هوش مصنوعی: در یک جنگل، درختی قدیمی وجود داشت که زخم‌هایی از تیشه داشت و هیچ‌کس آن را ندیده بود.

هوش مصنوعی: بلند و قوی، مانند فرشته‌ای که با قدرت و استحکام بر بلندای آسمان ایستاده و دستانش را به دامان ابرها آویخته است.

هوش مصنوعی: خورشید در سایه‌اش به آرامی قرار گرفته و او بالاتر از همه آسمان‌ها موقعیت ویژه‌ای دارد.

هوش مصنوعی: هر پرنده‌ای که در جهان نامی دارد، بر روی هر برگی از شاخه‌اش آرامش خاصی دارد.

هوش مصنوعی: در دو سوی آسمان و زمین، کمین‌گاه‌هایی آماده است تا فرصتی مناسب را برای حمله بیابند.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که هر دو جنبه از یک موضوع یا مسأله، باید با دقت و توجه مورد بررسی قرار گیرند. یکی از جنبه‌ها به صورت ظاهری و قابل مشاهده نمایان است، در حالی که جنبه دیگر به ریشه و بنیاد موضوع مربوط می‌شود. بنابراین، هم جنبه بیرونی و هم عمقی باید مورد توجه قرار گیرند.

هوش مصنوعی: به پا خیز که در طول روزگار، کمندی از آسمان به گردن نیفتاده است.

هوش مصنوعی: درخت باشکوهی قد برافراشت و به خود می‌بالید که امروز چه کسی مانند من خوشبخت و آزاد هست؟

هوش مصنوعی: من شخصی هستم از دنیای خاکی، که از آب می‌ترسم و نه از آتش یا باد.

هوش مصنوعی: من نه از طوفان نوح اطلاعی دارم و نه از سرما و سختی‌هایی که قوم آدام با آن مواجه بودند.

هوش مصنوعی: من به هیچ وجه نگران آتش نمرود نیستم، زیرا ریشه‌ام در آب محکم است.

هوش مصنوعی: همان گونه که آن باد در بینی وجود دارد، همانطور هم آن باده در دامانش است.

هوش مصنوعی: ناگهان از یک سمت درختی را می‌زنی که در دستت تکه‌ای آهنی است.

هوش مصنوعی: برای از میان برداشتن درختی که در دل نشسته، باید با عزمی راسخ و اراده‌ای محکم وارد عمل شد. دل و روح باید مثل آهن محکم و استوار باشند تا بتوان بر این چالش غلبه کرد.

هوش مصنوعی: درخت، وقتی که مشاهده کرد کار به خوبی پیش می‌رود، گفت: ای انسان، تو که به عقل خود تکیه کرده‌ای، قدرت و توانایی‌ات ضعیف است!

هوش مصنوعی: اگر تو به‌خودت می‌گویی که سختی‌ها بر تو تاثیر ندارند، باید بدانی که من هم به اندازه‌ی تو تحت فشار و سختی هستم.

هوش مصنوعی: وقتی که از آتش و گرما چیزی به دست نیاید، تنها چیزی که باقی می‌ماند دود است و هیچ سودی نصیب نمی‌شود.

هوش مصنوعی: درخت‌افگن، از آن درخت بلند، به توانایی سرپنجه شاخش را افشانده است.

هوش مصنوعی: بر روی تیشه‌ای که به شدت شعله‌ور است، یک دسته از آن به شکل محکم و استوار قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: به طرف درخت رفت و سپس با زبانش بر آن صحبت کرد و درخت را بلند کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که تیشه به پای درخت می‌زند، درخت از دلش آوایی بلند و پر از درد برمی‌آورد.

هوش مصنوعی: به‌محض اینکه چشمت را یک لحظه ببندی، آن درخت محکم و با عظمت، به راحتی از زمین کاشته شده و سرنگون می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی آن نخل از باغ بیفتاد، صدایش در آمد که ای دوستان، به من توجه کنید.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر می‌گوید که چرا باید از درختی شکايت کنم؟ چون تمامی دردها و مشکلاتی که با آن‌ها روبه‌رو هستم، ناشی از خود من است و ارتباطی به دیگران ندارد.