آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تو میروی و نگاه من از پی تست</p></div>
<div class="m2"><p>اشکم چو ستاره، ماه من از پی تست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از پا چو مرا فگنده یی، تا دگری</p></div>
<div class="m2"><p>ناید ز پی تو، آه من از پی تست</p></div></div>

دیوان لطفعلی بیک آذر بیگدلی به کوشش حسن سادات ناصری و غلامحسین بیگدلی - لطفعلی بیک آذر بیگدلی - تصویر ۴۳۹

شمارهٔ ۲۵

تو میروی و نگاه من از پی تست
اشکم چو ستاره ماه من از پی تست
از پا چو مرا فگنده یی تا دگری
ناید ز پی تو آه من از پی تست

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساس عمیق خودش از جدایی اشاره می‌کند. او می‌گوید که وقتی محبوبش می‌رود، نگاهش دائم به دنبالش است و اشک‌هایش مثل ستاره می‌درخشند. او همچنین به این موضوع می‌پردازد که اگر محبوبش به کسی دیگر توجه کند، دیگر نمی‌تواند برای او آه بکشد و حسرتش را به دل نگه دارد. به طور کلی، شعر بیانگر عشق و اندوه ناشی از جدایی است.

شمارهٔ ۲۳

شمارهٔ ۲۴

هوش مصنوعی: تو می‌روی و من همچنان به دنبالت هستم. اشک‌هایم همچون ستاره‌ها می‌درخشد و وجودم به خاطر تو مانند ماه می‌تابد.

تو میروی و نگاه من از پی تست

اشکم چو ستاره، ماه من از پی تست

هوش مصنوعی: وقتی که مرا به زمین بزنید، دیگر کسی به دنبال شما نخواهد آمد و افسوس من تنها برای شماست.

از پا چو مرا فگنده یی، تا دگری

ناید ز پی تو، آه من از پی تست

شمارهٔ ۲۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده