هوش مصنوعی: وقتی این شعر را ورق زد و به او رسید، به شدت ناراحت و پریشان حالت شد و افسردگی از او دور شد.

هوش مصنوعی: آن دل افسرده و داغ‌دیده را برداشتند و آن گل زرد پژمرده را هم از او گرفتند.

هوش مصنوعی: آن گوری را نشان دادند که گوسفند درونش بسته شده بود.

هوش مصنوعی: مسکین نمی‌دانست که در قبر چه کسی هست. وقتی ببر به او حمله کرد، در حالی که ترسیده و ناتوان بود، به شدت گریست.

هوش مصنوعی: می‌گفتند، ای زیبا که همچون سرو و ماه در دل خاک پنهان شده‌ای.

هوش مصنوعی: آه ای خورشید درخشان، کاش نمی‌رفتی و زیر ابرهای تیره پنهان نمی‌شدی.

هوش مصنوعی: آیا تو گل تازه‌ای هستی که بوی خوشی دارد و از روی من شاداب شده‌ای؟

هوش مصنوعی: بر زمین قبر سرزمین خود را فرو ببرید و از چشمان خود اشک‌های salty بریزید.

هوش مصنوعی: هیچ وقت از نالۀ دل و فریاد آرام نگرفته‌ام؛ گاهی بی‌خبر و گاهی با آگاهی، در این حال و هوا سرگردان بوده‌ام.

هوش مصنوعی: هر شب و روز به خاطر ناله و بی‌تابی انسان‌ها، هیچ ساعتی آرامش ندارد و درد و رنج همواره ادامه دارد.

هوش مصنوعی: پس از اینکه ناگهان بیدار شد و چیزی نخورد، حال جسمش دچار مشکل شد و رنگ صورتش زرد شد.

هوش مصنوعی: تنش پوشیده از گرد و خاک شده و سرش پر از غبار است و صورتش به خاطر اشک‌هایش مانند گودالی عمیق به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: شب تاریک به مانند نوحه‌ای تنظیم شده است و زن از بستر همسرش بلند شده است.

هوش مصنوعی: با او به شدت گریه و زاری کردی، و دل خل را آتش زدی.

هوش مصنوعی: ستاره بر او اشک می‌ریخت و می‌گفت، این موجود آسیب‌دیده و اندوهگین کیست؟

هوش مصنوعی: به خاطر این که از چشمانم مدام اشک و خون می‌ریزد، قبر گویای چه حالتی است! بشنو که داستان چیست!

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف تعدادی خدمتکار و همراهان اشاره دارد که با زینت‌های مخصوصی مانند بار و طبل و پرچم به مراسم یا جایی خاص آمده‌اند. در واقع، این افراد و مرکب‌هایشان به نوعی نماد تشریفات و شکوه هستند.

هوش مصنوعی: در شب، همه دوستان با خوشحالی و زیبایی از راه رسیدند.

هوش مصنوعی: آنها از حال خداوند خودش بی‌خبر بودند و نمی‌دانستند که او بدبختی‌های مربوط به خود را دارد.

هوش مصنوعی: دوستان و همراهان در کنار هم جمع شدند و با حالتی شاداب و سرزنده، سفره‌ی مهمانی را پهن کردند و جایی برای استراحت و جشن آماده کردند.

هوش مصنوعی: آنان برای یافتن رهبر و سرپرست خود به جستجو پرداختند و به سوی آن فرزند بزرگوار کشور خود رفتند.

هوش مصنوعی: او را از کنار قبر برداشتند و همه به سرعت به سوی او شتافتند.

هوش مصنوعی: آنها او را دیدند که در حالتی بسیار ناراحت و غمگین، با دل شکسته و اشک‌های فراوان، به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: همه از درد و نگرانی او ناراحت و غمگین شدند، دل‌هایشان آزرده و چشمانشان پر از اشک گردید.

هوش مصنوعی: بسیاری به او نصیحت کردند، اما او پندها را نشنیده گرفت زیرا عشق بر جانش چیره شده بود.

هوش مصنوعی: گفتند ای محبوب ما، ای کسی که جان ما به دست توست، تو هم درد ما هستی و هم درمان ما.

هوش مصنوعی: هرچه که تو بخواهی و برای ما مناسب است، به ما سخن بگو، تا ما هم در آن موضوع تلاش و کوشش کنیم.

هوش مصنوعی: او گفت همه از این مکان به سوی یمن راه بگیرید.

هوش مصنوعی: من به خاطر دوست خود ثروتی جمع کرده‌ام، اما اکنون که او به من نزدیک شده، آن ثروت دیگر برایم مفهومی ندارد.

هوش مصنوعی: خیلی چیزهایی دارم که به من قدرت می‌دهند، از جمله یک جوانمردی مثل غلام، یک اسب خوب، و مهارت در کار با دو شمشیر هندی و یک نیزه.

هوش مصنوعی: اجازه دهید از این محل برگردید و مسیر خود را پیدا کنید.

هوش مصنوعی: زمانی که از انجام کار او مطلع شدند، به سوی یمن به سرعت حرکت کردند.

هوش مصنوعی: زمانی که آن ثروت‌ها را برداشتند و رفتند، دل مامک و باب گلشه حسرت خورد.

هوش مصنوعی: از آن دارایی و ثروت بی‌پایان، دل هر دو نفر همواره از درد و غم پر شده است.

هوش مصنوعی: از درد و رنجی که تحمل کردند، چون برگ‌های لرزان، به حالتی نگران و ناتوان درآمدند و از کارهایی که کرده‌اند، پشیمان شدند.

هوش مصنوعی: چه فایده‌ای دارد که در حالا غم و ناراحتی داشته باشیم، در حالی که سرنوشت از پیش نوشته شده و تغییر ناپذیر است.

هوش مصنوعی: هلال که به خاطر پشیمانی رنگش زرد شده، بر ورقه‌ای ظاهر شد و به آن گفت که از اینجا دور شود.

هوش مصنوعی: چند بار باید به این ناله و زاری ادامه دادی؟ چرا خودت را اینقدر در رنج و درد نگه می‌داری؟

هوش مصنوعی: از من خواهش می‌کند که خود را بی‌جهت نابود نکن.

هوش مصنوعی: من تو را می‌دهم به عنوان یک دلبر زیبا، زنی با چهره‌ای همچون پری و به مانند شمعی در هر محفل.

هوش مصنوعی: شاید کسی که در دل تو آرامش و تسلی دارد، شایسته و مناسب تو باشد.

هوش مصنوعی: به عم گفت ورقه که ای بختیار، نگذار که زن در کار من دخالت کند و مرا تحت فشار قرار دهد.

هوش مصنوعی: من از خاک اینجا به شدت وابسته‌ام، چون در زیر این خاک افرادی باارزش و گرانبها وجود دارند.

هوش مصنوعی: اگر او زیر خاک باشد و از بین رفته باشد، چه دلیلی وجود دارد که من هم از بین بروم و هلاک شوم؟

هوش مصنوعی: او این را گفت و سپس چهره‌اش را به سوی او برگرداند، که از غم و اندوه، موی سرش به حالت پریشانی درآمده بود.

هوش مصنوعی: نوحه و زاری او آن‌قدر عجیب و تاثیرگذار بود که دل هر کسی را به درد آورد و باعث شد که همه برای او ناله کنند.

هوش مصنوعی: همه موجودات زنده مانند کسانی که سرگردان هستند، در خون غوطه‌ور شده‌اند و حالتی مانند مردگان پیدا کرده‌اند.