آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از عشق، سخن به بوالهوس نتوان گفت؛</p></div>
<div class="m2"><p>با مرغ چمن، رنج قفس نتوان گفت!</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>فریاد، که دردی که مرا در دل از اوست</p></div>
<div class="m2"><p>او نشنود و، بهیچ کس نتوان گفت!</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 12448 - آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۰

شمارهٔ ۴۱

از عشق سخن به بوالهوس نتوان گفت
با مرغ چمن رنج قفس نتوان گفت
فریاد که دردی که مرا در دل از اوست
او نشنود و بهیچ کس نتوان گفت

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر بیان می‌کند که نمی‌توان درباره عشق با کسی که فقط به لذت‌ها فکر می‌کند گفتگو کرد. همچنین او تأکید می‌کند که نمی‌توان درد دل را با کسی که توانایی شنیدن آن را ندارد، در میان گذاشت. در حقیقت، احساسات عمیق و رنج‌های درونی را نمی‌توان به راحتی با دیگران به اشتراک گذاشت.

شمارهٔ ۳۹

شمارهٔ ۴۰

هوش مصنوعی: از عشق نمی‌توان با کسانی که به هوس‌بازی مشغول‌اند صحبت کرد؛ همچنین نمی‌توان از درد و رنج اسیر بودن در قفس، با پرنده‌ای که در چمن و در آزادی زندگی می‌کند، گفتگو کرد!

از عشق، سخن به بوالهوس نتوان گفت؛

با مرغ چمن، رنج قفس نتوان گفت!

هوش مصنوعی: گریه و ناله می‌کنم، چون دردی که در دل دارم را او نمی‌شنود و به هیچ‌کس دیگری هم نمی‌توانم بگویم.

فریاد، که دردی که مرا در دل از اوست

او نشنود و، بهیچ کس نتوان گفت!

شمارهٔ ۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده