هوش مصنوعی: وقتی آسمان از ستاره‌ها خالی شد، مانند این که جهان از انسان‌ها تهی شود.

هوش مصنوعی: لیلی با دقت و ظرافت موی خود را برای نشان دادن بر هر ستاره‌ای که در شب گم شده بُرید.

هوش مصنوعی: زال، بزرگ‌ترین و مشهورترین شخصیت زمین، در شب لباس سمور می‌پوشد تا در جشن روز به خود زینت ببخشد.

هوش مصنوعی: ساقی آسمان، جامی از سنگ زینتی و ارزشمند به رنگ سبز و درخشان برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: به دلیل نوشیدن شراب خوش‌رنگ، رنگ گل‌ها به سرخی گراییده و طاق سبز طارم به رنگ نیلی در آمده است.

هوش مصنوعی: من نه در خواب هستم و نه در بیداری، در حالت بلاتکلیفی و آشفتگی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: بخت من و نسیم صبحگاهی در یک زمان به سر می‌بردند، اما به خاطر اختلافاتشان با یکدیگر، نتوانستند به خوبی کنار بیایند.

هوش مصنوعی: یکی می‌گفت: برنخیز و نرو، دیگری می‌گفت: نرو و بمان.

هوش مصنوعی: برخیز و آماده شو، چون پیام‌آوری از کاشان آمده که قصدش زیارت قم است.

هوش مصنوعی: در آنجا، بانوی دین در حال استراحت است و فرشتگان دور او را گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: معصومه‌ی پاک، فرزند پدر معصوم نهم و امام هفتم است.

هوش مصنوعی: او هم قصیده‌ای زیبا درباره صبح داشت و هم به دنبال نشانه‌ای از تو در میان مردم می‌گشت.

هوش مصنوعی: او مرا به دقت بررسی کرده و در جستجوی هم‌نوردانم است و به جلوتر از من حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که اسب او را دیدم که پاهایش از فولاد و سم‌هایش از آهن ساخته شده بود.

هوش مصنوعی: زمانی که خط سبز ایاز در بالای سرش نظاره‌گر است، مانند زلف‌های سیاه و زیبا لیلی در حال وزیدن است.

هوش مصنوعی: مانند هلال ماه، درخشان و زیباست و چهار نعل او نشان از تاثیرات و زیبایی‌های چهارگانه آسمان دارد.

هوش مصنوعی: یک رشته‌ای در دست دارم که به گل‌های زیبایی متصل است و در کنار آن‌ها قرار دارد.

هوش مصنوعی: داوود نیست، اما به نظر می‌رسد که در صدای آیات زبور به نوعی ترنم دارد.

هوش مصنوعی: چشمی پر از اشک داشتم و گفتم: چه خوب که احساسات و حالم را درک کردی و برای من محبت نشان دادی.

هوش مصنوعی: دست به دامنش زدم و گفتم که در بیان و صحبت کردن دچار مشکل شده‌ام و نمی‌دانم چه بگویم.

هوش مصنوعی: من در حال گریه‌ام و او به خاطر گریه‌های من لبخند بر لب آورده است.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که این تازه‌ترین شعر صبحگاهی است، پس نیازی نیست که اینقدر شکایت کنی یا ناله کنی.

هوش مصنوعی: چه زیباست شعری که در صبحگاه به گوش شاه ستارگان می‌رسد!

هوش مصنوعی: دوستانت مانند من از زندگی خوب و خوشی برخوردارند و این نعمت‌ها باعث افزایش صمیمیت و نزدیکی ما به یکدیگر شده است.

هوش مصنوعی: حسودان مانند چهارپایانی هستند که در خاک غلت می‌زنند و به دلیل بی‌خود بودن، از ارزش و اهمیت افرادی که در مقام بالاتری قرار دارند آگاه نیستند.

هوش مصنوعی: ای تو که از نخستین عقل و درک بهره‌مند هستی، همچنین تو، روح و جان من، مانند صبح نوینی!

هوش مصنوعی: تو که در سایه‌ی لطف معلم رشد کرده‌ای و علم و آگاهی‌ات را از او داری، بدون دانش و یادگیری چه ارزشی خواهی داشت؟

هوش مصنوعی: هیچ‌گاه حکمت تو از آسمان بر روی کسی که محکوم است و تسلیم، تأثیری نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: تولد نکرده، مانند نتیجه‌ای از یک نان، پاک و خالص از هفت نوع آب و چهار نوع زمین است.

هوش مصنوعی: از لب‌های شیرین تو، مردم کاشان از گزند نیش عقرب در امان مانده‌اند.

هوش مصنوعی: طرز نوشتن تو، همچون درخشش پروین، مشکل‌ها را حل می‌کند؛ و نثر تو، همانند زره‌ای که در دریای عمیق می‌درخشد، توجه‌ها را به خود جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: انوری می‌گوید: وقتی این شعر را خواندی، متوجه شدم که مثل اینکه جو در زمین کشته شده، تو به گندم اشاره کردی!

هوش مصنوعی: در محفلی که تو هستی، شعر دیگران مانند تیممی است که بر ساحل رودخانه می‌زنند.

هوش مصنوعی: اگر من هم جزئی از این تار و تخته باشم، هرگز اجازه نمی‌دهم کسی به من افترا بزند و به من صدمه بزند.

هوش مصنوعی: من خاموش هستم و شنوندگان نیز کر، از سخن گفتن من کسی بهره‌مند نمی‌شود.

هوش مصنوعی: ای دوست و دشمن، تو در روز قیامت از هم جدا هستی مانند اینکه موی سر از دم جدا می‌شود.

هوش مصنوعی: آن ها کسانی هستند که با شوق و نشاط می‌نوشند، و اینان کسانی هستند که با زحمت و تلاش بار می‌کشند.