هوش مصنوعی: او گفت و به همسرش خبر داد که کجا نوشته‌ای از مسافرت کرده است.

هوش مصنوعی: هر دو بر او تاثیر گذاشتند، همان‌طور که شب‌نشینی یک شاه بر کسی اثر می‌گذارد، چشمانش از غم مانند چشمان ابر، پر از اشک است.

هوش مصنوعی: به گلشاه گفت: ای محبوب و عزیز، چرا باید بروی؟ که آنجا خان توست!

هوش مصنوعی: بگو تا همیشه برادرزاده‌ات باشم و هرگز نمی‌خواهم که ما از یکدیگر جدا شویم.

هوش مصنوعی: هرگز نخواهم از او چیزی به جز خود زندگی‌اش را به دوش بگیرم و تحمل کنم.

هوش مصنوعی: گلشه به او گفت که او خجالت کشیده و در جستجوی شرم و حیا است.

هوش مصنوعی: شه شام گفت: این چه بیگانگی‌ای است؟ این حالت نه عقلانی است و نه شناخت، بلکه نشان‌دهنده‌ی دیوانگی است.

هوش مصنوعی: تمام وجود و کمالات الهی در عالم است، اما حقیقت و ماهیت او فراتر از آنچه در دنیا مشاهده می‌شود است. منظور از این حقیقت، نکته‌ای عمیق‌تر از آن چیزی است که در ظاهر دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: به خداوند بزرگ و پروردگار عالم و همچنین به پیامبر احمد که فرستاده‌ی خداست.

هوش مصنوعی: اگر از کسی که بار سنگینی بر دوشم دارد، دور شوم، سنگینی دل از بین می‌رود و اگر با او باشم، این سنگینی دوباره به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: نباید تو را از ورود به سرزمین خودت بازدارند، زیرا ورود به آنجا برایت ضروری است.

هوش مصنوعی: ورقه به سالار شام گفت: ای کسی که انصاف را به خوبی می‌دهی و نام نیکویی داری، به تو خطاب می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر سال به خاطر تو این سرزمین سرسبز و آباد باشد و قلبت همیشه از غم دور و آزاد بماند.

هوش مصنوعی: تو از لطف و بزرگی فقط به مهربانی آشنایی و چیزی جز آن نمی‌دانی.

هوش مصنوعی: اما او در حال رفتن بود و نمی‌توانستم در اینجا بمانم؛ این مکان برای من مناسب نیست.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به زیارت قبر بابک بروم و اگر چنین شود، باید برای آن مکان تلاش و کوشش کنم تا آماده‌اش کنم.

هوش مصنوعی: من در آن مقام زیاد نخواهم بود؛ وقتی بروم، با حالتی سبک و آزاد به مسیرم برمی‌گردم.

هوش مصنوعی: از سخنان او هر دو ناراحت شدند؛ بره، که زرد و طلایی رنگ بود، رفت.

هوش مصنوعی: وقتی آن دو نخل از همدیگر باخبر شدند، تصمیم گرفتند که به زودی یکدیگر را قطع کنند.

هوش مصنوعی: دل هر دو دچار شادی و نشئگی شده و جسم هر دوی آنها از زحمت و ناتوانی رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: دل خسته و دردمند گلشاه، ای خدای پرستش، به سوی پختن غذا و تهیه توشه تلاش کرده است.

هوش مصنوعی: با سرعت در حال پختن و آماده کردن خوراکی هستم و آب سیلابی آن را از دیدم دور می‌کند.

هوش مصنوعی: غریبان به همان اندازه که وفادار هستند، با اشک‌های خود تمام کوله‌بار زندگی را آماده کرده‌اند.

هوش مصنوعی: به محض اینکه ورقه به سمت راه رفت، دیگر خبری از ناراحتی و درماندگی گلشاه نبود.

هوش مصنوعی: به گلشه (دوست یا عزیری) چنین گفت: ای خوشبخت، به کسی که دلش شکسته است و غمگین است، بگو تا او را آرام کنی.

هوش مصنوعی: امروز به خاطر تو کنار هم باشیم و شاد و خوشحال باشیم، نه اینکه غمگین باشیم.

هوش مصنوعی: فردا با لباس و زینت‌های بی‌اندازه زیبا، به شکوه و عظمت خواهی درخشید، نه با طلا و نقره و نه با اسب و ساز.

هوش مصنوعی: گلشاه خوشحال شد و به ورقه گفت: "امشب بمان، تو لایق جفتی."

هوش مصنوعی: او را با محبت در دل نشاند که دلش به خاطر عاشقی، از شدت عشق بی‌تاب و ناآرام شده است.

