هوش مصنوعی: به جای آن، باغی شگفت‌انگیز دیدم که نعمت‌هایش بهشت را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: جوّی که در آن به سر می‌بریم، مانند طاقی ساخته شده از نقره، بر فراز زمین است و خاک زمین رنگی زرد و کهنه به خود گرفته است.

هوش مصنوعی: در آنجا باغبانان با کفش‌های زرین و بیل‌هایی به دست، مانند جنگجویان با پرچم‌های کاویانی به کار پرداخته‌اند.

هوش مصنوعی: از هر طرف، خیابانی زیبا وجود دارد که با خار و گیاه پوشیده شده و سبزه‌اش آن را زینت بخشیده است.

هوش مصنوعی: درختان آنجا به وسیله جبرئیل نعمت می‌گیرند و نهرهای آنجا با آب شیرین و گوارا پر شده‌اند.

هوش مصنوعی: چوبی بلند و محکم مانند سرو، استقامت و زیبایی دارد و در کنارهٔ جویبار، به صورت دو ردیف قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: وقتی دوستان با هم یکدل و متفق هستند، مانند اینکه دست‌هایشان را در آغوش یکدیگر قرار داده و به هم می‌پیوندند.

هوش مصنوعی: درختان آنجا از میوه‌هایی که دارند به زمین خم شده‌اند، مانند گنجینه‌ای که جم (پادشاه افسانه‌ای) حمل می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی کسی که سخاوت دارد، سرش را پایین می‌اندازد و از شرم حالت انزوا و کاهش عزت نفس به او دست می‌دهد، مانند گردنی است که همیشه در حال برافراشتن است اما حالا به خاطر شرم و خجالت، به زمین می‌نگرد و ذرات پولش هم به حالت ریزش است.

هوش مصنوعی: از زیبایی و رنگارنگی میوه‌ها در هر شاخه، به نظر می‌رسد که طاووس خوشحال زیر چتری نشسته است.

هوش مصنوعی: همه به نوعی با خاک و ریشه‌هایشان در ارتباط هستند و همه چیز به یک منبع و اصل مشترک وابسته است.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی‌های طبیعی می‌پردازد و به نوعی تمایز بین جاذبه‌های مختلف اشاره می‌کند. به‌طور کلی، شاعر از مقایسه عناصر زیبا و دل‌فریب استفاده می‌کند، مانند شعر و ستاره‌ها و همچنین گل‌ها و خارها، که نشان‌دهنده تضادهای موجود در طبیعت هستند. در اینجا، زیبایی و شکوه به‌طور همزمان با دشواری‌ها و چالش‌های زندگی مقایسه شده است.

هوش مصنوعی: چنان که کلاه قباد نورانی است، چراغ گل و مشعل لاله نیز درخشانی دارند.

هوش مصنوعی: عطر خوش گل ریحان، شب را به عطر مشک شبیه کرده است و عطر گل نسرین، صبح را معطر به رایحه کافور می‌کند.

هوش مصنوعی: برای هر فصل خاصی، به ویژه بهار، به آن خاک سوگند یاد کردی که بهشت است.

هوش مصنوعی: هر گوشه‌ای از باغ و دشت، پرنده‌ها به زیبایی دختران جوان گل‌ها و یاسمن‌ها می‌نگرند.

هوش مصنوعی: آواز خوش پرندگان در فضایی دل‌انگیز خالی از لطف نیست، همان‌طور که طوطی با منقار رنگارنگ و زیبا توجه را جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: گل سرخ و سرو بلند قامت، دل بلبل و فاخته را گرفته و تحت تأثیر خود قرار داده‌اند.

هوش مصنوعی: در هر طرف به سوی آن باغ و بوستان، گروهی از دوستان با هم در حال راه رفتن و گشت و گذار هستند.

هوش مصنوعی: به دلیل خوشبختی و آزادگی، دو نفر در کنار هم نشسته‌اند و از سایه یک درخت بهره می‌برند.

هوش مصنوعی: به جمعی خوشحال و شاداب پیوسته‌اند و از جامی پر، ساغر را نوشیدند. در مینا نیز از شراب پر شده و دلشان از غم رها شده است.

هوش مصنوعی: شخصی مست به درخت انگور تکیه داده و در حالتی آرام، چشمان ستاره‌ها را با خاک پوشانده‌اند.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است باغبانی در صبح زود باغ را به روی تماشاگران ببندد؟

هوش مصنوعی: و یا از باغ، شاخه‌ی گلی که از لانه‌ی بلبل افتاده است را می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ناگهان از ابر تیره تگرگی فرو ریخت که نه باران در آن باغ ماند و نه برگی بر درختان باقی ماند.

هوش مصنوعی: از سبزه به‌قدری دامن خاک پاک و تمیز شد که انگار هیچ گیاهی در آنجا رشد نکرده است.

هوش مصنوعی: خزان به شدت درختان و برگ‌ها را مورد حمله قرار داد و تمامی برگ‌ها را از درختان گرفت، به طوری که هیچ نشانه‌ای از آن‌ها باقی نماند.

هوش مصنوعی: درختان به طور کامل قطع شدند و همه برگ‌هایشان به اطراف پخش شد و رفتند.

هوش مصنوعی: در باغ گل، گل سرخی آویخته شده که به رنگ آبی تیره است و به نظر می‌رسد که این رنگ از آتشکده‌ای سوزان به‌وجود آمده است و شبیه دود می‌باشد.

هوش مصنوعی: موهای زیبا و پرپشت سنبل، همیشه در هم و آشفته است و در این میان، حرف‌های بسیاری درباره‌ی سوسن وجود دارد که هنوز بیان نشده‌اند.

هوش مصنوعی: چون شاخ نرگس شکسته شد، آشفتگی و بی‌تابی به وجود آمد. چه بی‌خبری که اگر عصای او از دستش بیفتد، نمی‌داند چه اتفاقی خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: پرندگان مانند قمری و بلبل از باغ بیرون پریده و در حالت چمن به نوحه‌خوانی پرداخته‌اند، در حالی که کلاغ نیز به این حالت زاری می‌کند.

هوش مصنوعی: برس‌های بی‌ارزش به لباس گل آسیب زدند، در حالی که زغن (پرنده‌ای با صدای بد) به لانه‌اش مشغول بود و بلبل (پرنده‌ای با صدای زیبا) از آن مکان فرار کرد.

هوش مصنوعی: سروهای سرسبز و بلند از دست رفته‌اند و چکاوک و تیهو، ناله‌زن و ناراحت هستند.

هوش مصنوعی: پرندگان از آن مکان دور شدند، چه اینکه از مجلس غمبار و اندوه، نوازندگان و خوش‌نوازان رفته بودند.

هوش مصنوعی: دوستان قدیمی و همراهان همیشگی، همان کسانی که در یک باغ با هم بودند و لحظات خوشی را با هم سپری کردند.

هوش مصنوعی: وقتی گل از دست رفت، گویی ساغر نیز فرو افتاد و با این حال، مانند بلبل، نغمه‌ای که روزگاری در یادشان بود، فراموش شد.

هوش مصنوعی: همه در سایه‌ی درخت انگور نشسته‌اند و گرد و غبار بر تنشان مانند کفن شده است.

هوش مصنوعی: رازهای پنهان هرگز فاش نخواهد شد. آن‌ها در صحبت‌های‌شان به طوری اشاره می‌کنند که نمی‌توان به طور کامل از آنچه در دل دارند آگاه شد.

هوش مصنوعی: اگرچه باغی جدید و زیبا خراب شده، به جای آن فقط خار و گل‌ های پژمرده باقی مانده است.