هوش مصنوعی: ای باد صبحگاهی، از کدام مسیر و راه می‌گذری؟ زیرا صدای بیداران بلند شده و نداهایی از دل آنان برخاسته است!

هوش مصنوعی: گفتم بیا تا شعله‌های آتش من را خاموش کنی؛ اما افسوس که وقتی به من رسیدی، تمام وجودم را به باد دادی!

هوش مصنوعی: آشپز شراب، با صورت آسیب‌دیده و خسته، موزیک‌نوازی را به دوش دارد؛ اما ما غافل و بی‌خبر، در حالتی آرام نشسته‌ایم و غم به دنبال شادی ماست.

هوش مصنوعی: ای دل، از ترس خودم به تو گفتم که به سراغ او نرو؛ اما حالا که چهره‌اش را ندیده‌ام، از نظر او دور شده‌ام.

هوش مصنوعی: ما همواره کنار او بودیم و با او سخن گفتیم، اما او هیچ چیزی به ما نگفت؛ وقتی از درگاه او رفتیم، حتی یاد ما هم نکرد!

هوش مصنوعی: درد و آتش تب به حدی رسیده که جانم به لب نزدیک شده است؛ آیا این وفای توست که امشب لبانت را بر لبان من گذاشتی؟

هوش مصنوعی: به هر سمتی که رفتم، دل کسی را پیدا نکردم. ناچار شدم در جایی که امیدی نیست، توقف کنم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، درد و غم به دل من چنگ انداخته و عشق تو باعث دشمنی‌ها شده است. ای جمع دشمنان، من از کینه و دشمنی رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: به خاطر بدبختی آذر و جدایی دلبر از من، ای کاش هیچ کس مثل من به دنیا نمی‌آمد.