هوش مصنوعی: ساربان، تنها، مهار شتر را در دست دارد. من فقط ناله می‌کنم که مبادا صدای جرس تنها باشد.

هوش مصنوعی: از زمانی که رفتی، زمین را تحت تأثیر قرار دادم. وقتی فرصتی پیش آمد، به خانه‌ام بیا که تنها آسمان تو را تماشا کرده است.

هوش مصنوعی: بگرد و به دنبال افرادی نیکوکار بگرد، اگر به تو کمک کنند، از این‌رو مثل غباری که به دنبال کاروان می‌چرخد، تنها نخواهی ماند.

هوش مصنوعی: به من که در زندان احساسات و مشکلات گرفتار شده‌ام، نمی‌دانی چطور زمان سپری می‌شود، ای هم‌نشین تنهایم؟!

هوش مصنوعی: به من که در گرفتار آمده‌ام، نمی‌دانی که روزگار چگونه می‌گذرد، ای همسایه‌ی تنها؟!

هوش مصنوعی: من از در تو نمی‌روم، زیرا این کار ناعادلانه است؛ چون آستان تو هنوز نگهبان تنها باقی مانده است.

هوش مصنوعی: من تو را مانند گلی پرورش می‌دهم، هرچند می‌دانم که آسمان اجازه نخواهد داد تا باغبان در باغ تنها بماند.

هوش مصنوعی: بهای خون من فقط این بود که در روز قیامت از آن زمین پاک برخیزم و از آن مکان دیار خود را ببینم.

هوش مصنوعی: مرا به جایی ببر که زیبا و دل‌نشین باشد، جایی که زیبایی و محبت بتواند غم و اندوه را از دل من برد. در اینجا، این تنهایی و دوری از دیگران سخت است.