هوش مصنوعی: صیاد در حال رفتن است و ما در قفس ناله و زاری می‌کنیم. چه بر بدبخت است مرغی که همراه ما در این قفس ساخته می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که امشب به درگاه عشق من آمد، ای کاش فردا در قفس دل من، صدای ناله‌ام را بشنود.

هوش مصنوعی: از ناله‌های عذاب‌آور من، پرنده‌ای روح من را برده است. اگر در باغ حضور نداشتم، باید در قفس به تنهایی می‌بودم.

هوش مصنوعی: من تازه وارد این وضعیت شدم و به خاطر ناراحتی‌هایم خواب آرامی ندارم. ای کاش اگر چشمانم به صحرا بیفتد، در قفس باقی نمانم.

هوش مصنوعی: به هیچ وجه بوی گل را در باغی نچشیده‌ام؛ گاهی چهره گل را دیده‌ام، اما در قفس و پشت میله‌ها!

هوش مصنوعی: آیا صیاد صدای بلبل را می‌شنود؟ بلبل در لانه‌اش ناله می‌کند و ما در قفس گرفتاریم!

هوش مصنوعی: بلبل باغ عشق آذر به طور دائم در حال نغمه‌سرایی است، یا در دام گرفتار است، یا در آشیانه‌اش نشسته، یا در قفس حبس شده است!