هوش مصنوعی: بنام خداوندی که خالق زندگی و دنیا است و او برتر از هر چیز پنهان و آشکار است.

هوش مصنوعی: خداوندی که حیات و جسم را آفریده، طلسمی است که جان را از جسم جدا نمی‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که نه تنها رواق‌های بلند را می‌آراید، بلکه نقش‌هایی را هم که می‌سازد، به زیبایی به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که نسل‌های آینده از زندگی و تجربیات پیشینیان بهره‌مند می‌شوند و در واقع مسیر و راهی که پیشینیان برای آنان ایجاد کرده‌اند، به عنوان راهنما و الگو برای آن‌ها باقی می‌ماند. نسل‌های آینده با اتکا به آثار و دستاوردهای پیشینیان، به زندگی خود ادامه می‌دهند و به آنها احترام می‌گذارند.

هوش مصنوعی: در این بیت به افرادی اشاره می‌شود که هنوز در مسیر درست و روشن قرار دارند و به دنبال هدایت و راهنمایی هستند. آنها کسانی هستند که به دنبال روشنایی و افرادی هستند که در باز کردن درها و فراهم کردن فرصت‌ها به آن‌ها کمک می‌کنند.

هوش مصنوعی: در زمان‌های گذشته فقط او بود و هیچ کس دیگری وجود نداشت؛ به جز وجود او، وجود دیگری وجود نداشت.

هوش مصنوعی: از حالت پیشین خود آزاد شد، وجود جدیدی از ابتدا پیدا کرد و از generosity او، وجود از عدم جدا شد.

هوش مصنوعی: همه چیزهایی که وجود دارند، به نوعی از یک طرح یا اثر الهی الهام گرفته‌اند. به عبارت دیگر، هر آنچه در این جهان وجود دارد، نشان و نشانه‌ای از یک حقیقت بالاتر است.

هوش مصنوعی: کسی که کارش فقط بخشش است و هیچ نیازی به آرزو و هدف دیگران ندارد، به دنبال نفع شخصی نیست.

هوش مصنوعی: یک حکیم در جهان، حکمتی دارد که برخی از آن روشن و پیداست و برخی دیگر نیز در خفا و پنهان است.

هوش مصنوعی: در اینجا به فردی با دانشی اشاره شده است که توانسته است از ابتدا تا انتهای کار را درک کند و هر چیزی که پنهان است را آشکار کند. او از شناخت عمیق و درک کاملی برخوردار است که به او این امکان را می‌دهد که حتی جزئیات پنهان را نیز درک کند.

هوش مصنوعی: تمامی رازها، چه پنهان و چه آشکار، در نور علم او روشن و نمایان است.

هوش مصنوعی: شخصی با بصیرت و درک عمیق، توانسته است بدون اینکه چیزی گفته شود، آنچه را که لازم بوده بفهمد و شرایط را دریابد.

هوش مصنوعی: بخشش الهی به بندگانش پیش از اینکه چیزی بخواهند، همانند غذایی است که به نوزاد پیش از اینکه دندان درآورد داده می‌شود.

هوش مصنوعی: آنچه او به ما می‌بخشد، از طرف خود اوست و خواسته‌ای در ازای آن ندارد؛ نه انتظاری دارد و نه از ما توقعی می‌کند.

هوش مصنوعی: رحمی که نسبت به کسی که عذرخواهی می‌کند، نشان داده می‌شود، بسیار ارجمند است؛ زیرا اگر نامه‌ای از گناه او داشته باشی، آن را در نظر نمی‌گیرد و به راحتی آن را فراموش می‌کند.

هوش مصنوعی: عزیزان و کسانی که مقام والایی دارند، به خاطر اخلاص و صداقت او به این مرتبه رسیده‌اند.

هوش مصنوعی: زمانی که رحمت الهی به شخصی بی‌ارزش اهمیت و ارزش می‌دهد، او مانند یک اژدها در می‌آید که قدرت و نفوذی فراتر از حد انتظار دارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد به خاطر غیرت خود دیگری را خوار کند، خداوند او را در سرنوشت سختی همچون فرعونیان با نیل مواجه خواهد کرد.

هوش مصنوعی: انسان باید خود را زنده، هوشیار و آگاه نگه دارد، زیرا بدون حکمت و درک درست، رفتارهایش بی‌معنا خواهد بود.

هوش مصنوعی: نه کسی با من هم‌صحبت خواهد شد، نه مادر و نه همراه. از من نپرس که آن گبر و ترسا چه گفتند؟!

