هوش مصنوعی: در گوشه‌ای از عالم عشق، افرادی که به شادابی و تمایلات دل مشغول‌اند، دور هم نشسته‌اند؛ اما من باید با وجود ناز و فخرفروشی درباریان، از این مکان خارج شوم.

هوش مصنوعی: چطور ممکن است در دلی که مادرش در کودکی به او شیر داده، طعم شیرین لذیذی احساس کند، بتواند به خون مسلمانان بیاندیشد و کافر باشد؟

هوش مصنوعی: اگر بت‌ها خونم را بریزند، برای من غم و اندوهی ندارد؛ اما می‌ترسم که خون من دامن این پاکدامن‌ها را آلوده کند.

هوش مصنوعی: اگر در چاک پیراهن خود، نشانه‌ای از زیبایی و جذابیت نشان دهی، غیرت و حسادت دیگران به شدت برانگیخته می‌شود و دل آنها به خاطر این جذابیت دچار آزردگی می‌گردد.

هوش مصنوعی: من به خانه‌اش می‌روم، بدون اینکه دعوت شده باشم، از شدت بی‌تابی هر لحظه، اما از رفتن خود شرمنده‌ام، مانند مهمانانی که بی‌دعوت می‌آیند.

هوش مصنوعی: نمی‌ترسم که آسمان از من رو برگرداند، اما از این می‌ترسم که بی‌گناهانی که اشکشان جاری شده، از من دور شوند.

هوش مصنوعی: خوشا آن لحظه که به خاطر عشق او، مانند مجنون به دنبال شتر او بیفتم و با صدای بلند نامش را بخوانم.

هوش مصنوعی: اگر یک مسیحی مرا بکشد، خونم برای او حلال است؛ ای مسلمانان، در روز قیامت دامن او را نگیرید.

هوش مصنوعی: در محفل ویژه معشوق، آذر راهی ندارد و آن کسانی که در جوار او هستند، به درگاه پادشاهان دسترسی ندارند.