هوش مصنوعی: اجزای مختلف و کلیت آنها با هم به هم پیوسته‌اند و در یک جمع، تماماً مانند شعلهٔ شمع به چشم می‌آیند.

هوش مصنوعی: وقتی نور یقین تابید، مانند اینکه خاک مرده روحی زنده پیدا کرد.

هوش مصنوعی: خداوند جان خود را در او دمید و راز عشق به وضوح بر زمین نمایان شد.

هوش مصنوعی: چهل صبح، آن جهان کهنه طی شد تا اینکه وجود آدم از گل زنده شد.

هوش مصنوعی: زمانی که جان در جسم قرار می‌گیرد، جز و کل به هم می‌پیوندند و هیچ چیز نمی‌تواند مانند این موضوع عجیب و غریب باشد که به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: جسم انسان شکل و ظاهر جان او شد. اینجا دو مسیر وجود دارد: یکی راه عزت و دیگری راه ذلت.

هوش مصنوعی: عشق، عقل، فهم، درک و یقین، همچنین حزن، اشتیاق و لذت، همه به واسطه او به وجود آمده‌اند و به نوعی می‌توانند به کفر و دین منتهی شوند.

هوش مصنوعی: انسان زمانی که به عمق وجود خود نگاه می‌کند و حقیقت را درک می‌کند، معشوق واقعی را می‌بیند و در این لحظه است که احساس طنازی و زیبایی می‌کند.

هوش مصنوعی: در آن زمان بهشت و حور و قصرها به دلیل جلوه نورانی، درخشان و تابناک شدند.

هوش مصنوعی: آسمان و زمین و گردش ماه به همه چیز نگاه کردند و توجه ویژه‌ای به جزئیات داشتند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زندگی وجود دارد، می‌توان به سفر و تجربه‌های مختلف رفت و سپس به آرامش و گوشه‌ی خلوت پناه برد.

هوش مصنوعی: نگاهی روشن و زیبا به دنیا داشته باش که همه چیز از نور تجلی و روشنایی ناشی شده است.

هوش مصنوعی: عطسه‌ای به وجود آمد و او به سمت بینی‌اش اشاره کرد و گفت الحمدلله که از این ناراحتی رها شدم.

هوش مصنوعی: خداوند در تماشای بهشت خود متعجب شد و از عمق دل به انسان پیامی داد تا او را درک کند.

هوش مصنوعی: او گفت: ای روشن که وجود تو است، و پس از این سخن، در برابر او به سجده افتاد.

هوش مصنوعی: سجده کرد و گفت: ای دانشمند بزرگ، به خاطر این بیچاره راه حلی بیاب.

هوش مصنوعی: این مکان پر از راز و رمز است و من در اینجا چه جایگاهی دارم و هدفم چیست؟

هوش مصنوعی: من از چه راهی به اینجا رسیدم، در حالی که ناتوان و بدون قدرت و بی‌پشتیبانی آمده‌ام.

هوش مصنوعی: ای خالق، من بیچاره‌ای هستم که همچون یک مورچه لنگ در راه تو مانده‌ام.

هوش مصنوعی: عشق به سراغ آدمی آمد و پرده‌ها را کنار زد، و او را در آغوش خود گرفت.

هوش مصنوعی: به انسان توجه کن، زیرا او تا ابد روشنی‌بخش و راهنمای جهان است.

هوش مصنوعی: از آغاز خلقت، تو با روح الهی شکل گرفتی و اصل توجه و کرامت ما به انسان‌ها، خود تو هستی.

هوش مصنوعی: در درون خود را بشناس؛ زیرا فرشتگان در سجده بر تو، تمام وجودت را مورد توجه قرار داده‌اند.

هوش مصنوعی: در زمین و آسمان، تمام موجودات و نیروها متعلق به تو هستند و هم جسم و هم جان تو، به طور کامل بخشی از کل هستی هستند.