هوش مصنوعی: من هیچ چیزی جز خداوند پاک را نمی‌پرستم؛ چه مادرم باشد، چه روح‌القدس و چه پسر.

هوش مصنوعی: نه خدا را مانند مغ‌های زرتشتی بدان، نه شیطان را یکسان با او. جان و روح من، اگر باشد، همان برهماست.

هوش مصنوعی: تمام دانشمندان و فرزانگان، چه از طبقه شاه و چه از طبقه رعیت، در مورد یکتایی و یگانگی خداوند با هم اتفاق نظر دارند و به یک زبان و دل واحد به این موضوع می‌پردازند.

هوش مصنوعی: بله، هر کسی که دانا باشد، زبانش در مورد این موضوع بسیار گویا و مفصل است.

هوش مصنوعی: هر عددی که وجود دارد، در ابتدا به عنوان یک عدد واحد شناخته می‌شود، چه آن عدد بزرگ باشد و چه کوچک.

هوش مصنوعی: در صبح ازل، فقط موجودات و فرشتگان چیزی جز کلمه "ملک برای توست" نگفتند.

هوش مصنوعی: از ابتدای زمان تا ابد، شب و روز چنان خواهند بود که جز گفته‌ی "لا اله" (هیچ معبودی جز خدا نیست) سخنی دیگر نخواهند گفت.

هوش مصنوعی: حتی اگر قلبش به عشق شما نیاز داشته باشد، برای بیان احساساتش به کلام و زبان نیاز دارد. عشق بی‌کلام نمی‌تواند معنا پیدا کند و باید به شیوه‌ای بیان شود.

هوش مصنوعی: اگر نتوانی با چشمت ببینی، من نخواهم توانست به تو نگاهی ببخشم؛ چرا که نگاهی که آفریننده چشم است، نمی‌تواند توسط چشم دیده شود.

هوش مصنوعی: شک نیست که از مخلوقات و آفرینش می‌توان به وجود و علم خالق دانا پی برد.

هوش مصنوعی: از آثار ساخته‌شده، خالق می‌تواند به وضوح ببیند که هر چشمی چگونه تصویر هنرمند را می‌نگرد.

هوش مصنوعی: آسمان بر فراز زمین کشیده شده، که هم نشانه‌ای از قدرت است و هم می‌تواند بر معانی دیگر دلالت کند.

هوش مصنوعی: گل تازه‌ای از چوب خشک به وجود آمد، همانطور که از مشک خوشبو عطر می‌تراود.

هوش مصنوعی: او از استخوان، رطب و میوه‌ای شیرین به وجود آورد و از خاک، چشمه‌ای جوشان و زلال. از آب سیاه، قطره‌ای درخشان و زیبا پدید آورد.

هوش مصنوعی: آب و آتش با سنگ پدیدار شدند؛ یکی به رنگ نقره‌ای و دیگری به رنگ سرخ.

هوش مصنوعی: به خاطر سختی‌ها و مشکلات زیادی که داشتیم، حالا به جایی رسیده‌ایم که تاریکی‌ها به روشنایی تبدیل شده‌اند و گل‌های پژمرده دوباره شکوفا شده‌اند.

هوش مصنوعی: شب و روز به دلیل نور و روشنی او، آسمان را روشن کرده و بر روی زمین چهره‌ای درخشان و تابناک به ارمغان آورده است.

هوش مصنوعی: همه موجودات، از سنگ و گیاه تا فرشتگان و حیوانات، در حال ذکر و ستایش او هستند و از یکدیگر بی‌خبرند.

هوش مصنوعی: اجازه ندهید که عزا و مصیبت شما را در برابر خداوند به زانو درآورد، چه شما مسلمان باشید، چه مسیحی، چه زرتشتی و چه یهودی.

هوش مصنوعی: از سفره لطف و محبت، همه افراد چه غنی و چه فقیر، چه قوی و چه ضعیف، بهره‌مند می‌شوند و غذای خود را می‌خورند.

هوش مصنوعی: به طور مسلم، وقتی کسی روزی‌اش قطعی نشده باشد، هیچ چیز از آنچه به او داده می‌شود کاهش نمی‌یابد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که دانش و علم برای همه به یکسان بهره‌ای نمی‌بخشد؛ تنها کسی که جان و تلاش خود را در راه کسب دانش صرف می‌کند، می‌تواند از ثمرات آن بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به‌خوبی از روزه بهره‌برداری کند، جز آن که آن روزی که نفس را در اختیار کشید، راه را برای خود باز کند.

