هوش مصنوعی: در هنگام رقص، هنگامیکه در جمع دوستان و عیش و شادی هستم، احساس سبکی و سرخوشی می‌کنم. وقتی تو در کنارم نشسته‌ای، تمام وجودم را در این شادی فرومی‌برم و وقتی تو بلند می‌شوی و از کنارم دور می‌شوی، انگار نمی‌توانم بر خودم تسلط داشته باشم و از پا می‌افتم.

هوش مصنوعی: من به دیگران از رنج و سختی‌ام می‌گویم؛ شاید زمانی که تو به من آسیب برسانی، دیگران به تو نزدیک نشوند و دامنت آغشته به درد من نشود.

هوش مصنوعی: تو فقط زمانی متوجه حال من می‌شوی که مثل من در راهی که امیدوار به آنی، صبح و شب ناامید از آن برنخیزی.

هوش مصنوعی: شنیدم که بر دیگران رحم می‌کنی، از این می‌ترسم که وقتی مرا ببینی، از کشتن من هم جلوگیری کنی.

هوش مصنوعی: با مدعی صحبتی نکن که چیزی را با تو در دل دارم. چرا باید شرمساری من را ببینی و از من دوری کنی؟