هوش مصنوعی: سر و پای ورقه را با آب و گلاب شستند و آن شکر، پاسخ‌دهنده و خوش‌زبان است.

هوش مصنوعی: به او یک دست توانمند و کارآمد دادند، همچنین یک شمشیر هندی و یک تیر.

هوش مصنوعی: یک آدم فرز و چابک در برابر من گفت: برای سفر، این مرکب خوب و زرین باید باشد.

هوش مصنوعی: یک جوان خوش‌قامت و باوقار که چهره‌اش نیز زیباست، برای دریافت لباس فاخر و ارزشمند به پیشگاه کسی رفته است.

هوش مصنوعی: یک روز و یک شب، بدون خواب و استراحت، در کنار هم نشستند و به خاطر درد و غم‌هایشان بی‌تابی کردند.

هوش مصنوعی: گاهی از درد فراق و دلتنگی یاد می‌کنم و گاهی هم با شدت احساساتی که در دلم نهفته است، می‌زنم و خود را آرام می‌کنم.

هوش مصنوعی: گاهی از شدت ناتوانی فریاد می‌زنم و گاهی به خاطر عدم تحمل، حواسم پرت می‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا سخن از زندگی دشوار و پر از درد است که انسان‌ها این شرایط را تحمل می‌کنند و حتی ابرها هم به خاطر این سختی‌ها و غم‌ها، به حالت زاری و گریه درمی‌آیند.

هوش مصنوعی: گاهی به خاطر درد و رنج دل، لبی خشک و بی‌حالت می‌شوی و گاهی از شدت گریه و اشک، چشمانت خالی از زندگی می‌گردد.

هوش مصنوعی: آن‌ها به این وضع بودند تا زمانی که روز روشن شد و آن شمع فروزنده‌ی جهان ظاهر گشت.

هوش مصنوعی: وقتی شب به پایان رسید، ورقه‌ای (نوشته‌ای) آمد که نشان‌دهنده پریشانی از عشق است و حاکی از سردرگمی عاطفی است.

هوش مصنوعی: از باغ، نسیم سردی به راه افتاد که باعث شد از شانس و اقبال او جدا شود.

هوش مصنوعی: او بیدار شد و حالش تغییر کرد، سپس بدون آگاهی بر زمین افتاد و در آن دشت ساده قرار گرفت.

هوش مصنوعی: دل هر دو بیچاره پر از احساسات و هیجان است، مانند دریای طوفانی که موج‌ها به سرعت و شدت فوران می‌کنند.

هوش مصنوعی: به خاطر غم و اندوه، هر دو دچار کمر درد و خمیدگی شدند. باد جدایی مانند شمعی که در حال سوختن است، آنها را از بین برد.

هوش مصنوعی: گاهی گفت: ای دوست وداع می‌کنم، و گاهی گفت: ای بنده، خوشحال باش.

هوش مصنوعی: در باغ گل، روی برگی زیبا گفتم: ای دوست، حالا که سیر و سیره را می‌بینی، به من تماشا کن.

هوش مصنوعی: دل زخم‌دار من را با بی‌توجهی خود آرام کردی، حالا دیگر به درد و رنج من توجهی نداری.

هوش مصنوعی: وقتی که از نظرها دور می‌شوی، به سرعت از گم‌شدگی‌ام خبر خواهی یافت.

هوش مصنوعی: وقتی که مرگ به سراغم بیاید و بندهای زندگی‌ام را بگسلد، به سرعت بار و بندیل خود را جمع می‌کنم و به سفر می‌روم.

هوش مصنوعی: من عشق و محبت تو را به آفریننده‌ات هدیه می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر از حال من خبری پیدا کردی، لطفاً محبت حق را به من منتقل کن.

هوش مصنوعی: مدتی در آن سرزمین توقف کن تا از کشته‌شدگان خود خجالت نکشی.

هوش مصنوعی: بگو که من قربانی عشق یار وفادارم که مورد ستم واقع شده است.

هوش مصنوعی: آیا تو از عشق من خسته شده‌ای و بی‌میل به دیدن روی من هستی؟

هوش مصنوعی: بگو که اگر به خاطر موهای جذابت مرا فریب می‌دهی، فقط بگو که من به عشق تو جان می‌بازم و دیگر از کسی به غیر از من صحبت نکن.

هوش مصنوعی: من از محبت تو چنان درگیر شده‌ام که نمی‌دانم به کجا می‌روم، اما حال و احوال خود را بهتر می‌شناسم.

