هوش مصنوعی: او این را گفت و از پیش او دور شد و چشمانش از اشک پر شده و دو جوی خون از آنها جاری گشت.

هوش مصنوعی: او در صحبت با مردم چیزی نگفت و سکوت کرد، دستش را محکم گرفت و از گفت‌و‌گو دوری کرد.

هوش مصنوعی: از ترس عم، به خاطر شرم و جنگ، از بالای راه‌نما نشسته است.

هوش مصنوعی: از قوم بنی شیبه، کسی به سمت شام روی آورد تا محبت و دوستی را جستجو کند.

هوش مصنوعی: گاهی با نرمی و آرامش می‌رانَد و گاهی با شدت و激情. بر چهره‌اش قطرات گرمی از چشمانش می‌چکد.

هوش مصنوعی: دل او مانند دو زلف معشوقه‌ها درهم پیچیده و در تلاطم است، اما هنوز نتوانسته به خواسته‌های خود برسد.

هوش مصنوعی: بدین ترتیب، او به آرامی و با فواصل زمانی گوناگون، در حال پیمودن راهی طولانی است که ممکن است سه روز یا حتی ده روز به طول انجامد.

هوش مصنوعی: وقتی که نزدیک عصر شد، بلندای روز کوتاه شد و مسیر طولانی به نظر رسید.

هوش مصنوعی: در آن زمان دنیا تغییر کرده بود و همه جا پر از کشته‌هایی بود که از ستم‌گران به جا مانده بود.

هوش مصنوعی: جهان از انسان‌های بدخلق و بدصفت ایمنی ندارد و وجود انسان‌های فاسد و بی‌رحم نمی‌تواند امنیت را تأمین کند.

هوش مصنوعی: وقتی ورقه به شهر نزدیک شد، روز روشن به حالت تاریکی درآمد.

هوش مصنوعی: چهل مرد از دزدان در این راه گم شده‌اند و این افراد کسانی هستند که به بیهودگی مشغول‌اند.

هوش مصنوعی: همه از پنهانگاه خود بیرون آمدند و با خشم و تهدید به آماده‌سازی جسم خود پرداختند.

هوش مصنوعی: همه افراد دور هم جمع شدند و از یکدیگر خواستند که پاسخ دهند و به دنبال حقی که از آن‌ها ضایع شده بود، بودند.

هوش مصنوعی: یک نفر از میان آن سی سوار که در حضور او بودند، پیش آمد و خنجری با تیغه‌ای gleaming مانند آب به او نشان داد.

هوش مصنوعی: سخن از این است که فردی به یک جوان می‌گوید: من بر اثر ثروت و امکاناتم در موقعیت خوبی هستم، اما برای تو آرزوی سلامتی و زندگی خوب دارم.

هوش مصنوعی: از اسب خود پایین بیا و خودت را در اختیار نگذار. جانت را حفظ کن، اموالت را بده و به نصیحت من گوش کن!

هوش مصنوعی: سلاح و قدرت خویش را همین جا به زمین بگذار، زیرا اگر حکیم و دانایی به تو بگوید، باید از چنگال مرگ بپرهیزی.

هوش مصنوعی: وقتی یاد آن ورقه (نوشتار یا یادداشت) به ذهنش آمد، ورقه در پاسخ به او زبان به سخن گشود.

هوش مصنوعی: ای فرد پست و بداندیش، جانم را بیشتر از مال خودت برایت ارزشمند می‌دانم.

هوش مصنوعی: شما هر چقدر هم که جمعیت و نیروی زیادی داشته باشید، باز هم از من که از کودکی با تجربه‌تر هستم، کمتر هستید.

هوش مصنوعی: او همواره از او تمامی سلاح‌ها و تجهیزات جنگی و ابزارهای مبارزه را درخواست می‌کرد.

هوش مصنوعی: او به آنها گفت که من مانند شیر قوی و نیرومند هستم، در حالی که شما شبیه گراز هستید که ضعیف و بی‌خاصیت است.

