هوش مصنوعی: روزی به باغی از کاخ رفتم که گل زیبایش از شاخ خود رخت بسته و پژمرده شده بود.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر بلبل غمگین سوخت که به خاطر دوری گل، بر درخت ناله می‌کرد.

هوش مصنوعی: تو زیبایی و لطافتی را که در چهره‌ی گل وجود دارد، ندیدی و به همین خاطر همیشه می‌خواستی از آشیانت پرواز کنی و به جایی دیگر بروی.

هوش مصنوعی: به آن درمانده گفتم: هنوز دو روز از رفتن گل نگذشته است.

هوش مصنوعی: چهره‌ی زیبا و دلنشین نیست، چون در جایی که دوستان نیستند، گل و سرزندگی هم وجود ندارد. به راستی، در این باغ بی‌دوست چه جایی برای شکوفایی و زیبایی باقی مانده است؟

هوش مصنوعی: بمان تا جهان تازه شود و گل‌ها در باغ‌ها شکوفه کنند.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال زیبایی و عشق هستی، مراقب باش که زمان را از دست ندهی؛ زیرا بهار به زودی خواهد آمد، چه زود و چه دیر.

هوش مصنوعی: بهار با باران‌ها و بادهای شمالی، باغی زیبا و بهشتی مانند می‌شود که در آن زیبایی‌ها شکوفا شده و رونق می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هر شاخه‌ای با خوشی و خنده، گلی را به نمایش می‌گذارد و هر آشیانه‌ای بر روی پرده‌ی بلبلی، زیبایی خاصی را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: بلبل دل‌سوخته فریاد می‌زند و از دردهایش می‌گوید، از سنگدل می‌خواهد که بیشتر بر دلش زخم نزنند و او را عذاب ندهند.

هوش مصنوعی: با غم به سراغ گل رفتم و از همان ابتدا، عشق به گل در دل من شکل گرفت و به این ترتیب، رابطه‌ای محکم و درست بین ما برقرار شد.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی گل‌ها، خانه‌ام در این باغ شده است و در این مکان، دل من از گل‌ها آرامش یافته است.

هوش مصنوعی: دل و جانم تحت تأثیر بوی گل در این باغ سرمست شده است و گلی که در اینجا وجود دارد، مرا به خود مشغول کرده است.

هوش مصنوعی: هر شب و روز در این باغ گل، برای من رازهای زیادی وجود دارد.

هوش مصنوعی: برای هر شاخه‌ی من، پرواز و فراز هزاران همدم هم‌نوا و هماهنگ وجود دارد.

هوش مصنوعی: اکنون دوره‌ی رونق به پایان رسید و از این باغ گل، سفر خود را آغاز کن.

هوش مصنوعی: وقتی معشوق برود، دیگر جایی برای دل باقی نمی‌ماند و من هم مانند گل‌زار، از عشق و حضور او بی‌خبر می‌شوم.

هوش مصنوعی: در گوشم داستان‌های زیادی از گل‌ها وجود دارد و برای هر شاخه، نشانه‌های فراوانی از گل‌ها هست.

هوش مصنوعی: به یاد آن‌ها هستم و هر نشانه‌ای از آن‌ها که به یادم می‌آید، چشمانم از شدت احساس پر از اشک می‌شود.

هوش مصنوعی: چرا در باغ بعد از گل بنشینم؟ وقتی که به جای گل، خارها را می‌بینم؟

هوش مصنوعی: چرا باید خوشی را بر خود حرام کنم؟ به خاطر شلوغی زاغ‌ها که حال خوشی ندارند؟

هوش مصنوعی: الآن به سمت باغ می‌روم تا گل‌ها شکوفا شوند و همواره بلبل به خاطر بوی گل‌ها به باغ می‌آید.

هوش مصنوعی: او این را گفت و شروع به ناله کرد. به ناله‌اش ادامه داد و از شاخه بالا پرواز کرد.