آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۳

شمارهٔ ۵۴

امشب که ز وصلم به طرب می گذرد
از غصه به من شبی عجب می گذرد
گر دم نزنم فغان که غم می کشدم
ور شکوه کنم آه که شب می گذرد

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از شب و احساسات خود صحبت می‌کند. او از شادی ناشی از وصال یاد می‌کند، اما همزمان از غم و درد نیز شکایت دارد. او نشان می‌دهد که اگر سکوت کند، غم را تحمل می‌کند و اگر بخواهد از دردش بگوید، شب همچنان به خود می‌گذرد. به طور کلی، این شعر تضاد میان شادی و غم را به تصویر می‌کشد.

شمارهٔ ۵۲

شمارهٔ ۵۳

هوش مصنوعی: امشب که به خاطر وصال، لحظات شاد و خوشی را سپری می‌کنم، زمان به طرز عجیبی از غم و اندوهی که بر من گذشته، می‌گذرد.

امشب که ز وصلم به طرب می‌گذرد

از غصه به من شبی عجب می‌گذرد

هوش مصنوعی: اگر چیزی نگویم، آه و ناله‌ام را با غم تحمل می‌کنم؛ و اگر شکایت کنم، افسوس که شب به آرامی می‌گذرد.

گر دم نزنم، فغان که غم می‌کشدم؛

ور شکوه کنم، آه که شب می‌گذرد

شمارهٔ ۵۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده