هوش مصنوعی: کی می‌تواند بی‌خبر از غم یار باشد، زمانی که یاری مثل تو در کنار نیست؟ در واقع، چه کسی از دوستان به چنین کاری دست زده است که تو کرده‌ای؟

هوش مصنوعی: گمان می‌کنی اگر اسب تو بد رفتاری کند، آیا عاشقان وفادار می‌توانند تحمل کنند؟! بیچاره شکاری که از پشت‌سر مورد حمله قرار می‌گیرد، آیا جانوری مانند تو را دارد؟!

هوش مصنوعی: ای کسی با جسم نقره‌ای، خونم را بریز؛ زیرا هیچ‌کس به من توجهی نخواهد کرد. خون یک گدا مانند من، در برابر عظمت و بزرگی تو، ارزشی ندارد!

هوش مصنوعی: به خاطر آن‌قدر که از غم و اندوه خون می‌خورم، زنده‌ماندن برایم سخت شده است؛ این ظلم است که در میان غم و اندوه تو باید بمیرم!

هوش مصنوعی: مدت‌هاست که به دنبال تو افتاده‌ام و به خاطر وفاداری‌ام از پا افتاده‌ام؛ اما مگر من مثل سگی وفادار می‌توانم به چنگالی مثل تو دست پیدا کنم؟

هوش مصنوعی: ای گل، من نیمه‌ای از غم‌های بسیاری هستم، اگر تو را با هر کسی ببینم؛ می‌دانم که هیچ‌کس نمی‌تواند با تو سازگار باشد، هیچ‌کس نمی‌تواند به اندازه تو ناسازگار باشد!

هوش مصنوعی: دیروز به او گفتم: سرو و سمن در چمن چقدر زیبا و قد بلندی دارند، او پاسخ داد: آیا تو هم این‌طور می‌گویی که من زیبا هستم؟ من هم گفتم: بله، تو نیز به همان اندازه زیبا هستی!

هوش مصنوعی: گفت: از این راه برگرد و دل را رها کن، یک دوست جدید پیدا کن؛ من گفتم: نه، من از کسی مثل تو چیزی نمی‌شنوم.

هوش مصنوعی: او گفت: هیچ کس دیگری مانند تو نیست که این‌گونه دلی خونین و جگر آتشین داشته باشد. اگر یاری باشد، مانند تو در هر سرزمینی وجود ندارد!