هوش مصنوعی: جهان در روزی به وجود آمد که خداوند آن را خلق کرد؛ به طوری که هیچ‌کس، حتی شاه و گدا، در آن گرسنه نماندند.

هوش مصنوعی: تفاوتی وجود ندارد، زیرا هر دو به اندازه کافی تجربه کرده‌اند. اگر یکی نان جو بخورد، دیگری شهد و شیر می‌نوشد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که شرایط و وضعیت افراد، چه درویش و چه شاه، در نهایت به گونه‌ای است که برهنه و بی‌پوشش نمی‌مانند. مانند تیر که با پرتاب به هدف می‌رسد، انسان‌ها نیز در زندگی خود به نوعی سرانجام به مقصدی خواهند رسید و هیچ‌کس نمی‌تواند دائماً در حالت عریانی باقی بماند.

هوش مصنوعی: وقتی که بدن گرم می‌شود، تفاوتی بین پوشش‌ها وجود ندارد، چه کسی لباس پشمی بر تن دارد و چه کسی لباس نرم و لطیف می‌پوشد.

هوش مصنوعی: اگر در این دنیا آرامش و آسایش می‌بینی، از من بپرس، چرا که آن را از آگاهان و دانایان نخوان!

هوش مصنوعی: به کسی که به جای خود ندادن و به جا نیاوردن حق او دستاوردی ممکن نیست. نباید بگوییم کسی که به حقش نرسیده، یا به خوبی نرسیده، حتماً نادان بوده است.

هوش مصنوعی: نگاهی بینداز به چگونگی نشستن بر تاج سلیمان و شداد، بر تختی از عاج.

هوش مصنوعی: اگر از کسی ناراحت هستی، از من بپرس و نسبت به او بدگمان نشو.

هوش مصنوعی: بدون اینکه آگاه باشی از آزمایشات و چالش‌هایی که بر اثر آنها به وجود آمده‌اند، از نتایج تلخ و عواقب آنها شکایت نکن.

هوش مصنوعی: به تماشای کرم و پشه نشسته است و به یاد نیشی که به تن و مغز ایوب و ریش نمرود زده می‌شود.

هوش مصنوعی: چرا جایگاه کعبه تغییر کرده است؟ یا چرا عبادتگاه دیرتر از همیشه شده است؟ خوشا به حال آن بنده‌ای که در نهایت به خیر و نیکی دست پیدا کرد.

هوش مصنوعی: بسیاری از پیشوایان و رهبران دینی، سرنوشت خود را به دلیل تقدیر و نوشته‌ای غیرقابل پیش‌بینی به سرزمین‌های دور می‌کشانند.

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد بزرگ و با فضیلت که به دور از دنیا و در مکان‌های معنوی زندگی می‌کنند، ممکن است به دلایل مختلفی از نعمت‌ها و شانس خوب دور بمانند و با مشکلاتی روبرو شوند.

هوش مصنوعی: در این بیت به این موضوع اشاره می‌شود که شخصی با دیدن گناه دیگران، خود را از آن دور می‌کند و در حقیقت، خود را در پرده‌ای از خودخواهی و عدم توجه به اشتباهات خویش پنهان می‌کند. به نوعی می‌توان گفت که فرد به جای اینکه به خود و اشتباهاتش توجه کند، تنها به خطای دیگران نگاه می‌کند و از این طریق خود را معصوم و بی‌گناه تصور می‌کند.

هوش مصنوعی: همچون دریای رحمت که همیشه در حال افزایش است، به اندازه هر گناهی که داریم، امید به بخشش نیز وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر شخصی جاهلانه به کفر گراید، عاقبت پشیمانی او را به راه راست هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی به حقی از دیگری رنجیده خاطر شود و به دلایل مختلف از او پشیمان گردد، این پشیمانی کافی نیست.

هوش مصنوعی: انسان باید تلاش کند تا رنجش و ناراحتی را ببخشد و از روی دل‌سوزی و بخشش عمل کند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهیم به دور از عدالت فکر کنیم، هرگز نمی‌توانیم بپذیریم که ظالم و مظلوم در یک راستا قرار بگیرند.

هوش مصنوعی: خدای بزرگ به ستمگر رحم نمی‌کند، اما اگر مظلوم از او گذشت و خطایی را نادیده گرفت، او نیز از ستمگر می‌گذرد.

