هوش مصنوعی: به ناگاه صبح عید از افق طلوع کرد و در آن مکان، یک میخانه به وجود آمد.

هوش مصنوعی: دست‌های بخشنده همچون دستان کریمان گشوده است و در این میان، درخشش ماه نو به عنوان کلیدی برای گنجینه‌های ارزشمند است.

هوش مصنوعی: این عبارت به این معناست که در باز شدن درِ آسمان و رحمت الهی، تنها در سی روز از سال به روی انسان‌ها گشوده می‌شود و در بقیه‌ی ایام، کسی قادر به دیدن و بهره‌مندی از آن نیست. اشاره دارد به موقعیت‌های خاص و محدودیتی که در دسترسی به نعمت‌های کلان وجود دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که از دیدار می‌فروش به خانه برمی‌گردی، در شب عید، حوادث تلخ و غم‌انگیز گذشته دوباره زنده می‌شود و احساسات شادی و غم با هم در دل تکرار می‌شود.

هوش مصنوعی: از صبح دیروز بر تکیه‌گاه نشسته‌ام و با یک جام می در دست، مانند ماهی که در یک شب ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: تو با تابش نور خورشید، بر آب ها درخشیدی و خواب جمشید را از چشمانش ربودید.

هوش مصنوعی: از راه پیوند روح، صدایی به گوش می‌رسد که می‌گوید: صبح بخیر، بیدار شو.

هوش مصنوعی: در آنجا هم رند و هم زاهد به پناه می‌رسند، نه اینکه فقط درویش از خیر آن محروم باشد و نه شاه از آن جا وقتی بهره‌مند شده است.

هوش مصنوعی: بسیاری از پادشاهان بزرگ، از داغ درون و شور و هیجانی که دارند، کف بر لب می‌آورند.

هوش مصنوعی: هر کدام از گل‌های زیبا و باهوش مانند فلسفه‌دانان بزرگ، در خوشی و آرامش زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: می‌کدری که صاف و زلال است، مانند جویبار بهشتی. از پیر مغان که به کار می‌پردازد، افرادی که می‌نوشند را با آن سبیل خود راهنمایی می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر از زمین برسی، انسانیت تو به خاطر هر ذره‌ای که از آن بلند می‌شود، تحقق پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: شراب‌فروشی که در دستش جامی دارد، برای هر کسی که پول می‌داد، می‌گفت: بنوش!

هوش مصنوعی: هم از دور، با نشان جامش طرف ماست و هم از انگشتری که بر دست دارد، لب‌هایش را به سمت ما می‌کشاند.

هوش مصنوعی: جام‌هایی پر از نوشیدنی خوشمزه و دلپذیر که از سنگ‌های قیمتی مانند یاقوت و لعل و بلور ساخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: در آن مجلس زیبا، که پر از دوستی و بدون هرگونه دشمنی است، تعداد زیادی ساقی با ساق‌های زیبا حضور دارند.

هوش مصنوعی: در دستانم شیش‌های است که به خاطر جادوگری تو، به نظر می‌رسد که در آن یک پری وجود دارد.

هوش مصنوعی: در هر سو، چیزهای زیادی پخش شده است که شامل موارد پخته و خام می‌باشد و همه آنها در هم آمیخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: در یک سفره بزرگ، غذایی متنوع شامل مرغ و ماهی کبابی قرار داده‌ایم و در کنار آن‌ها، میوه‌های تازه مانند نارنگی و لیمو که آب‌دار هستند هم گذاشته‌ایم.

هوش مصنوعی: افراد باهوش و لطیف در هنرهای ظریف مشغول هستند، در حالی که رقیبان همه در بازی‌های فکری و استراتژیک مثل نرد و شطرنج مشغولند.

هوش مصنوعی: در این بیت بیان شده که شخصی با عشق و تمایل به کسی نزدیک شده و از آن فرد خوشحال و راضی است، اما در عین حال دل به او داده و با احساسات عمیق گرفتار شده است. به نوعی، این جمله نشان‌دهنده‌ی ارتباط عاطفی و تاثیر عمیق عشق بر دل انسان است.

هوش مصنوعی: از چهره سوخته‌ی آذرگشسب، سپاهی پیاده از اسبان و فیل‌ها جدا شده است.

هوش مصنوعی: بیدقی که از آن فرزین یا نیکوکار به وجود آمده، شاهان را به بیرون می‌کشاند.

هوش مصنوعی: در یک گوشه نشسته و به آوازخوانان گوش می‌دهد، دلش از غم سبک شده و با لذت به شراب‌نوشان نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: دل من از شنیدن صدای دلنشین ساز آنها زخم خورده و مجروح شده است. این آواز به گونه‌ای است که همچون زخم‌هایی بر جانم نشسته و به یادگار مانده است.

