هوش مصنوعی: من به پای کسی می‌افتم که سرش را به پای من گذاشته است و جان خود را نثار کسی می‌کنم که جانش را برای من فدای کرده است.

هوش مصنوعی: بیا، برای خدا، مثل ماه که در آسمان می‌درخشد، نظر کن و ببین چطور به خاطر تو با دل خونین از غم زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: بی‌تو، غم و اندوه بر چهره‌ام نشسته و نگرانم که مبادا دیگران فکر کنند که من به زمین افتاده‌ام و دیگر نشانی از زندگی ندارم.

هوش مصنوعی: باید مراقب خودت باشی و از کسی دوری نکن، حتی اگر از غرور جوانی‌ات غافل شوی. من به خداوند، پروردگار تو، اعتماد کرده‌ام.

هوش مصنوعی: دل جایی است که تو قرار داری و بیدلان در معابد و اماکن مقدس به دنبال تو می‌گردند. در حالی که غافلان نمی‌دانند تو کجا هستی و در جستجوی تو هستند.

هوش مصنوعی: من خوشحالم که مردم به وفای تو اعتقاد دارند و فکر نمی‌کنند که من از جفایت صحبت کرده‌ام، چون وفای تو را از من شنیده‌اند.

هوش مصنوعی: درمان آلام تو در مرگ توست، اما من در حیرتم که درد تو چیست که مرگ، درمان آن به حساب می‌آید؟