هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ی زندانی صدایش را در گوش گل‌چین بشنود، گل‌برگ‌ها به خاطر اندوه و حسرت یک لحظه هم نمی‌خندند.

هوش مصنوعی: من چیزی دارم برای گفتن و اگر کسی به حرفم گوش دهد، حتی اگر این حرف پندی باشد که قبلاً نشنیده، می‌تواند آن را فراموش کند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم ناله‌ای کنم، چون صدای دیگران را می‌شنوم، اما فقط می‌خواهم که کسی به ناله من گوش دهد.

هوش مصنوعی: زمانی که من جام را به دست او می‌دهم، باید حواسم باشد که شراب من از سرش بریزد و او شراب دیگران را بنوشد.

هوش مصنوعی: ای کاش از ظلم و بی‌عدالتی تو، امروز آذر نتوانست فرصتی بیابد تا از غم دیشب شکایت کند.