هوش مصنوعی: وقتی که ماه تابان در دام عشق او گرفتار شد، از خوشحالی چهره‌اش را به سمت لشکر برگرداند.

هوش مصنوعی: سپاه بنی ضبه همه شاد و سرحال شدند و مانند تندباد به سمت دشمن حمله کردند.

هوش مصنوعی: هر دو نفر را در میانه گرفتار کردند و از خوشحالی و شادی شاد و خوشحال شدند.

هوش مصنوعی: وقتی ورقه این وضعیت را دید، به شدت غمگین شد و حالش مثل سرگردان‌ها و بیچاره‌ها بد شد.

هوش مصنوعی: او گفت: ای بزرگان و مردان شجاع عرب، شما که نامی و معروف هستید.

هوش مصنوعی: به دنبال زیبایی باشید و اندیشه‌ای پیدا کنید. در تلاش باشید تا به خاطر خدا با من همراه شوید.

هوش مصنوعی: از شما می‌خواهم که در این کار به من کمک کنید و در درون این میدان استقامت و پايداری داشته باشید.

هوش مصنوعی: آیا من باید یار گم‌شده‌ام را برگردانم و دل دشمنان را زیر فشار بگذارم؟

هوش مصنوعی: سبک باب گلشاه، که نسبش نیکو و مبارک است، با صدای بلند به صدا درآمد و پرده‌ای که به او پوشانیده شده بود، را پاره کرد.

هوش مصنوعی: او گفت: به خاطر غیرت و آبرو و نام خود تلاش کنید، ای کسانی که نام دارید، به جنگ بروید.

هوش مصنوعی: زمانی که این مرد بزرگ (آبا ورقه) به همراه سپاه خود، به خاطر کینه‌ای که از دشمنان داشتند، مسیری را در پیش گرفتند.

هوش مصنوعی: مردم به سرعت به حمله پرداختند و همه آن افراد را به طور کامل شناختند.

هوش مصنوعی: بسیاری از مردم در سختی و درد رنج می‌کشند و چشم‌های زیادی هستند که به خاطر زخم‌ها و مصیبت‌ها اشک می‌ریزند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دنیا به رنگ دود در نیامده و پوشش نازکی نپوشیده است، آهنگ و نغمه‌ها از دل بلند و ادامه‌دار است.

هوش مصنوعی: وقتی زمین به رنگ آبی زیبا درآمد، دو لشکر به سرعت از یکدیگر فاصله گرفتند.

هوش مصنوعی: آن معشوق دلربا را دزدیدند و آن ماه را بستند و با خود بردند.

هوش مصنوعی: وقتی دو گروه از سر کینه و دشمنی دوباره به هم برخورد کردند، دل ورقه (که می‌تواند نمادی از عشق یا احساسات باشد) به گونه‌ای داغ و آتشین شد که به هم پیوستند.

هوش مصنوعی: او گفت: در جنگ کشته شدن بهتر از این است که به این حال و روز زنده بمانی.

هوش مصنوعی: به مردم صحبت کن و دهانت را باز کن تا ببینی آن سوار عرب چه کار کرد.

هوش مصنوعی: شبانگاهی به خوبی سپری شد و شباهنگ بر آسمان گردش کرد.

هوش مصنوعی: او مانند یک تندباد از خیمه خارج شد و به سمت لشکر دشمنان رفت.

هوش مصنوعی: او با لباس و ابزار جنگی، به نشانه خشم و جدال، به تنهایی به جلو می‌رفت.

هوش مصنوعی: سپه به حالت خواب و آرامش فرو رفته است، زیرا مدت زیادی را در رنج و ناراحتی به سر برده‌اند.

هوش مصنوعی: دل همچون آتش می‌سوزد و در میان لشکر، ورقه‌ای پاره و داغ احساساتش به آرامی گرما می‌گیرد.

هوش مصنوعی: او با خیمه‌ها در شب تاریک در تلاش بود تا راهی پیدا کند.

هوش مصنوعی: او از دلبرش هیچ نشانه‌ای ندید و از هیچ جا نیز صدای ناله‌اش به گوش نرسید.

هوش مصنوعی: زمانی که دل و جانش از دیدن دوست ناامید شد، به مانند بیدی لرزان گردید.

هوش مصنوعی: یک خیمه بلند و زیبایی را از دور مشاهده کرد که همچون نور ماه می‌درخشید.

هوش مصنوعی: به آرامی ورقۀ زیبایی را از خیمه بیرون می‌اندازد و در دلش امید دیدار آن محبوب دل‌ربا را می‌پروراند.

هوش مصنوعی: وقتی که از دور به خیمه نزدیک می‌شود، به در ورودی خیمه نگاهی بیندازد.

هوش مصنوعی: او در گوشهٔ خیمه، به گلشاه نگاه کرد و دلش را به خاطر زیبایی همچون ماه از دست داد.

هوش مصنوعی: موهای او مانند دو رشته گیسو به چوبی بسته شده و به قدری محکم است که انگار سنگ بر آن قرار گرفته و چوب به آن گره خورده است.

هوش مصنوعی: در اینجا مفهوم این است که شخصی همچون غلام به سختی تحت فرمان دیگری قرار دارد و در حالی که دست‌های او به پشت بسته شده، به پایین نگریسته و خضوع و فروتنی خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: همه مشک‌ها در گرد و غبارش پنهانند و همه نرگس‌ها در زیر آبش مخفی شده‌اند.

