هوش مصنوعی: وقتی که ماه چهره‌اش را نشان داد، از گوشه‌ی بام، بخشی از شرم را کم کرد و به همین ترتیب ماه به تمامیت خود رسید.

هوش مصنوعی: اگر مرا رها کنند، باز هم به مشکل برمی‌خورم. چون رسم و آیین زندگی همواره دشوار است و من در دنیای دوگانگی گرفتار شده‌ام؛ از یک سو به آزادی نزدیکم و از سوی دیگر در دام و قفس اسیر.

هوش مصنوعی: عشق گرم و محبت سرد باعث شده که دل انسان مانند کبابی در آتش بسوزد، به طوری که بخشی از آن کاملاً پخته شده و بخشی دیگر هنوز خام مانده است.

هوش مصنوعی: من از زیبایی و جذابیت چهره و مویت به شدت در عذابم و چون نمی‌خواهم تو را ناراحت کنم، به ناچار در صبح نیمی از دردهایم را پنهان می‌کنم و در شام هم نیمی دیگر را.

هوش مصنوعی: با این نیمه‌جان که دارم، چگونه می‌توانم بگذرم از اینکه یارم با لطفش، نامم را بر لب بگذارد؟

هوش مصنوعی: به هر یک از آن دو چشم نگیرید، زیرا من فقط از یکی از آن‌ها، نگاهی می‌کنم که نیمی از وجودم را می‌سازد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که ندانسته سخنی از حال و هوای مستی نیاورم، ساقی به من می‌گوید که وقتی لیوانم پر می‌شود، نیمی از آن می‌ریزد.