هوش مصنوعی: بار دیگر دیدم که به جای مکان عبادت تو، یک خانقاه است که حسرت قصر بهشت را به دل می‌آورد.

هوش مصنوعی: فضا مانند دستان موسای پیامبر دلنشین و دلگشاست، و هوای آن به حدی نشاط‌آور است که مانند دم عیسی پروانگان را زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: تمامی آبها از چشمه‌ی زمزم اوست و همه خاک‌ها از جسم و وجود آدمی او نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: کسی که با جان و دل پاک در آن منزل سکنی گزیده، خشت و گل آنجا برایش خنک و دلپذیر است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که این مکان، از نظر بزرگی و اهمیت، مانند بقعه‌ای است که هیچ‌کس مانند آن وجود ندارد. اگر نوح و ابراهیم در آنجا حضور داشته باشند، به معنی این است که آنجا واقعاً جایگاهی ویژه و باارزش است.

هوش مصنوعی: برای جلوه‌گری‌اش، عارفی با دل پاک و زبانی بدون آلودگی از سخنان بیهوده و بزرگ‌نمایی حضور دارد.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ای، فردی آزاد و بی‌قید و شرط به راحتی نشسته است و بر روی جلدی یا پشتی استراحت می‌کند، مانند یک پادشاه که بر تختش تکیه زده باشد.

هوش مصنوعی: تمام کسانی که از کارهای دنیایی طرد شده‌اند، در واقع دعوت شده به مهمانی آسمانی‌ها هستند.

هوش مصنوعی: نه آرزوی خاصی در ذهن دارم و نه شکی در دل. هر کدام از چهل روز، خواسته‌ای محقق شده است.

هوش مصنوعی: همه نقص‌هایی دارند، اما تو با خصوصیات ویژه‌ای جلوه می‌کنی! همه مانند موریانه‌اند، اما تو نشانی از سلیمان داری!

هوش مصنوعی: همه به نوعی دچار مشکل و رنج هستند، برخی با ظاهری زیبا و برخی دیگر با ظاهری ساده، اما در نهایت همه با درد و رنج دست و پنجه نرم می‌کنند.

هوش مصنوعی: با علم و دانش برتر، بر جسم ضعیف چیره می‌شوی؛ از هر نقطه تا جایی که وحدت وجود دارد، حرکت می‌کنی.

هوش مصنوعی: همه از مسیر خواسته‌ها و آرزوهای خود کنار کشیده‌اند و به چیزهای دیگر توجهی ندارند.

هوش مصنوعی: به دنیای جدید پا گذاشته‌ایم، در این زمان همگی باید یکصدا باشیم و هم‌نوا. هر کس باید حرفش را بزند، ببیند و بشنود.

هوش مصنوعی: مانند افراد دیندار و عارف که از عشق و محبت خالی شده‌اند، سایه‌هایشان در برابر خورشید و ماه محو شده است.

هوش مصنوعی: هر یک از آن‌ها به مانند اویس قرنی، در کنار او به یکدیگر پیوسته‌اند و همگی مانند مرواریدها در یک رشته جمع شده‌اند.

هوش مصنوعی: در آن گردهمایی، کسی که در رأس دانش و علم قرار دارد، مانند گدای درِ خانه‌اش می‌باشد؛ او هم‌چون فرمانروایی است که بر هر سرزمینی سلطنت می‌کند.

هوش مصنوعی: یک رقیب سرسخت در دنیا وجود دارد که با ظاهری نازک و شکننده، دل بزرگ و لطیفی دارد. لباسش شاید بزرگ و متفاوت به نظر آید، اما در واقع درونی نرم و مهربان دارد.

هوش مصنوعی: عقل خود را از دنیای مادی و ظاهری جدا کرده‌ام و به عمق حقایق دست یافته‌ام. اکنون به حالت خاصی رسیده‌ام که در آن هم هشیارم و هم در حالتی شبیه به مستی از درک عمیق لذت می‌برم.

هوش مصنوعی: از پارسایی او، کهن‌ترین مردان جهان به راحتی زندگی می‌کنند؛ و از خشم آسمانی، نگهبان گله‌ها و مخلوقات است.

هوش مصنوعی: از راحتی و مقام شاهان، بدن از زین ناقه صالحش نرم و راحت است.

هوش مصنوعی: با کنترل خشم و خواسته‌های درونی، با صبر و تحمل، ستاره‌ای درخشان را از پشت ابرها به نمایش گذاشته‌ای.

هوش مصنوعی: مراقب باش که موهای سر تو باعث نلرزد و هنگام حرکت از جایت بلند نشوی.

هوش مصنوعی: این شیخ از آرامگاهش تکان نخورد، مگر اینکه صدای ساز مطرب در خانقاه او را به حرکت درآورد.

هوش مصنوعی: زمانی که دل نوازندگان از شوق و احساس برآشفت، یکی از آنها شروع به نواختن کرد و صدای خوش آن بلند شد.

هوش مصنوعی: تو از جا برخاستی و همراهان به گونه‌ای شدند که مانند شتری هستند که از حد و مرز خودش فراتر رفته است.

هوش مصنوعی: شما دامن پاک خود را به گونه‌ای کشاندید که ستاره‌ها و آسمان را به رقص درآوردید.

هوش مصنوعی: همه در حال شادی و ابراز خرسندی هستند، اما من در حالت ویژه‌ای مانده‌ام که فقط تو می‌دانی؛ نه در حالت مستی هستم و نه در حالت هوشیاری.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است در حین رقص و سماع، شیخ ناگهان از دل خود جدا شده و از دین و ایمانش فاصله بگیرد؟

هوش مصنوعی: در دیدی پنهان، نگاهی از زیبایی او به من افتاد و به دلیل درخشش آن، راهی که می‌رفتم گم شد.

هوش مصنوعی: دل و ایمان و دانش را از دست داده‌ام، زیرا کسی که به بندگی و عبودیت نرسیده، به حقیقت و اصول زندگی آشنا نیست.

هوش مصنوعی: وقتی هنرمندان از حجاز به سوی روم رفتند، در مسیرشان با واقعیت و حقیقت روبه‌رو شدند.

هوش مصنوعی: به دلیل اینکه شاه از طرف هم‌پیمانان خود بهره‌مند است، اجازه نمی‌دهد که رقیب او را از مقامش دور کند و تحت تأثیر قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: از دانش برای جان غیر پادشاهی به گونه‌ای استفاده کرد که مانند ماهی‌ای از دریا خارج شد.

هوش مصنوعی: پیروان ناامید و غمزده در برابر استادشان جان خود را از دست دادند، چونکه مرگ را چنان نزدیک دیدند.

هوش مصنوعی: وقتی که انسان جانش را از دست می‌دهد، فقط تکه‌های پراکندهٔ بدنش باقی می‌ماند و دیگر هیچ نشانی از وجودش نخواهد بود.

هوش مصنوعی: آن قطب و دایره به هم برخورد کردند و مانند یک بنا که خراب شده است، به هم ریختند.

هوش مصنوعی: به دلیل آواز دل‌نشین طوطی، دیگر طوطی‌ها هم از قفس فرار کردند.

هوش مصنوعی: بعد از آنکه عارفان و زاهدان به خانقاه رفتند، چشمه‌ی زندگی که همیشه زلال و تازه بود، تبدیل به سراب شد و دیگر حقیقی و زنده نیست.

هوش مصنوعی: به خاطر آنکه آن خانقاه بر ایزد نازل شد، از ایزد به من هم پناه داده شد.