هوش مصنوعی: وقتی که به جنگ و کینه می‌روم، برایم فرقی ندارد که تنها باشم یا با صد نفر؛ همه باید با من روبرو شوند.

هوش مصنوعی: به دزدان فکر نمی‌کنم و اگر دزدی در پی پول باشد، باید به سزای خود برسد.

هوش مصنوعی: بیا اگر به دنبال رفاه و لذت هستی، به سمت کینه و جنگ ما نیا.

هوش مصنوعی: من دل را آماده کرده‌ام تا با شما به مبارزه بپردازم، زیرا دیوانگی و شورش شما مرا به چالش می‌کشد.

هوش مصنوعی: او این سخن را گفت و به خاطر ننگ و جنگ، چهل مرد به سوی دشمن حمله کردند.

هوش مصنوعی: برای من، مردی است که وقتی تیغ را به سمت مرگ می‌کشد، تسلیم می‌شود و به او احترام می‌گذارد.

هوش مصنوعی: چهل مرد بی‌ادعا و شجاع که به خوبی مهارت شمشیر زنی دارند، زینت‌بخش کشور و قدرتی برای جنگ و مبارزه هستند.

هوش مصنوعی: در میان آن ورق، بر تن یک نفر به خاطر کینه، دستانی گشاد و باز شده است، انگار او مست و نادم است.

هوش مصنوعی: با نوک تیز نیزه و شمشیر، از آنجا هر چهل قیام و جنبش نمایان شد.

هوش مصنوعی: مردی که در سنین پیری و ناتوانی به سر می‌برد، در شرایطی سخت و دشوار قرار گرفته و به ناچار از میدان جنگ عقب‌نشینی کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که شخص با دشمنش درگیر می‌شود و به طور مداوم در جنگ است، خستگی و فشار بر او افزایش می‌یابد.

هوش مصنوعی: از خون او، رنگ خاک از بین رفت و به دلیل ناپایداری دنیا، دلش به شدت تنگ و گرفته شد.

هوش مصنوعی: او در حال حرکت بود و خونش بر زمین می‌ریخت، به طوری که زمین از خونش پر شده بود.

هوش مصنوعی: در آن زمان، در شهر شام، دل او به خاطر عشق بسیار آسیب دیده و جسمش به دلیل سختی‌ها و مشکلات پایدار شده است.

هوش مصنوعی: در نزدیکی دروازهٔ شهر، درختی زیبا و دو چشمهٔ آب جاری مشاهده می‌کنید.

هوش مصنوعی: اسب را به سمت چشمه راندند، اما به دلیل سستی و ناتوانی، او از پا افتاد و نتوانست مانند باد به جلو حرکت کند.

هوش مصنوعی: در این وضعیت، در سایهٔ درخت بید، برگ‌ها بر زمین می‌افتند و دل انسان به اندیشهٔ مرگ فرو می‌رود.

هوش مصنوعی: وقتی که از او (یعنی شخصی خاص) جدا شویم و دور از عقل و هوش بمانیم، مثل کسی می‌شویم که روحش از بدنش جدا شده است.

هوش مصنوعی: ستاره‌ای که به مقصدش می‌رسد، رهبرش را در بالای سرش نگه داشته و استوار ایستاده.

هوش مصنوعی: قضا و تقدیر خداوند را شاه شام در نظر می‌گیرد و به این باور است که اگر بدبخت شوی، نام تو همچنان در دنیای خوشبختی و نیکی باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: مردی از دشت شکار به همراه باز و یوز و گروهی از همراهانش در حال حرکت بود.

هوش مصنوعی: وقتی به نزدیک چشمه رسید، مردی مجروح و گمگشته را دید.

هوش مصنوعی: جوانی که قامت بلند و چهره زیبا دارد، تمام چهره‌اش معطر و مویش خوشبوست.