هوش مصنوعی: وقتی می‌بینی که فردی ظالم به مدت دو روز از سختی‌های زندگی در امان مانده است، ای معلم، توجه کن که این موضوع نشان‌دهندهٔ بی‌ثباتی و ناپایداری شرایط است.

هوش مصنوعی: نگو که از او دوباره نپرسند که آیا به دنبال روزگاری طولانی هستی یا نه.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که در این دنیا دچار شکست و ناکامی شده، زیرا او در همین لحظه از فکر و خیال روز قیامت نجات یافته است.

هوش مصنوعی: چرا امروز ظالم بر دار مجازات نیست؟! زیرا اینجا جایی برای پاداش و کیفر نیست!

هوش مصنوعی: امروز و فردا، حقایق آشکار و پنهان به وضوح مشخص می‌شود که در پایان، هم مظلومان و هم ظالمین از این دنیا می‌روند.

هوش مصنوعی: امروز با یک چشم بر هم زدن، هم انسان‌های فقیر و هم ثروتمندان از این دنیا می‌روند.

هوش مصنوعی: وقتی فردا صبح آفتاب از سمت غرب طلوع کند، هر کسی که خوابیده باشد، سرش را از خواب برخواهد داشت و بیدار خواهد شد.

هوش مصنوعی: ماه و ستاره‌ها در حال حاضر در این وضعیت ناگوار قرار دارند که تحت فشار و سلطه ستمگرانی قرار گرفته‌اند و کسانی که ستم‌دیده‌اند، خود را در بند و اسارت می‌بینند.

هوش مصنوعی: در آنجا خوب از بد جدا می‌شود، به واسطه بخشش و خشم، تا خدا چه بخواهد.

هوش مصنوعی: مقصود این است که هیچ‌کس از جزئیات امور آگاه نیست و افسوس که هیچ‌کسی هم وجود ندارد که به نیکی و حقیقت بنگرد و بیداری نداشته باشد.

هوش مصنوعی: شخصی به دنبال نشانه‌ای از محبوبش است و از زبان برای بیان احساساتش کمک می‌خواهد. او می‌خواهد با کلامی معنادار، ابراز محبت کند و از طرفی، به دنبال نشانه‌ای از معشوق می‌گردد.

هوش مصنوعی: از همان ابتدا که او را دید، قلبش به شدت غمگین و پر از احساس شد.

هوش مصنوعی: او خود می‌گوید: ما از این راه به دنبال او هستیم، چرا که وجودش برای ما مانند نوری است که راه را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی فردی از حد و مرز خود فراتر می‌رود و قدمی بلند برمی‌دارد، در واقع از ابتدا بر برتری و علو جایگاه خود تأکید کرده است.

هوش مصنوعی: دل که از عشق و محبت سرشار بود، در این مسیر با قوت و استقامت قدم برداشت.

هوش مصنوعی: او به آرامی و با تردید در راه می‌رفت و هر قدم که برمی‌داشت از خود می‌پرسید چگونه ممکن است چنین حالتی برایش پیش آمده باشد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه‌کسی یا کجا باعث شده که او به حالت بی‌خودی و شور و شوق فراوان برسد، طوری که نتواند به حالت عادی و خودآگاهی‌اش برگردد.

هوش مصنوعی: در این مسیر، هر کسی نمی‌تواند پا بگذارد و نه هر کسی بر روی تاج پادشاهی نشسته و مقام‌دار می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر نتوانیم او را بشناسیم، باید به ناتوانی خود اعتراف کنیم.

هوش مصنوعی: کسی که به علم و دانش خود افتخار می‌کند، مانند پیر مردی است که در زندگی‌اش سختی و زحمت کشیده و از آن رنج‌ها و مشکلات درس عبرت گرفته است.

هوش مصنوعی: کسی که با یک شمع در شب به دشت می‌رود، نمی‌داند که کجا سرش را قرار دهد و کجا پا بگذارد؟!

هوش مصنوعی: زمانی که چشم‌هایم گرم عشق او می‌شوند، او نیز از شرم خود را زیر بال من می‌کشد.

هوش مصنوعی: پروردگارا! تو اراده کردی که وجود ما را به شکلی خاص بسازی و از گفتاری خاص در این محفل استفاده کنی.

هوش مصنوعی: تو به آسمان روشنایی بخشیدی و در آن، ستاره‌ها مانند شمع‌هایی درخشان شدند.

