هوش مصنوعی: یک نوازنده چنگ در حال نواختن آوازهایی است که هیچ‌کس او را نمی‌شناسد و این نواختن به خاطر مهارتش در کارش و عشقش به موسیقی است.

هوش مصنوعی: باغی زیبا و پر از درختان سرو و گل‌های تازه و شاداب است.

هوش مصنوعی: ماه همچون زهره به سوی خورشید می‌رود و گل، بلبل را به آواز خواندن فرا می‌خواند تا شمشاد قد بلند خود را به نمایش بگذارد.

هوش مصنوعی: به خاطر پیراهنی که به گردن حلقه‌ای آویخته شده، هر کسی از درد دلش زخمی شده و نغمه‌ای از آن بر زمین باقی مانده است.

هوش مصنوعی: دست افشان به شادی عروس‌های نجد و رقص و شور و حال شیخ و صوفی از او ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر کسی به جان دیگران آسیب برساند، از کسی که از این کار دل‌سرد می‌شود و صدمه می‌بیند، هیچ نام و نشانی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: یک گدا برای خود نمدی گرفت و شاه بر روی تخت خود پارچه‌ای نرم و نفیس قرار داد.

هوش مصنوعی: وقتی باد پاییزی به باغ نفوذ کرد، به خاطر پیری، قامتش مانند چنگ خم شد.

هوش مصنوعی: وقتی کافور و مشکی به هم آمیخته شوند، گوهر لعل به وجود می‌آید که بدون آب و خشک است.

هوش مصنوعی: دلش از شدت هیجان به تپش افتاده و دستش می‌لرزد. نفسش به شماره افتاده و صدایش به آرامی درآمده است.

هوش مصنوعی: نغمه‌اش به اندازه‌ای حزین و شبیه نوحه بود که اهل آن سرزمین از او دور شدند و فرار کردند.

هوش مصنوعی: روح انسان به قدری در میان مردم مشغول و در حال رفت و آمد است که هیچ‌گاه به مجالس دیگران راه پیدا نمی‌کند.

هوش مصنوعی: او پا در راه فقر و ناداری گذاشت و در روزی دو زانو از هر آنچه که داشت، رها شد.

هوش مصنوعی: روزی شخصی به سمت سنگی آمد و در دستش عصا و چنگی داشت.

هوش مصنوعی: او از شهر خارج شد و مانند ابر بهار بر روی سنگی در کنار قبر نشسته و اشک می‌ریزد.

هوش مصنوعی: وقتی سر ناخن بر رگ چنگ می‌کشد، صدای دلنشینی ایجاد می‌شود و این صدا مانند ناله‌ای است که بر روی نغمه‌ای به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: ای دلسوخته من، نوازنده تو هستم؛ همه چیز را ایجاد کرده‌ام جز خودت، که تو سازنده‌ام هستی!

هوش مصنوعی: در دل من حرف‌های زیادی وجود دارد که نمی‌توانم آنها را به راحتی با هر کسی در میان بگذارم.

هوش مصنوعی: حالا که به خانه برگشتم، از بیگانگان دوری کرده‌ام و خلوتی برای خودم فراهم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم درد و ناتوانی‌ام را پنهان کنم، مرا ببخشید و از دل نداشته‌ام پوزش می‌طلبم.

هوش مصنوعی: چگونه بگویم که نه من و نه هیچ کس دیگری شکی ندارد که سخن نگفته و گفته شده، در حضور تو یکسان است؟

هوش مصنوعی: حال من به گونه‌ای است که خوشحالی تو از حال بندگان خدا، آن را خوب نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: در گذشته که جوان بودم، قدم‌هایم مانند درخت نارون و صورتم همچون گل ارغوانی بود.

هوش مصنوعی: چهره من به قدری زیبا و روشن است که حتی ماه هم در برابرش نقصانی دارد و زیبایی من باعث شده زهره (سیاره زهره) نیز با شادی و رقص به نمایش درآید.

هوش مصنوعی: فقر و ثروت، هر دو از زیبایی صدای من شگفت‌زده شده‌اند، چنان‌که سروها به خاطر آواز من در پایم سرخم کرده‌اند.

هوش مصنوعی: من کیسه و کاسه‌ای پر از طلا و شراب دارم، اما در دل سرد و تیرگی زندگی‌ام، شراب گرم دیروز را می‌نوشم.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های تو، عیب‌ها و ناپاکی‌هایم بیشتر شده و آسایشم را به فراموشی سپرده‌ای.

هوش مصنوعی: زمانی که گل زرد رنگی را پذیرفتم، صدای بلبل هم‌نوای زغن شد.

هوش مصنوعی: مردم از همسایگی و زندگی مشترک با من فرار کردند و آشنایی با من به دوری و بیگانگی انجامید.

هوش مصنوعی: من از تنهایی و بی‌کسیم فریاد می‌زنم، اما هیچ‌کس از دوستانم به یاری‌ام نمی‌آید.

هوش مصنوعی: اکنون که به درگاه تو آمده‌ام، شرمنده و خجالت‌زده‌ام. پس می‌خواهم که دستم را به این ساز تیره و غم‌انگیز بسپارم.