هوش مصنوعی: گلی خوشبو و زیبا از سرخی گل‌ها به دور ماه پاشیده شده و بر آن زمین خراب و ویران جلوه‌ای دلنشین بخشیده است.

هوش مصنوعی: او از سر تا پا در خون غوطه‌ور شده و دل شاه به خاطر غم‌هایش به شدت ناراحت است.

هوش مصنوعی: به دل شاه کشور آسیب زده است و جان او به خاطر محبت او به آتش کشیده شده است.

هوش مصنوعی: مردی جوانمرد در شهر بود که از نسل نیکو و خانواده‌ای با ویژگی‌های خوب آمده بود.

هوش مصنوعی: فرمان داد تا سریعاً تو را از آن مکان بردارند، همچون دودی که به سرعت ناپدید می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی او را بردند و به قصر شاه بردند، او را به یک خدمتکار سپردند.

هوش مصنوعی: دختری زشت و بدخلق را یک انسان باهوش و دانا می‌تواند کمک کند.

هوش مصنوعی: او را به دست پرستار سپرد و به او گفت که نگهداری کند و همچنین مال فراوانی به او داد.

هوش مصنوعی: او گفت: برو و به کار دلت مشغول شو و از غم‌های زندگی دوری کن.

هوش مصنوعی: وقتی که انسان دلسوز و نیازمندی به وجد می‌آید، دل و چشم و فکرش نیز به هیجان می‌افتد.

هوش مصنوعی: گفت: ای مرد بزرگوار و خوش‌چهره، نام تو چیست و از کجا آمده‌ای؟

هوش مصنوعی: در زمان سلطنت شاه شام، بر روی کاغذی با خوشحالی سوالی پرسیده و سلامی ارسال شد.

هوش مصنوعی: آن شخص بزرگ و سرفراز نام خود را پنهان کرد، زیرا او در دیدار با آن معشوق زیبا و محبوبش، احساس نیاز و عشق شدید داشت.

هوش مصنوعی: بدان که اگر کسی شخصیت او را نشناسد، نمی‌تواند از وضعیت و حال و احوال آن شیر آگاه شود.

هوش مصنوعی: او به او گفت که من نصر بن احمد هستم و در خراسان زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من تصمیم دارم به تجارت بروم و به هر شهری و هر مکان و هر نقطه‌ای سفر کنم.

هوش مصنوعی: اکنون که به این مرحله و مکان رسیدم، دزدان بدجنس به من حمله کردند.

هوش مصنوعی: با شمشیر به من حمله کردند و در کمین نشسته بودند، ای پادشاه زمین.

هوش مصنوعی: در زندگی من، تنها خداوند یار و یاور من است و هیچ کس دیگر به اندازه او برایم اهمیت ندارد.

هوش مصنوعی: مدتی به خاطر کینه و دشمنی به همه چیز حمله می‌کردم، اما وقتی که اوضاع خیلی بدتر شد و فشار آمده بود، تصمیم گرفتم که از آن وضعیت فاصله بگیرم.

هوش مصنوعی: اموال من را دزدیدند و حال من مثل حال گمشدگان است، ای پادشاه!

هوش مصنوعی: پادشاه شام به نزد گلشاه رفت و گفت: ای عزیز و خوشبخت، نام تو فرخنده است.

هوش مصنوعی: بره را نزد کسی که دلش خسته بود، به طور ناگهانی یافتم و به سمت او رفتم.

هوش مصنوعی: جوانی با چهره‌ای زیبا و فکری شاداب، نزد خدای آفریننده به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: من آن دل خسته و زار را به تو آوردم، همان دلی که زخمی و آزار دیده است.

هوش مصنوعی: آیا می‌توانیم از چاه، آب بیاوریم تا بهبود بخش تن بیمار، او را به سوی مسیر درست هدایت کنیم؟

هوش مصنوعی: اگر با او مهربانی کنی و چند بار از او پذیرایی نمایی، سزاوار است.

