هوش مصنوعی: او را با هدیه‌ای زیبا فرستادند و برای او از خزانه گرانبهایی استفاده کردند.

هوش مصنوعی: از میان آن گوهرهای ارزشمند، تنها یکی را دید و نه نامی از او شنید.

هوش مصنوعی: در نزد او، جواهرها به منزله سنگی بی ارزش بودند و راه شادی و خوشی در دلش بسته بود.

هوش مصنوعی: یک خدمتکار به یکی از بندگان گلشاه خوشحال می‌گوید: "این بنده را بخوانید."

هوش مصنوعی: او گفت: "کی از من آزاد شدی؟ باید به سمت یمن بروی."

هوش مصنوعی: دل غمگین خود را با سلاح و نشانه‌هایی را که بر آن نوشته شده، از یاد بردم.

هوش مصنوعی: او انگشتری را به او داد و گفت: این را ببر و به ورقه بده.

هوش مصنوعی: بگو که از تو این درد و رنج برایم به یادگار مانده است و این یادگار تو برای من تسکین‌دهنده نیست، بلکه فقط باعث اندوه من شده است.

هوش مصنوعی: من در روزگاری که از چرخ زمان می‌گذرد، تجربیات زیادی را دیده‌ام.

هوش مصنوعی: باید از دنیا و مشکلات آن دوری جست، زیرا هیچ‌کس راه‌حلی برای مرگ نمی‌داند.

هوش مصنوعی: من به همان حالتی که از این دنیا آمدم باقی ماندم. اگر وجود من بد بود، مردم هم از بدی‌ها رها می‌شدند.

هوش مصنوعی: نگو که برای رضای خدا از ازدواج من و کدخدا حرفی بزن.

هوش مصنوعی: تلاش کن تا اینکه از خوشبختی و سعادت به زندگی من نزدیک شوی و با آرامش بر سر قبر من بیایی.

هوش مصنوعی: اگر کسی از وضعیت من باخبر شود، دلش به درد می‌آید و به شدت نگران می‌شود.

هوش مصنوعی: آن خدمتکار خوشبخت در شب به سوی نامه‌ای از آن عرب سرافراز رفت.