آذر بیگدلی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۵۶ -  و له قطعه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای صاحب مهربان که فیضت</p></div>
<div class="m2"><p>برخرد و کلان رسیده دانی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جود خاص و سخای عامت</p></div>
<div class="m2"><p>بر پیر و جوان رسیده دانی</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>وصف تو ز من بخلق عالم</p></div>
<div class="m2"><p>پیدا ونهان رسیده دانی</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>بر من چه غم از ندادن ریع؟!</p></div>
<div class="m2"><p>ز اهل برکان رسیده دانی</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>کشت املم، ز ظلم ایشان؛</p></div>
<div class="m2"><p>باغی است خزان رسیده دانی</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>گفتم که: بگیر ریع من زود،</p></div>
<div class="m2"><p>بر من چه زیان رسیده دانی</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>گفتی که: به صبر کوش و، کارم</p></div>
<div class="m2"><p>از صبر به جان رسیده دانی</p></div></div>
<div class="b" id="bn8"><div class="m1"><p>در دل گله از توام نه، اما</p></div>
<div class="m2"><p>از دل به زبان رسیده دانی</p></div></div>

شمارهٔ ۵۷ -  و له قطعه

ای صاحب مهربان که فیضت
برخرد و کلان رسیده دانی
جود خاص و سخای عامت
بر پیر و جوان رسیده دانی
وصف تو ز من بخلق عالم
پیدا ونهان رسیده دانی
بر من چه غم از ندادن ریع
ز اهل برکان رسیده دانی
کشت املم ز ظلم ایشان
باغی است خزان رسیده دانی
گفتم که بگیر ریع من زود
بر من چه زیان رسیده دانی
گفتی که به صبر کوش و کارم
از صبر به جان رسیده دانی
در دل گله از توام نه اما
از دل به زبان رسیده دانی

شمارهٔ ۵۵ -  و له فیه

شمارهٔ ۵۶ -  و له قطعه

برخرد و کلان رسیده دانی

بر پیر و جوان رسیده دانی

بر من چه غم از ندادن ریع؟!

باغی است خزان رسیده دانی

گفتم که: بگیر ریع من زود،

بر من چه زیان رسیده دانی

گفتی که: به صبر کوش و، کارم

از صبر به جان رسیده دانی

در دل گله از توام نه، اما

از دل به زبان رسیده دانی

شمارهٔ ۵۶ - و له قطعه

اطلاعات