافته است.

هوش مصنوعی: به نظر من حقیقت این است که بخشش او یکی است و خواسته‌های اسکندر نیز همین را نشان می‌دهد.