هوش مصنوعی: چرا هر بار که مرا دیدی، از آن مکان خارج شدی؟ آیا به خاطر من از آنجا به راحتی بیرون آمده‌ای؟

هوش مصنوعی: از مجالس دیگر حسادت به من چیره شد و به شب بیرون رفتم؛ نمی‌دانم در آن محفل غمگین تا سحر ماندی یا اینکه خارج شدی؟

هوش مصنوعی: شنیدم که در شب، دیگر کسی باقی نمانده است و مردم به خاطر غیرتشان از زندگی دست کشیده‌اند. من هم نمی‌خواهم زنده بمانم حتی اگر فردا تو به من مراجعه کنی.

هوش مصنوعی: تو آتش به جان بلبل و قمری زدی، که از گلستان سحر، چون شاخ گلی، ای سرو، از آنجا بیرون آمدی.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم از تنهایی خود شکایت کنم، اما ناراحتم از اینکه تو در خلوت من را تنها گذاشتی و خودت به تنهایی بیرون رفتی.