هوش مصنوعی: هر کسی که از این چهار جهت (یا چهار گوشه) به حقیقت و واقعیت پرداخته و آن را آشکار ساخته، در حقیقت نقش و نگارهایی را بر زمین به تصویر کشیده است.

هوش مصنوعی: از گل، شکل و قیافه آدم را به طوری که می‌خواستی، درست کردی و شکل داد از آن.

هوش مصنوعی: با جان و هوش، تو را به عظمت رسانید و دلی بزرگ و پر از راز و رمز به تو بخشید.

هوش مصنوعی: وقتی از دانش او آگاه شدی، به او اجازه دادی که از توانایی‌اش بهره‌برداری کند.

هوش مصنوعی: از آن روز خوشبختی تا به امروز که این آسمان بر ما سایه انداخته است.

هوش مصنوعی: گاهی از دل زال، مهوش و زیبا به دنیا می‌آید، مثل این‌که که از انگشت یک دانشمند، آتش شعله‌ور می‌شود.

هوش مصنوعی: گاهی تو از نژاد و نسل پادشاهان زنگی، مانند انگشتی که از آتش پیدا باشد، ظهور می‌کنی.

هوش مصنوعی: از قدرت و فرمان تو ای خداوند بزرگ، خوب از بد جدا شد و نیکی از بدی نمایان گشت.

هوش مصنوعی: هر کس بی‌خبر باشد یا با هوش، در نهایت، تو هستی که همه چیز را شکل می‌دهی و طراحی می‌کنی.

هوش مصنوعی: سرنوشت و نقشی که برای تو رقم خورده، برای ما روشن نیست. اما به‌طور قطع، این نقش از هنر نقاشی ناشی نمی‌شود.

هوش مصنوعی: در آن روز که آینه‌ها به خاطر نور زیبا و درخشان تو، کاملاً روشن و واضح بودند.

هوش مصنوعی: به گوش‌ها نوای ازلی و بی‌زمان رسید و در پاسخ به آن یک بله گفتند، مانند آینه‌ای که زنگار آن پاک شده باشد.

هوش مصنوعی: تمام بحث‌ها و صحبت‌ها را فراموش کرد و نوری را که روشن کرده بود، خاموش کرد.

هوش مصنوعی: تو در خوشی‌های ما نقش داشته‌ای و زندگی ما را مثل یک آغاز و پایان زیبا رقم زده‌ای.

هوش مصنوعی: من در این روزگار تاریک چه بگویم؟ نه کسی را می‌شناسم که مرا هدایت کند، نه کسی را که در مسیر خطا باشد و نه حتی راهی را برای پیشرفت می‌بینم.

هوش مصنوعی: اگر در پیدا کردن مسیرم دچار مشکل شوم، من را سرزنش نکن؛ و اگر از تو بخواهم که ببخشی‌ام، از من دور نشو!

هوش مصنوعی: هر جا که دو نفر در موردی داوری کنند، از تو کمک و یاری پنهانی برای هر کدام از آنها وجود دارد.

هوش مصنوعی: به سوی تو، هر کس از هر جا می‌آید؛ هم دزدان و هم کاروان‌ها، همه تو را می‌طلبند.

هوش مصنوعی: هر شب و روز در جستجوی خود هستند، بی‌آنکه به غیر از تو توجهی داشته باشند، همچون مسلمانی که از کعبه دور باشد و در عبادتگاه نصرانی.

هوش مصنوعی: اگر پرده را کنار بزنی و حقیقت را آشکار کنی، هر دو طرف را در موقعیت شرمنده قرار خواهی داد.

هوش مصنوعی: اگر کسی دل داشته باشد، در واقع هیچ منزلی جز دل وجود ندارد و نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: در اینجا به تضاد وضعیت‌های دو فرد اشاره شده است. یکی در مقام والایی قرار دارد و به نشانه‌ی قدرت و عظمت، بر افراشته است. در حالی که فرد دیگری در موقعیتی محدود و محصور قرار گرفته، به طوری که احساس آزادی کمتری دارد و تحت فشار است. به نوعی تکیه بر اختلاف اجتماعی و شرایط مختلف زندگی افراد می‌باشد.

هوش مصنوعی: هر کس که به زیرکی و دانایی مشهور باشد، شب‌ها مانند یک چراغ در تاریکی می‌درخشد و روزها نیز شعله‌ای از مهر و محبت به دیگران نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: یکی در دستش جام زرینی دارد و دیگری سبوی سفالی که شکسته است.