هوش مصنوعی: گلشاه به او گفت: "من نیز این کار را به طریقه‌ خودم انجام می‌دهم."

هوش مصنوعی: باید برای خدا به غریبانی که در رنج هستند، کمک و بخشش کرد.

هوش مصنوعی: گلشاه از خدا چه هنگامی برکت و رحمت یافته بود که آن زمان ورقۀ او از دست رفته بود؟

هوش مصنوعی: هر وقت غریبی پیش تو بیفتد، باید او را مانند جان خودت عزیز بداری و از او پذیرایی کنی.

هوش مصنوعی: آیا او ورقه را دیده و به مسیرش نگاه کرده است؟

هوش مصنوعی: پرستاری بود که به گلشاه خدمت می‌کرد و شبیه آن ماه زیبا بود.

هوش مصنوعی: به او گفت که با جوانی که در دلش محبت دارد، مهربان باشد و دلش را همواره شاد کند.

هوش مصنوعی: هر چه نصیب تو خواهد شد، چه خوشایند و چه ناپسند، چه شیرین و چه تلخ، به خاطر سرنوشت و طبع تو خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر به دستورات او توجه نکنی، باید به تازگی خود را آماده خدمت به او بکنی.

هوش مصنوعی: شاه شام به خوشحالی به جوانمرد نیکو نسبی گفت.

هوش مصنوعی: من تمام نگرانی‌هایم را از دل برطرف کردم و تو را به دو خدمتگزار سپردم.

هوش مصنوعی: دو فرشته نیکوکار به خدمت تو مشغول‌اند و در تمام روز و شب به خوبی از تو نگهداری می‌کنند.

هوش مصنوعی: چند باری را مهمان من باش، من این بدن و جانم را فدای تو می‌کنم.

هوش مصنوعی: به کسی که در شرایط سخت و آسیب‌دیده قرار دارد، بی‌رحمانه و بی‌ملاحظه رفتار نکن، زیرا ممکن است در آینده نفس‌امیری و درست‌کرداری را از دست بدهی.

هوش مصنوعی: دخترک به خدمت او حاضر شد و به او توجه کرد، آن پری چهره‌ی مهربان.

هوش مصنوعی: در هر زمانی که به سوی او رفتی و چهره‌ی زیبا و نیکو او را دیدی، احساس دیگری پیدا کردی.

هوش مصنوعی: به من بگو که ای خسته از گذر زمان، آیا از من خواسته یا آرزویی داری؟

هوش مصنوعی: به او گفتی که برای عاشق دل‌باخته، دعا کن و در هنگام دعا، نام او را هم ببری.

هوش مصنوعی: خداوند امید و آرزوی تو را به خانه‌ات می‌رساند.

هوش مصنوعی: ای دختر خانم، چون تو بهترین و زیباترین بانوان شدی، به یاد آوردی داستان جوانی را.

هوش مصنوعی: سبک باز به تو گفت، گلش جواب داد که خداوند این دعا را مستجاب خواهد کرد.

هوش مصنوعی: به تدریج، روزهای بیشتری می‌گذرد و ابرها به آرامی بر آسمان می‌چرخند. این وضعیت به تدریج به شدت بیشتری می‌رسد و مشکلات و محدودیت‌ها بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: در عشق، صبر و تحمل از بین رفته و پرستار باغ گل را به جلو می‌طلبد.

هوش مصنوعی: گفت: می‌خواهم از تو چیزی بپرسم. وقتی این را گفتم، از تو خواستم که پاسخی به من بدهی.

هوش مصنوعی: نوجوانه گفت: هر چیزی که بگویی، من هم می‌گویم. هر آنچه را که آرزو داری، از من بخواه.

هوش مصنوعی: روزی کسی گفت که در شهر نزدیک شام، یک زن زیبا به نام گلشاه وجود دارد.

