هوش مصنوعی: پیامی از سوی تو به من نرسید، زیرا پیام‌آور وقتی صورت تو را دید، نتوانست به من نگاه کند.

هوش مصنوعی: وقتی که من از جلو نرفته‌ام، چون یک نگاه می‌تواند هر چه آهو در حرم است را برباید، آیا آهوهای من هم از حرم بیرون رفته‌اند؟

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم به تنهایی از عهده درمان درد درونم برآیم، زیرا این درد به عمق وجود من و به قلبم مرتبط است.

هوش مصنوعی: اگر کسی غیر از من بخواهد زندگی را بسازد، چگونه می‌تواند با ناپاکی‌های درون من که بدخو هستم، سازگاری پیدا کند؟

هوش مصنوعی: دیدم که دشمنان از پشت سر دوست‌هایم می‌آیند. در دل گفتم: کاش که آسیب و خطر این گرگ‌ها از آهوی من دور باشد.

هوش مصنوعی: من از دنیا به خاطر اینکه کنارش کسی نیست، احساس خوشحالی می‌کنم، چون نه کسی در کنار من است و نه من در کنار کسی دیگر.

هوش مصنوعی: من از تأمل در غم و اندوه خود دست برنمی‌دارم تا زمانی که آن دختر خوش‌اندام و زیبا، که شبیه به سرو است، هم‌پایه‌ی من شود.