هوش مصنوعی: همه سازها و آهنگ‌ها می‌نوازند و همه چیز تحت قانون و قاعده است، ولی نگاه کن که ناز و فریب حریف می‌تواند بر کمال و زیبایی تاثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و جذابیت زلف ناهید (سیاره زهره) اشاره می‌کند که به مانند گیسوانی تاریک و دلربا به چنگ آمده و بر اثر غم و دل‌تنگی، رنگی زیبا و شگفت‌انگیز به خود گرفته است. این تصویر استعاره‌ای از زیبایی و درد در عشق است که با هم آمیخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: او را به محفل آوردند و گویی که از ناخن‌هایش خون می‌ریزد، همچون موکشان.

هوش مصنوعی: یک بطری در دست دارم و مشغول نوازندگی هستم؛ با یک کاسه، همانند صد باربد (نوازنده مشهور) سر مست و شادابم.

هوش مصنوعی: اگر صدای نکیسا به گوش تو رسید، آن را بشنو و از چشمان خودت بگذار که بروید.

هوش مصنوعی: شنیدم که هر فردی که دانا و باهوش است، برای شرکت در مهمانی، عطر و عود را بر آتش می‌افکند.

هوش مصنوعی: در آن مهمانی مشاهده کردم که دود عود به قدری به شدت منتشر شد که آتش را در دل افرادی که اهل درک و فهم بودند، روشن کرد.

هوش مصنوعی: به صدای رباب نزدیک شدی، آوای ملایمی که از عمق وجودش برخاست و دل را می‌نوازد.

هوش مصنوعی: یک نفر با رنگی که از شراب به لبش زده، به نظر می‌رسد که مشغول لذت بردن است، و دیگری هم با زیبایی و جذابیتش مانند آتش می‌درخشد.

هوش مصنوعی: عشق و زیبایی‌های شگفت‌انگیز به اوج خود رسیده‌اند، مانند سروی که در باد بهاری به آرامی می‌رقصند و نواقص و کم و کاستی‌های خود را پنهان کرده‌اند.

هوش مصنوعی: همه با شادی و سرور، دست‌ها را به ریتم دف تکان می‌دهند و با پای کوبیدن، شادی را نمایان می‌کنند.

هوش مصنوعی: بچه هندو از هر طرف به زیبایی و درخشش مه و خورشید را توصیف می‌کند و از آب و طلا برای نشان دادن آن زیبایی استفاده می‌کند.

هوش مصنوعی: در آن جشن شب، دور از شادی و خوشحالی، در کنار احساس غم و ترس، و نیز درد و حسادت و حالتی مستی‌آور قرار دارم.

هوش مصنوعی: آیا روزی را به خاطر می‌آوری که در حال مستی، خوشایندی و لذت را تجربه کردی؟ حالا که مستی از بین رفته، درد آن خوشی را حس می‌کنی.

هوش مصنوعی: دل از غم به شدت درد می‌کشد و به خاطر این درد شدید، صدای ناله‌اش بلند می‌شود و آهی سرد از دلش برمی‌آید.

هوش مصنوعی: ناگهان، یکی از زاهدان از سر حسادت یا چشم بد، نمکی بر روی جام‌های شیشه‌ای ریخت.

هوش مصنوعی: از چشم بد، تصویری بر آب بیفتاد که باعث شد هر آنچه در خم شراب بود، سرکه شود.

هوش مصنوعی: نگران و ناراحت، مزدور گفتارهای ناگوار بود؛ وقتی که به آنجا رسیدند، به مانند افرادی که تنگ‌نظر و بد بین هستند، رفتار کردند.

هوش مصنوعی: در اینجا به وضوح درد و رنجی را توصیف می‌کند که از کارهای سخت و دشوار ناشی می‌شود. فردی با مشکلات و چالش‌های شدید روبه‌روست که در نتیجه آن، احساس ناامیدی و شکست را تجربه می‌کند. احساساتی چون نگرانی و اضطراب نیز قابل لمس است، که ناشی از سختی‌های زندگی است. این تصویر به وضوح نشان‌دهنده‌ی سختی‌های زندگی و جنگیدن با مشکلات است.

هوش مصنوعی: تن را به مانند پوست دفی که می‌کشند، از آدمی جدا کردند و هر چیزی که در ذات او نهفته است، نمایان شد.

هوش مصنوعی: آنها از چنگ و نی پرده‌ها را پاره کردند، زیرا شرمشان از کارهایی که انجام داده‌اند، برانگیخته شده است.

هوش مصنوعی: بسیاری از کسانی که پاک و با اخلاص بودند، همچون آب در خاک گم شدند، مانند اینکه خون دل فرزند درخت انگور بر روی زمین ریخته شود.

هوش مصنوعی: تمامی خاک میخانه از بین رفت و مال و اموالش به غارت رفتند، به دست عابدان.

هوش مصنوعی: محتسب آستین خود را بر روی چراغ می‌زند تا آن را خاموش کند، زیرا از دزدان نمی‌تواند نشانی بگیرد.

هوش مصنوعی: در میکده هیچ نشانی از سر و صدای می و شراب و می‌فروش باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: چشمم به تماشای آنها باز بود و گوشم به شنیدن صدای آنها.