هوش مصنوعی: وقتی رفتن به معنای مرگ باشد، من به آن تسلیم می‌شوم، اما به خاطر دیدن چهره تو هنوز زنده‌ام.

هوش مصنوعی: او این را گفت و به محض اینکه هر دو یکدیگر را شنیدند، صدای بلکه فریادی بلند شد که باعث شد خون در سنگ تبدیل شود.

هوش مصنوعی: شاه شب به خاطر غم، دچار اندوه و افسردگی شد وقتی که بیچارگی و حال دو الفتی که درگیر مشکلات بودند را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه آن دو عاشق به هم نزدیک شدند، اما همراهی آن‌ها پر از غم و گریه شد.

هوش مصنوعی: از چشم او، بارانی بی‌هدف و بی‌فایده می‌بارد و چهره‌اش زرد و پژمرده به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: او می‌گفت که این نابرابری و ظلمی که من انجام داده‌ام، به خاطر این است که دو دل شکسته را رنجانده‌ام.

هوش مصنوعی: ای کاش از این غم و اندوه رهایی می‌یافتم و با محبت گل نازم پیوندی نمی‌زدم.

هوش مصنوعی: بهتر است در مشکلات زندگی با شجاعت و امید زندگی کنیم تا اینکه در کنار کسی باشیم که احساس نزدیکی و دوستی به او نداریم.

هوش مصنوعی: او این را گفت و سپس ورقه‌ای را در دست گرفت و به وعده‌اش پایبند شد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی وارد باغ گل شوی، من او را طلاق می‌دهم تا بتوانی به کار خود برسی.

هوش مصنوعی: اگر این موضوع را نخواهی، پس من هم دیگر تو را نمی‌خواهم و از یکدیگر جدا خواهیم شد.

هوش مصنوعی: من در اینجا نشسته‌ام تا به شما نشان دهم که پاک و با صداقت هستید و این ویژگی شما گوهر گرانبهایی است.

هوش مصنوعی: در پاسخ به او، برگه‌ای با مضمون خوب و مثبت نوشته شد که به او گفت: دوستت همیشه با تو باشد، ای خدا.

هوش مصنوعی: تو تمام خوبی‌ها و نیکی‌ها را به من بخشیدی و همه ویژگی‌های انسانی را در من به کمال رساندی.

هوش مصنوعی: از باغ گل من نام و تصویر تو به یاد دارم؛ اما دمی آرامش نمی‌جویم که کسی صدای مرا نشنیده است.

هوش مصنوعی: ای مرد با ارزش، به تو خداحافظی می‌کنم، چرا که نتایج بدی از تقدیر و سرنوشت رقم خورده است.

هوش مصنوعی: به گلش نگاه کرد و گفت: "از غم تو خداحافظ، ای دخترعمویم."

هوش مصنوعی: پیراهنی را که یادگاری از او بود، بیرون آورد و به من داد و گفت: مرا به یاد داشته باش.

هوش مصنوعی: سپس به خودم گفتم، ای دل و جانم، از عهد و پیمان من دور نشو.

هوش مصنوعی: مرگ به من نزدیک است و زمان زیادی برای زندگی ندارم، اما این امر برای من ترسناک نیست.

هوش مصنوعی: تمام آرزوهایم در دل می‌ماند، اگر از این دنیا دست بکشم.

هوش مصنوعی: هر لحظه محبت تو در دل من بیشتر می‌شود تا جایی که جانم از بدنم جدا شود.

هوش مصنوعی: او این را گفت و حال سفر را به او داد، سپس بر روی بار سفر نشست.

هوش مصنوعی: دل پریشانی گلشه به‌سرعت به سمت ورقه رفت و دستش را گرفت.

هوش مصنوعی: برخاست و به شدت خود را به زمین کوبید و گفت: آه از این روزگار تاریک!

هوش مصنوعی: سلطان شب را برای آرامش دل آزرده‌اش بسیار تلاش کرد و به او گفت: "در اینجا بمان."

هوش مصنوعی: ورقه به او گفت: ای فرد نیکوکار، هر کار نیک که انجام دهی، خداوند نیز در مقابل آن به تو پاداش نیکی خواهد داد.

هوش مصنوعی: او این را گفت و سپس به راه خود ادامه داد و از پشت سر نگاهی به او انداخت.

هوش مصنوعی: وقتی گل از روی محبوب خود ناامید شد، اشک ریخت و به شدت نالید و غمگین شد.

هوش مصنوعی: وقتی که آدمی در سختی و فشار قرار می‌گیرد، گاهی ناله و فریاد می‌زند و گاهی نیز با دل‌خوری فقط تار موهایش را می‌کشد.

