هوش مصنوعی: دوست عزیز! ای کسی که با دیدن چهره‌ات، چشمان اهل بصیرت پر از نور و روشنایی می‌شود.

هوش مصنوعی: مدتی است که از دوری تو، بینایی‌ام کاهش یافته است و این دوری از چشمان توست.

هوش مصنوعی: خواستم بگویم اگر یک عینک از تو خواسته بودم، نه به خاطر طمع و هوس، بلکه به خاطر هدف مشخصی بود.

هوش مصنوعی: من می‌آیم تا همیشه در نظر تو بمانم، حتی اگر از جمع مهمانی دور شوم.

هوش مصنوعی: تو به من نگاهی کردی که نشانه‌ای از انسانیت بود و این نگاه دیگر هرگز از یاد نخواهد رفت.

هوش مصنوعی: تم یک عینک شفاف به من فرستادی، شفاف‌تر از بلور.

هوش مصنوعی: چه خوب است آن عینکی که نوری به وجود آورد تا مهر و ماه را از یکدیگر ببینیم.

هوش مصنوعی: سلام به آن دو چشمان روشن که نرگس حوری از آب آن‌ها استفاده کرده است.

هوش مصنوعی: وقتی به او نگاه کردم و محبت و توجه خود را به او تقدیم کردم، از چشمانش نوری زیبا و روشن بیرون آمد.

هوش مصنوعی: از این به بعد هر کجا که نگاه کنم، نمی‌توانم تو را از جلوی چشمم پنهان ببینم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زیبایی و روشنی آفتاب و ماه وجود دارند، روزها روشن و شب‌ها تاریک خواهند بود.

هوش مصنوعی: برای دوستت آرزو می‌کنم که همیشه درخشنده و خوشبخت باشد و برای دشمنانت آرزو می‌کنم که کور و نابینا شوند.