هوش مصنوعی: آیا دل برای یاری کهنه‌ات را رها می‌کنی تا از دوستان جدیدت خوشنود باشی؟

هوش مصنوعی: آه، ای نخل سرکش که خانه‌ام را از من دور کردی.

هوش مصنوعی: رشته وجود ما از هم گسسته شد، افسوس که آن رشته به موهای تو اتصال داشت.

هوش مصنوعی: من مانند یعقوب هستم که از حال فرزندش خبر داشت؛ تو نیز مانند فرزندی هستی که او به یاد تو می‌چرخد.

هوش مصنوعی: اگر بنده‌ای از خداوند لطفی ببیند، چه اشکالی دارد که من هم او را نوازش کنم؟

هوش مصنوعی: در حالی که در دل غمگین و ناراحت بودم، لبخندی شیرین و ظریف بر لبانم نشسته بود.

هوش مصنوعی: به خاطر غیرت و حرص خودت، دیگران را عذاب دادی و به جان من آتش زدی!

هوش مصنوعی: مرد آذر از جدایی و مرگ خود، جز خوشنودی تو را نمی‌تواند بیابد.