هوش مصنوعی: دریغ از تماشای تو که آرزوهایم را برآورده می‌کند، به گونه‌ای که فقط با نگاهی از چشمانت می‌توانم خوشبختی را حس کنم.

هوش مصنوعی: اگر صدای جرس به ما راهنمایی نکند، چه فایده‌ای دارد اگر ما تمام تلاش خود را کنیم؟

هوش مصنوعی: در شب عید، چشمانم به آسمان دوخته شده است تا ماه را ببینم که از افق ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: تو را زیباتر از ماه می‌بینم، چون گاهی مثل ماه در پشت ابر پنهان می‌شوی و گاهی به روشنی و زیبایی ظاهر می‌گردی.

هوش مصنوعی: من به کسانی که در مقام سلطنت هستند، ناز و کرشمه می‌زنم، مثل گدایان که از خلوت و تنهایی شاهان و بزرگان خبر دارند.

هوش مصنوعی: اگر مرا بکشند یا زنده‌ام کنند، ممکن است هر دو این کارها از یک نگاه به وجود بیاید.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم از محله تو بیرون بروم، مثل صیدی که نمی‌تواند از دامش آزاد شود.

هوش مصنوعی: مبادا که از دل کسی که در سختی است دوری کنی، زیرا شبی صدای ناله و روزی آهی از دل او برخواهد آمد.

هوش مصنوعی: خواهش می‌کنم خودت را ناراحت نکن، به خاطر کشتن من چه فایده‌ای به دست می‌آوری؟ چرا باید بی‌گناهی را بکشی؟

هوش مصنوعی: از خدا می‌خواهم که دعا کنم و آرزو دارم که از لب تو آتش عشق و مهر برآید. ای خدای من، ای خدای من، این خواسته‌ام برآید.