هوش مصنوعی: از زمان مرگ برادرم، قلبم شکسته و سینه‌ام پر از غم است؛ هیچ‌کس را در هیچ مذهبی سراغ ندارید که به اندازه من غمگین باشد.

هوش مصنوعی: مردم از من می‌خواهند که گریه نکنم، اما آنچه را که می‌بینم، نمی‌توانم بیشتر از این خود را از آه و زاری بازدارم.

هوش مصنوعی: خداوند، هیچ‌کس بعد از من این داغ و اندوه را نبیند، زیرا من باور دارم هیچ‌کس در دنیا بیشتر از من مصیبت و سختی را تجربه نکرده است.

هوش مصنوعی: وقتی به مرگ برادر نگاه می‌کنم، متوجه می‌شوم که مردم بیشتر از من بر مرگ او گریه می‌کنند و برایم تسلی می‌دهند.

هوش مصنوعی: گریه کردن در چنین شرایطی فایده‌ای ندارد، زیرا اندوه و غم از ابتدا به دست دیگران آمده و من فقط طعم تلخ آن را چشیده‌ام.