هوش مصنوعی: گل قرمزرنگش پنهان است زیر ابر، و دل مهربان او نیز زیر صبر نهفته است.

هوش مصنوعی: غلام از روی تخت، دلش را به تمجید و ستایش آماده کرده و در درونش تیری تیز نهفته است.

هوش مصنوعی: در این عبارتی که بیان شده، به این نکته اشاره می‌شود که بدی و مشکلات باعث شده است تا هم از پیروان (کهتران) و هم از رهبران (مهتران) فاصله بگیرد و در نتیجه، فضای خیمه (جایگاه) خالی و تهی شود. به عبارتی دیگر، گویا ناهنجاری‌ها و شرایط ناگوار موجب جدایی و بیگانگی در جامعه شده است.

هوش مصنوعی: در آن خیمه هیچ کس غیر از غلام وجود نداشت و او تنها بود، گلشاه نیز تنها آنجا بود.

هوش مصنوعی: کسی در کنار در خیمه نشسته و منتظر است، مانند پرنده‌ای که آماده برای پرواز است.

هوش مصنوعی: در یک صندلی مجلل، در برابر خدمتکار خود، یک قطره از شراب قرمز و زیبا قرار دارد.

هوش مصنوعی: در دستان او جامی پر از شراب به رنگ گل سرخ و عطر گلاب قرار دارد.

هوش مصنوعی: یک جوان خوش‌سیما و خوش‌برخورد در کنار تخت نشسته و نیمه‌مست به نظر می‌رسد. در دستش یک شمشیر و یک لیوان طلاست.

هوش مصنوعی: در این ابیات، شخصی به وصال محبوبی می‌رسد که چشمانش پر از زیبایی و دلش پر از احساسات غم و خشم است. او در دیدار این گل، حالتی از شگفتی و حسادت را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: به گلشاه گفتی همیشه از روی کینه و دشمنی، که ای فلان و فلان.

هوش مصنوعی: با قدرت و خشم خود، پدر مرا غرق کردی و زهر در کلامت گنجانده‌ای، که همه چیز را به تلخی تبدیل کرده‌ای.

هوش مصنوعی: به برادرم هم آسیب زدی و او را در جنگ بردی، ای سنگ‌دل بی‌رحم که نه نامی داری و نه آبرویی.

هوش مصنوعی: من همه گناهان تو را به گردن می‌گیرم، اما چرا من را نمی‌بخشائی؟ آیا تو همتایی نداشتی که مرا ببخشی؟

هوش مصنوعی: من از تو کمترم، پس چرا ما را نمی‌خواهی و به دیدن ما نمی‌رسی؟

هوش مصنوعی: حالا باید دلم را ببندم، زیرا تو به مرگ پیوسته‌ای.

هوش مصنوعی: اینک من این شراب سرخ رنگ را می‌نوشم و بعد از نوشیدن، شمشیری در دست می‌گیرم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم همهٔ کینه‌ها و دشمنی‌ها را که در دل دارم، پیدا کنم و با خشم و رسوایی تو را به دام بیندازم.

هوش مصنوعی: در حضور تو، با وجود همهٔ قهر و ستمی که بر من می‌کنی، منطقی نیست که من به تو بی‌احترامی کنم.

هوش مصنوعی: صبح زود می‌توانم بروم و با دشمن مقابله کنم و برگه‌ای را که از دست رفته دوباره زنده کنم و به دست آورم.

هوش مصنوعی: در پیش تو آرامشی را با دستانم به همراه می‌آورم، از غم، رنج و پریشانی بی‌خبر.

هوش مصنوعی: سپس از پشت سر او را سرش را می‌زنم، چون او به من ظلم‌های زیادی کرده است.

هوش مصنوعی: او همچنان که این سخنان را می‌گفت، در حالی که گلشاه با دست خود شراب را به حرکت درآورده بود، چشمانش پر از اشک بود.

هوش مصنوعی: روان او پر از غم و دلش پر از نگرانی بود و هیچ وقت نتوانست از افکار خود رها شود.

هوش مصنوعی: نه او به صحبت کردن با او پرداخته و نه از روی خودپسندی سکوت کرده است، چه شگفت‌انگیز!

هوش مصنوعی: یک نفر بی‌ارزش و حقیر که مشغول نوشیدن شراب بود، کمی استراحت کرد و هیچ کاری انجام نداد.

هوش مصنوعی: سپس سریعاً از تخت پایین آمد، در حالی که هیچ چیزی از کارهای آسمان نمی‌دانست.

هوش مصنوعی: او به سمت محبوبش رفت و با خوشحالی فراوان برای مقابله با بدی‌ها و ناپسندی‌ها تلاش کرد.

هوش مصنوعی: هرکس که روی زیبا و محبت‌آمیز دارد، ممکن است با رفتار ناپسند و ناپاکی دیگران تحت تاثیر قرار گیرد و به آن‌ها دچار شود.

هوش مصنوعی: وقتی که دل به باغ گل می‌زند و به زیبایی‌ها نزدیک می‌شود، کینه و دشمنی‌ها را کنار می‌گذارد و به دوستی و محبت می‌رسد.

هوش مصنوعی: صبر و آرامشش از بین رفته و به دنبال کسی می‌گردد که در خیمه‌اش باشد و مانند یک مرد راستگو و شجاع عمل کند.

هوش مصنوعی: یک ضربه به کنار غلام زد و یک هندی به نام حسام را بالا برد و به او نزدیک شد.

هوش مصنوعی: با یک زخم، از بدنش جدا شد، اما لشکرش از آن زخم باخبر نشد.