هوش مصنوعی: یک نفر را لباس نازک و زیبای پرنیان می‌پوشانی، اما در عین حال، لباس پشمی و کهنه‌اش را از او می‌گیری.

هوش مصنوعی: هر کسی می‌تواند آرزوهای خود را مطرح کند و خواسته‌هایش را بیان کند، اما این مهم نیست که همه آرزوها به حقیقت بپیوندند.

هوش مصنوعی: یک مرغ و ماهی را روی سفره می‌گذاری و حالا سفره‌ات با نان خالی است.

هوش مصنوعی: اگر آن خوش‌گذران خوشحال شوند یا این لبانی که تلخی دارند، هیچ یک برای تو نفعی ندارد و هیچ ضرری هم به تو نخواهد زد!

هوش مصنوعی: هر چیزی که از تو به من برسد برایم دلپذیر است، چون می‌دانم که اینها همگی از جانب توست.

هوش مصنوعی: بهشت و جایگاه آن را نشان بده، اما به آتش جهنم نیز توجهی نکن، ای خالق!

هوش مصنوعی: هر روز به حالتی نو و با روحیه‌ای مانند خضر و اسکندر وارد زندگی شو، حتی اگر در تاریکی و ناامیدی باشی، دوباره خود را بازیابی کن و به زندگی بازگرد.

هوش مصنوعی: اگر کسی این آب را بنوشد، چه چیزی مانع او می‌شود؟ اما اگر کسی تشنه بماند، چه کسی می‌تواند آب به او برساند؟

هوش مصنوعی: از تو هر چیز که وجود دارد را نمی‌دانم چیست! از تو هر کسی که عاشق است را نمی‌دانم که کیست!

هوش مصنوعی: من از روی ناتوانی و بی‌اختیاری خود، هیچ توانایی در انجام هیچ کاری نداشتم.

هوش مصنوعی: ما از شیر مادر بزرگ شدیم و گفتار و رفتار را آموختیم.

هوش مصنوعی: وقتی که نیرویی مرا فراگرفت، به طاعت و اطاعت پایان دادم و دچار پریشانی شدم.

هوش مصنوعی: به من عقل و درک بخشیدی و زبانی که بتواند از اندیشه‌هایم صحبت کند.

هوش مصنوعی: طوری عمل کن که من بتوانم تو را ستایش کنم و به گونه‌ای رفتار کن که بتوانم از تو رضایت پیدا کنم.

هوش مصنوعی: برای تماشای این گلزار، چشمانم را به لطف خود روشنت کرده‌ای.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای رفتار کن که هر گلی را که می‌بینم، اولین چیزی که به ذهنم برسد، یاد تو و زیبایی‌ات باشد.

هوش مصنوعی: از ابتدا طوری عمل کن که من راضی باشم، تا هر حکمی که در پایان صادر کنی، بر اساس سرنوشت باشد.

هوش مصنوعی: اگر قضا و قدر برای انسان به درستی محقق شود، چه بسا که بنده‌ای با این وضعیت غمگین باشد و یا برعکس، خوشحال.

هوش مصنوعی: دست من را از آستین مهربانی خودت بکش و سپس بر دامان من نیکی و ثروت نثار کن.

هوش مصنوعی: اگر پولی در دست نداشته باشم، چه اهمیتی دارد که چقدر از آن را در اختیار داشته‌ام یا چه مقدار از آن را به هدر داده‌ام؟

هوش مصنوعی: اگر زمانی که کار را خراب کرده‌ام، از بزرگان و کریمان کمکی بگیرم، هیچ‌گاه از خودم پشیمان نخواهم بود، زیرا خودم را در موقعیت درست قرار داده‌ام.

هوش مصنوعی: از من، تا وقتی که کسی صدای آه سردم را نشنود، صبر و تحملم را تقسیم کن و سپس درد و رنج را حس کن.

هوش مصنوعی: زندگی و زمانه به سرعت می‌گذرد، اگرچه من از تلخی‌ها و خوشی‌ها شکایت کنم یا سکوت کنم، در واقع اینها بی‌فایده هستند.

هوش مصنوعی: وقتی که ناراحتی و درد خود را به زبان می‌آورم، همه را در اندوه شریک می‌کنم؛ اما وقتی سکوت می‌کنم، از هیچ‌کس شرمنده نیستم.

هوش مصنوعی: ما با علم و خرد آشناییم و با دیدن این خرد، روشنی و روشنایی به چشمان ما افزوده می‌شود.