هوش مصنوعی: آیا جایی از او خبری شنیدی؟ یا تاکنون او را از نزدیک دیدی؟

هوش مصنوعی: دخترک پرسید: چه می‌گویی؟ برای چه به دنبال این آرزو هستی؟

هوش مصنوعی: این قصر زیبا و گلگون، محل زندگی همسر شاه شام است و تاج و شکوه من در اینجا قرار دارد.

هوش مصنوعی: دل مانند یک ورقه شروع به تپیدن کرد و اشک از چشمانش سرازیر شد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از شاه شام چیزی دریافت کرد، من هم امروز یکی از آن‌ها را به او دادم.

هوش مصنوعی: به همین دلیل او با گریه و ناله گفت که حال من چگونه است و هیچ‌کس از آن خبر ندارد.

هوش مصنوعی: ای کنیزک، برای خداوند، دل شکسته‌ام را تیره و ناامید نکن.

هوش مصنوعی: امروز چیزی از تو می‌خواهم که باعث آرامش و آسایش جان من است.

هوش مصنوعی: دختر با صدای زیبا پرسید چه خواسته‌ای داری؟ ورقه با لبخند پاسخ داد: ای زیبای نازنین، بگو!

هوش مصنوعی: شاید خوب است که این انگشتر زیبا را بگیری و به سمت باغ گل بروی.

هوش مصنوعی: دخترک گفت: ای کسی که فکر تاریکی داری، هیچ گونه شرمی از خدای نداری؟

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر از فردی به نام "جوان" صحبت می‌کند که به خاطر بدسگالی و رفتار ناپسند خود، نشان‌دهنده یک افتخار منفی برای خانواده‌اش شده است. او می‌گوید که هیچ چیز در این دنیا زشت‌تر از این فرد را ندیده است. به نوعی، شاعر حس ناامیدی و تنفر خود را از این رفتارهای زشت بیان می‌کند و به ناکارآمدی یا بد بودن جوان اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: سخنانم را در حضور آن محبوب، به خاطر یاری‌اش بیان نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: او هرگز از رنج و سختی‌های روز و شب خسته نمی‌شود و از درد و ناله هم هیچ شکایت ندارد.

هوش مصنوعی: از ورق‌های شب و روز، به یاد بیاور زمان‌های خوب و بد و به خاطر او غصه بخور.

هوش مصنوعی: وقتی یاد کسی را به خودت نمی‌آوری، انگار در آب غوطه‌ور شده‌ای که صدای او را نمی‌شنوی و فقط به سکوت و خاموشی‌اش فکر می‌کنی.

هوش مصنوعی: او هر لحظه از این نام سخن می‌گوید و شگفت آن است که جز از این نام چیزی نمی‌گوید.

هوش مصنوعی: تو می‌دانی که ورقه چیست؟ بگو تا زود در میدان بیفتد و کار را شروع کند.

هوش مصنوعی: گفت این را و از روی کاغذ برگشت، گفت این را کی دیگری گفته، دیگر راه را بیان نکن.

هوش مصنوعی: از صحبت‌های آن پرستار مهربان، برگنامه‌ای اندوهناک نوشته شد و او به شدت گریه کرد.

هوش مصنوعی: از شادی، با شوق و محبت به دلبر برخاست و در دل خود از عشق و زیبایی‌اش سخن گفت.

هوش مصنوعی: او به خاک افتاد و گفت: ای خدا، به وسیله این سخن تو ما را روشن کردی.

هوش مصنوعی: در این کار به من صبر بده تا بتوانم روز و شب شکرگزار تو باشم.

هوش مصنوعی: من اکنون از عمر خود به تو بخشیدم، پس بخواه که وقتی هست، تا این عمر تباه نشود.

هوش مصنوعی: کسی که قلب سنگی دارد، عهد و پیمان من را شکست و باعث شد که من هم به سنگدلی و تنگدلی دچار شوم.