هوش مصنوعی: تو به عنوان نقطه‌ی مرکزی خلقت آمده‌ای، و تمام وجودت تجلی و بازتابی از بینش و بصیرت است.

هوش مصنوعی: وقتی در مسیر درست و حقیقت قرار می‌گیری و به کمال می‌رسی، دیگر از قیود جسم و جان آزاد می‌شوی و به زندگی روحانی می‌پردازی.

هوش مصنوعی: هر آنچه که دیدی و هر آنچه که در آینده خواهی دید، نشان‌دهنده‌ی خودت است. بنابراین، بهتر است که خودت را بشناسی، چون در واقع تو بسیار بیشتر از آنچه که فکر می‌کنی هستی.

هوش مصنوعی: در ابتدا همه چیز را به او آموزش دادند و سپس او را به تسلیم واداشتند.

هوش مصنوعی: ای آدم، تو که همیشه بخشنده، زنده و پایدار، مهربان و صاحب عظمت هستی.

هوش مصنوعی: ای دل، تو مانند آدم دچار شادی و خوشحالی شده‌ای و در میان آتش و نور غرق گشته‌ای.

هوش مصنوعی: من در وجود تو شناخته شدم، حالا تو بگو که خودت در چه چیزی یا در چه کسی شناخته شدی؟

هوش مصنوعی: خداوند به تو می‌گوید که در سخن گفتن احتیاط کن و از جسارت دوری کن، زیرا نمی‌دانی که چه پیامدی ممکن است داشته باشد.

هوش مصنوعی: من و تو باید از ابتدا راز خود را بشناسیم و به تو بگویم که این حق توست.

هوش مصنوعی: تو برای من نمایان شدی و من نیز در تو شناخته شدم، کارهای من به تو متصل است.

هوش مصنوعی: ولی هدف من از تمام نسل تو، تنها یک نفر است که برای ما کافی است.

هوش مصنوعی: نام او سلطان محمد است که صفاتی چون طاهر، محمود و احمد بر او اطلاق شده است.

هوش مصنوعی: اگر او نبود، هیچ‌کدام از موجودات و صفات نمی‌داشتند. اگر او وجود نداشت، چیزی به نام عالم و صفاتی که می‌شناسیم وجود نمی‌داشت.

هوش مصنوعی: اگر او نبود، نه ماه و خورشیدی می‌بود و نه دریا و خشکی.

هوش مصنوعی: اگر او (خدا) نبود، آسمان وجود نداشت و اگر او نبود، نه جسمی بود و نه جان.

هوش مصنوعی: اگر او نبود، نام تو هرگز به یاد کسی نمی‌ماند و نشانه‌ای از وجود تو وجود نداشت.

هوش مصنوعی: اگر او (خدا) نبود، پیامبران و اوصیای الهی نیز وجود نداشتند.

هوش مصنوعی: اگر او نبود، این زمین و آسمان و تخت و مکان و موجودات هم وجود نداشتند.

هوش مصنوعی: اگر نبود او، تو هم بهشتی نداشتی؛ زیرا نور او، خاک وجود تو را شکل داده است.

هوش مصنوعی: اگر او (خدا) نبود، این دنیا با همه زیبایی‌ها و نازیبایی‌ها، و همه حقیقت‌ها و رازها وجود نداشت.

هوش مصنوعی: اگر او نبود که برای تو شفاعت کند، تو چگونه در اینجا پیدا می‌شدی و به این راه می‌رفتی؟

هوش مصنوعی: جز خود او هیچ هدفی در آفرینش وجود ندارد و هیچ موجودی پاک‌تر از او نیست.

هوش مصنوعی: وقتی آدم به وصف و خصوصیات پیغمبر گوش داد، لحظه‌ای از شوق و محبت به او بی‌هوش شد.

هوش مصنوعی: می‌گوید: می‌خواهم چهره‌ی او را ببینم تا بتوانم به گرد و غبار کوی او تبدیل شوم.

