هوش مصنوعی: در شب، من در درگاه تو قرار دارم و فریاد و ناله‌ای به گوش می‌رسد که نشان‌دهنده‌ی درد و غم‌اند. در هر درگاهی، مانند صداهای ناله‌های شب، حسی از فقدان و اندوه وجود دارد.

هوش مصنوعی: دل من پر از احساسات و غم است، اما نمی‌خواهم از آن شکایت کنم. اگر حال من را می‌پرسی، تا زمانی که توانایی صحبت کردن دارم، بی‌تردید پاسخ می‌دهم.

هوش مصنوعی: من گمان نمی‌کنم که بخواهم از تو شکایت کنم، اما آیا هنوز امیدی به صبر کردن نسبت به محبت تو وجود دارد؟

هوش مصنوعی: سگ تو چرا دنبال رقیبت می‌دود؟ هنوز در وجود من نشانه‌هایی از حیات و قدرت باقی مانده است!

هوش مصنوعی: عزیز من، من از درد جدایی خود می‌سوزم، اما او از این موضوع بی‌خبر است که من چقدر برایش محبوبم.

هوش مصنوعی: لباس و دامن مردم پر از زیبایی و گل است، اما وجود من در این باغ خالی است؛ زیرا گمان می‌کنم که در این باغ کسی وجود دارد که به آن رسیدگی می‌کند.

هوش مصنوعی: در مسیر عشق، همین مقدار برای تو کافی است که به یاد تو آتش محبت روشن باشد، زیرا تو همواره در پی کاروانی هستی.