هوش مصنوعی: هر دو حالتی که تو داری، یعنی خنده و زیبایی، خوشایند هستند! خودت بگو که من از کدام یک باید گله کنم؟

هوش مصنوعی: از چنگ تو مرا رهایی ببخش، چون اگر پرنده‌ای دیگر به دام تو بیفتد، من نیز نمی‌خواهم در بند بمانم.

هوش مصنوعی: به خاطر بسپار که وقتی در ناامیدی به سر می‌برم، یاد تو می‌تواند امیدی برایم باشد.

هوش مصنوعی: اگر روزی به آرزوی خود از تو برسم، باید برای رسیدن به آن آروز، قدمی بردارم که به سمت مرگ خودم می‌رود.

هوش مصنوعی: خوشحالم که در سایه‌ی درخت سرو زیبا، آتش مهر و محبت بر افروخته می‌شود.