هوش مصنوعی: عاشق مجذوب و بی‌تابی به خانه‌ی خود رفت و بر بام آن خانه قرار گرفت.

هوش مصنوعی: پس او آنقدر به ورقه نگاه کرد تا اینکه از دیدش محو شد.

هوش مصنوعی: برگ‌ها به سمت جلو حرکت می‌کنند، همچون افرادی که در تلاطم هستند و مانند کسانی که در جستجوی تجربه و عشق به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: روز اول، او مسیر را به‌سرعت طی کرد و در ادامه، پزشک دانایی به او نزدیک شد.

هوش مصنوعی: او در علم پزشکی و نجوم بسیار ماهر و با استعداد بود و پس از آن به نام «باعلی» شناخته شد.

هوش مصنوعی: غراب یمنی لقب بد او بود، چون چهرهٔ زیبا و برق‌دار او را دید، چه تعجبی!

هوش مصنوعی: او می‌خواست با نوشتن روی کاغذ، حرف‌هایش را بیان کند، تا بر روی کاغذ جدیدی، رنج‌های قدیمی را بیان کند.

هوش مصنوعی: از باغ گل یادش آمد و در آن لحظه، نفسش را حبس کرد و زبانش بی‌حال شد.

هوش مصنوعی: دل او به شدت تپید و از شدت هیجان به حالت جنون درآمد و هوش و فکرش را از دست داد.

هوش مصنوعی: یک غلام به خاطر غم و اندوه آقا اش به شدت گریه کرد و اشک‌ها و خون دلش را بر زمین ریخت.

هوش مصنوعی: غراب یمانی گفت: ای خدمتکار، چه کسی با ورقه ابن الهمام بدی کرد؟

هوش مصنوعی: چرا او (ناله و شکایت) می‌کند؟ بگو پسر! غلامش گفت که من هیچ اطلاعاتی ندارم.

هوش مصنوعی: آب سرد بر روی او پاشیده شد و این به خاطر رنجی بود که در خواب و بیداری متحمل شده بود.

هوش مصنوعی: غراب یمنی به زبان آمد و از هر نوع سخنی سخن گفت.

هوش مصنوعی: به کاغذ گفتم: ای تصویرگر، غم و درد مرا به شدت پریشان کرده است و جانم را ناراحت کرده.

هوش مصنوعی: جوانمرد به او گفت که ای ورقه، بس است! چون هیچ کس به اندازه غم تو دچار کنجاندگی نمی‌شود.

هوش مصنوعی: به او گفت: ای با استعداد و هنرمند، در این زمان به بیماری و مشکلات توجه کن.

هوش مصنوعی: غراب یمنی گفت: چه شگفت است که در میان عربی، کسی به دانایی مانند تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تو هیچ دلیلی برای درد و ناراحتی نداری، اما خودت به خودت ظلم می‌کنی.

هوش مصنوعی: نه بیماری تو را خراب کرده و نه غم تو را از مسیرت منحرف کرده است.

هوش مصنوعی: بگو تا بفهمم که درد و مشکل تو از چیست و بگو چه کسی باعث رنج و زحمت تو شده است؟

هوش مصنوعی: ز صحبت و عمل یک شخص با دانایی، به راحتی می‌توان به ماهیت او پی برد؛ مانند اینکه از ورق خنکی می‌وزد.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای با هنر، در این کار اکنون که بینا هستی.

هوش مصنوعی: اگر تو مرا ترک کنی ای محبوب، در دنیای پر از درد و رنج، هیچ کس نمی‌تواند مانند تو درمانگری برای من باشد.

هوش مصنوعی: به او گفتم: ای زیبای نیکو، دلم از عشق و جستجوی محبت خسته شده است.

هوش مصنوعی: دل وقتی که از غم عشق ضعیف و ناتوان می‌شود، با هیچ تدبیر و حیله‌ای درست نمی‌شود.

هوش مصنوعی: گفت: به سمت حقیقت حرکت کن و داروی خود را بده، چون که از خبر مطلع شدی.

هوش مصنوعی: بی‌شک، دل آزرده و خستهٔ او نشان‌دهندهٔ تفاوت‌های عمیق و جدی در زندگی‌اش است.

هوش مصنوعی: او گفت: این را گفت و ناگهان باد سردی وزید و یکی شروع به نوحه‌خوانی و شعر گفتن کرد.

هوش مصنوعی: او گفت: افسوس، من در وضعیت نیازمند شدن هستم؛ دل خود را از دست دادم و حالا غمگین و ناراحت شده‌ام.