هوش مصنوعی: من به تو محبت می‌کنم، ای خالق عالم، چون تو پناهی برای من هستی و من ناتوانم.

هوش مصنوعی: از عشق و رحمت تو، زندگی‌ام را روشن کن، و گناهانم را ببخش و روزی‌ام را فراوان کن.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است کسی که در دستگیری و حمایت از دیگران باشد، از دانش و درک خوبی برخوردار باشد؟

هوش مصنوعی: در آن روز، به دلیل خوش شانسی، شخصی خوابیده بود و در خواب، پیام‌آور غیب به او گفت.

هوش مصنوعی: در دل ما یک بنده سالخورده از باده‌ای که در جام باقی مانده، دغدغه و غم ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: پیری به خاطر نیش و کنایه‌های جوانان، بار خود را سنگین کرده و از مجامع دوری می‌کند. دلش از سخنان آنان به تنگ آمده است.

هوش مصنوعی: حال در فلان جا، دلم به خاطر غم‌هایش فشار می‌آورد و هر بار با صدای چنگ آن را می‌خواند و می‌نوازد.

هوش مصنوعی: دوستان وقتی نیازی به دلسوزی و کمک من دارند، من برایشان آمرزش و روزی طلب نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: بدره‌ی نقره‌ای که دیشب از فلانی گرفتی، در واقع از آن دسته افرادی بود که از حقیقت غافل بودند.

هوش مصنوعی: به آن کسی که در مشکلاتی به سر می‌برد، بگو: خوشحال باش که بخشش و گذشت وجود دارد و تو می‌توانی از آن استفاده کنی.

هوش مصنوعی: چشم‌های تو وقتی به خشم می‌آید، مانند آتش می‌شود و جمعیت به خاطر تو به هیجان می‌آید.

هوش مصنوعی: چون تو نزد دوستانت مورد نفرت قرار گرفتی، بدان که در این میان، خدایی که بخشنده است، تو را دوست دارد.

هوش مصنوعی: از جام «لاتقنطوا» نوش کن و غم‌های این دو جهان را فراموش کن.

هوش مصنوعی: وقتی شحنه بیدار شد، شروع به حرکت کرد و با ناز و آرامی مانند نسیم، دامن خود را به آرامی بالا کشید.

هوش مصنوعی: در وقت قرار ملاقات، پیرمردی آشفته حال را دید که سرنوشت تیره‌اش را در خواب می‌بیند.

هوش مصنوعی: به گوش و دامانش پیام محبت و بخشش را رساند و به او چیزهایی ارزانی داشت.

هوش مصنوعی: زمانی که چنگ، صدای خود را به گوش دیگران می‌رساند و با شور و شوق به نواختن می‌پردازد، این صدا به خاطر لطف و محبت چیزی به او به گوش رسیده است.

هوش مصنوعی: طلا بر زمین فقیران پاشیده شد، آنچنان که او در حسرت و درد ناله کرد و به مقابله با مشکلاتش پرداخت.

هوش مصنوعی: از مکان خود فرار کرد و عذرخواهی کرد، نه پاهایش کفش دارند و نه بر سرش کلاه.

هوش مصنوعی: از هر چیزی که باید کنار گذاشته شود، گذشت و سپس از همان مکان به راه خود ادامه داد.

هوش مصنوعی: از چشم‌های اشک‌آلود مانند بخار و بر سنگ، هم آب می‌چکد و هم رنگی را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: او با فریادی دیوانه‌وار در حال ناله بود و می‌گفت: ای خداوندی پاک و بی‌نظیر.

هوش مصنوعی: تو نسبت به بیگانگان این‌قدر محبت و لطف داری، نمی‌دانم با دوستان و آشنایان خود چه رفتاری می‌کنی؟!

هوش مصنوعی: جانم به خاطر شرم از گناه می‌سوزد، اما تو با بخشش خود به آن شرم افزوده‌ای و آهی بر دل می‌نشانی.

هوش مصنوعی: دل من نترسد از دو آتش، اما مبادا کسی که فقیر است بسوزد.

هوش مصنوعی: اگر جهنم هم بیفتد، آتش آن چنان سوزناک خواهد بود که شرم انسان را بیشتر خواهد آزرد.

هوش مصنوعی: بیا آذر، بیا و از جام من بنوش. من یک نصیحتی دارم که می‌خواهم بگویم، فقط به حرفم خوب گوش کن.

هوش مصنوعی: وقتی ببینی که انسان‌های با تجربه و دانا ساکت هستند، به روی تو عیب‌ها و مشکلات پنهانی را نمی‌گویند.

هوش مصنوعی: نگو که از عیوب تو خبر ندارم، چرا که در تنهایی‌هایت هیچ‌کس جز من همراه تو نیست.

هوش مصنوعی: از خداوند عالمیان شرم و حیا داشتند و به خاطر بزرگی و عظمت او خجالت می‌کشیدند.

هوش مصنوعی: از نادانی و بی‌خبری، حجاب و پرده بر خود نگذار؛ وگرنه زندگی‌ات را بی‌ارزش و نابود می‌کنند.