هوش مصنوعی: خوشحالم که شبی را با تو صحبت کنم و باران اشک بریزم! تو به حرف‌هایم گوش دهی و بخندی، و من همچنان از دل دردهایم بگویم و بگریم!

هوش مصنوعی: اگر در باغ هستم و به قفس نگاه می‌کنم و اندوهگین می‌شوم؛ و اگر در قفس باشم و از زیبایی‌های باغ صحبت کنم و گریه کنم!

هوش مصنوعی: وقتی که رضوان، نگهبان بهشت، میوه‌ای به عنوان سیب به من بدهد، من آن را نمی‌خواهم و به جای آن درد و اندوه خود را بیان می‌کنم و گریه می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر روز و شب نتوانم قامت و زلف تو را ببینم، در این صورت به خاطر نبودنت به درختان چمن و عطر مشک ختن فکر می‌کنم و اشک می‌ریزم!

هوش مصنوعی: هر کسی به غریبان محبت کند، من از بی‌محبت بودن یاران وطن شکایت می‌کنم و اشک می‌ریزم.

هوش مصنوعی: اگر بلبل غنچه‌ای را ببیند و در برابرش ناله کند، من می‌گویم که این غنچه با خنده‌اش بلبل را به حرف می‌آورد و من در این میان گریه می‌کنم!