هوش مصنوعی: هر کسی محبت و دل‌باختگی خاصی دارد؛ تو همچون بلبل به گل علاقه‌مند هستی، شمع به پروانه وابسته است و سرو نیز به فاخته عشق می‌ورزد.

هوش مصنوعی: من از دیگر دوستان و همراهانم امید کمک ندارم، زیرا چشم بد روزگار باعث شده که از عشق و محبت یارم دور بشوم.

هوش مصنوعی: درخت سرو از باغ بیرون آمده و با ناز و زیبایی راه می‌رود؛ مردم گمان می‌کنند که به خاطر بزرگی و عظمتش، سرش را افراشته نگه داشته است.

هوش مصنوعی: امشب دوباره زمان گریه و اندوه است. ای پرنده صبح، یک ناله بزن، چون من آنقدر ضعیف شده‌ام که نمی‌توانم حرف بزنم!

هوش مصنوعی: ای کسی که گفتی: بعد از این ما تو را به حال خود می‌گذاریم، باید به چیزی دیگر فکر کنی، چون جدایی ما سرنوشت ما را شکل داده است!

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که من به قدری از زخم‌های تیر او آسیب دیده‌ام و خود را نشان داده‌ام که در میان کشته‌شدگان او، آنقدر متمایز شده‌ام که دیگر کسی نمی‌تواند مرا بشناسد.

هوش مصنوعی: اگر به وقت اسیران می‌روی، این زمان مناسب است که امشب آتش خانه از نامحرمان پاک شده است.