هوش مصنوعی: نمی‌پرسی که غمگین‌ها چه حالی دارند، انگار دلت شاد است؟! فکر بی‌دلی تو را از هر گونه دغدغه‌ای آزاد می‌سازد، به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: چشمانم از مشکلاتی که در این باغ وجود دارد به شدت ترسیده است، طوری که فکر می‌کنم شاخه‌های گل مثل دستان یک شکارچی به چشم من نزدیک می‌شوند.

هوش مصنوعی: خنده‌ی خسرو نتوانست دل شیرین را آرام کند؛ او همچنان در دلش صدای فریاد فرهاد را می‌شنود.

هوش مصنوعی: در دل شب آتش و اشتیاقی شعله‌ور شده است، گویی که آن پرنده‌ای که پیش از این ناله می‌کرد، اکنون در دام افتاده و به درد و رنج دچار شده است.

هوش مصنوعی: بعد از اینکه سال‌ها به یادم بود، حالا دیگر از حال و احوالم نمی‌پرسد؛ به نظر می‌رسد که هنوز هم مشغول گفتگو با دیگران است.

هوش مصنوعی: وقتی قاصد مرا دید و نامه‌اش را در دست داشت، به گریه افتاد؛ اما از چهره‌اش پیداست که خبری خوش به من رسانده است.

هوش مصنوعی: از یادآوری و ذکر صوفیان، رونق خانقاه آذر کم نشد. به نظر می‌رسد که خراب‌خانه یا میکده به خاطر ویرانی تو آباد شده است!