هوش مصنوعی: ای دوست نازنین و بی وفا، تو چه می‌دانی از حال من؟ من که در رنج و بیماری هستم، تو که نقش پرستار را ایفا نمی‌کنی، چه آگاهی از ارزش محبت و پشتیبانی داری؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که دل تو در قفس سینه‌ات ناراحت و شکایت نکند، نمی‌توانی صدای ناله و شکایت پرندگان گرفتار را بفهمی.

هوش مصنوعی: اگر از درد و رنج معشوق آزار ببینی و بی‌تاب شوی، چگونه می‌توانی از حال و روز او که خود دل‌آزار است، باخبر باشی؟

هوش مصنوعی: ای پرنده باغ، تو که در قفس جا نداری، چه می‌دانی از درد قفس و لذت باغ؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که بطلان دوستی و وصال را از جمع دوستان دور نکنند، نمی‌دانی که لذت نگاه به چهره‌ات از شکاف دیوار چقدر است؟