هوش مصنوعی: آن طلا و نقره و ثروتی که من آوردم از نزد معشوق، به کار نمی‌آید.

هوش مصنوعی: دل آن شخص دچار رنج و درد بود و زمین به خاطر اشک‌های او خیس شده بود.

هوش مصنوعی: دل پرستار به خاطر ناله‌های فردی که پرستاری می‌کند، آتش گرفت و چهره‌اش از ناراحتی روشن شد.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که شخصی در برابر کسی که مورد نظر است، چیزی نمی‌گوید و پس از آن از آنجا خارج می‌شود و چهره‌اش به سمت آن فرد می‌چرخد. به عبارت دیگر، او در حضور آن فرد سکوت می‌کند و سپس از آن محل دور می‌شود.

هوش مصنوعی: پس از گذشت سه روز از این وضعیت، او دوباره پرستار را به پیش خواند.

هوش مصنوعی: به خاطر کنیزک به پا ایستادم و گفتم، ای کنیزک، این کار را برای خدا انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: به صحبت‌های من گوش کن و نیازم را برآورده کن، راه خود را از مشکلات آزاد کن.

هوش مصنوعی: او به او گفت که تمام دلایل تو صحیح هستند به جز یک نکته که آن راه نابجاست.

هوش مصنوعی: ورقه به من گفت که یک جام شیر بیاور و ای معشوق، تو دست مرا بگیر.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که من در مورد تو سخن گفتن و قضاوت کردن را در دل خود پنهان می‌کنم، مانند آنکه انگشتری را در داخل دستانم نگه‌دارم. به نوعی، نشان‌دهنده‌ی احتیاط و سنجیدگی در بیان احساسات و قضاوت‌هاست.

هوش مصنوعی: زمانی که آرزوی او مانند یک شیر به سویش می‌آید، به نزد کدبانوی خود می‌رود.

هوش مصنوعی: عرب با خوردن شیر و خرما به شدت علاقه‌مند و بی‌صبر می‌شود.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است شیر بدون قضاوت ببیند که حلقه‌ای درون جام است؟

هوش مصنوعی: من تنها به تو و محبت تو نیاز دارم، ای جان من، من بندۀ زیبایی توام.

هوش مصنوعی: دخترک گفت وقتی چنین وضعی را ببینید، چه حرفی می‌زنید وقتی که او به این حال افتاده است؟

هوش مصنوعی: ورقه به او گفت: اگر فکر می‌کنی که سخن تو درست است، از دل آزرده‌ام پاسخ مرا بشنو.

هوش مصنوعی: اگر کدبانو انگشتری را ببیند، در تلاش است تا راهی برای قضاوت و ارزیابی پیدا کند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که با بانوی بزرگ و محترم، این مهمان به خوبی و به شکل شایسته‌ای ارتباط برقرار کرده است.

هوش مصنوعی: شخصی که به شدت لاغر شده و دیگر نمی‌تواند از خودش مراقبت کند، به قدری ضعیف شده که حتی انگشتری که در انگشتش بوده، دیگر به او جاذبه‌ای نخواهد داشت و ممکن است به راحتی از انگشتش بیفتد.

هوش مصنوعی: به چیزی که به تو گفتم عمل کن تا دلِ سروِ بن شاد شود.

هوش مصنوعی: دخترک به او گفت: او درباره‌ی تو چه می‌داند، و تو چه اطلاعاتی درباره‌ی او داری؟

هوش مصنوعی: درد و آسیب نباید به تو برسد، پس با مهر و بخشش به خودت آرامش بده، ای نیازمند.

هوش مصنوعی: کدبانوی این خانه فردی است که از بدی‌ها و رفتارهای ناپسند دیگران دوری می‌کند.

هوش مصنوعی: اما اینک ای دل، بر تو رحمت‌های زیادی نازل می‌شود، در حالی که تو غریب و دور از وطن هستی.