هوش مصنوعی: خداوند فرمود: نور او (نور محمد) را ببین، زیرا من او را در پیشانی (جبین) شما قرار دادم.

هوش مصنوعی: اما اکنون نگاه کن به سمت راست، تا آنچه را که دلت می‌خواهد، ببینی.

هوش مصنوعی: وقتی آدم نگاهش را به سمت راست خداوند دوخت، هر آنچه را که از او خواست، محقق شد.

هوش مصنوعی: پس از آنکه آدم عرش و آسمان را با لوح و قلم مشاهده کرد، نوری که از آنجا به درخشش آمد، علم و دانش را به او بخشید.

هوش مصنوعی: شعلهٔ نور مقدس پیامبر، هم زمین و هم آسمان را روشن کرده است.

هوش مصنوعی: نور واقعی و باعظمت هر دو جهان در وجود آدم آمده است و او از آن نور حیرت‌زده و شگفت‌زده شده است.

هوش مصنوعی: چشم انسان به طغیان و شورش افتاد و سپس به هم ریخت و باز شد.

هوش مصنوعی: ناخن انسان به قدری روشن و شفاف است که مانند آینه، چهره‌ی او را نمایان می‌سازد.

هوش مصنوعی: در هر ناخن از انگشتان انسان، نشانه‌ای از جهان و تجارب او وجود دارد. هر انگشت و ناخن نمایانگر یک دنیا و دنیای متفاوتی است.

هوش مصنوعی: انسان به خاطر عشق و اشتیاقش بی‌خبر از حال خود، به زمین افتاد و در میان نبود و بود، سکوت کرد.

هوش مصنوعی: این فرد خاصی که تو هستی، راهنمای تو در توبه و خلوص نیت است.

هوش مصنوعی: انسان زمانی که دعا کرد، دستانش را به سوی آسمان گشود و آن را باز کرد.

هوش مصنوعی: گفت: ای پروردگار جهانیان، تو مهربان و بخشنده‌ای و بهترین یاوران هستی.

هوش مصنوعی: آدم بیچاره را توفیق بده تا با چشم دل به حقیقت‌ها پی ببرد و راه جستجو و تحقیق را پیدا کند.

هوش مصنوعی: لطفاً بر همه اجزا و کلیت وجود آدمی رحم کن و او را به حالت ذلت و درماندگی در نیاور.

هوش مصنوعی: در آن زمان، همهٔ فرشتگان (کروبیان) به طور یکصدا و هماهنگ فریاد "آمین" سر می‌زدند.

هوش مصنوعی: وقتی انسان دست‌هایش را به کار می‌گیرد و تلاش می‌کند، در آن موقع می‌تواند به بهشت و خوشبختی نگاه کند.

هوش مصنوعی: آنقدر عاشق شده بود که دیگر هیچ چیز جز عشقش را نمی‌دید و حتی پرده‌ای که دوباره بر او کشیده شده بود را هم احساس نمی‌کرد.

هوش مصنوعی: مدتی در خواب غفلت بود و به خاطر حال خوشی که داشت، از خود بی‌خود شده بود.

هوش مصنوعی: ناگهان در خواب، خواب دیگری دیدی که در آن چهره‌ای مانند ماه و خورشید پیدا شد.

هوش مصنوعی: چهره‌ای که در دنیا مانند آن وجود نداشت، به سمت آدم می‌نگریست.

هوش مصنوعی: در چهره‌ات نوری چون خورشید و ماه است و من با شوق و علاقه به آن نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: چشم کسی دیگر چیزی را نمی‌بیند و فقط توانسته به حق تعالی بنگرد و او را مشاهده کند.

هوش مصنوعی: آدم به شدت به او علاقه‌مند شد و همین محبت باعث شد که عاشق زیبایی او شود.

هوش مصنوعی: او تصمیم داشت که او را در کنار خود داشته باشد، اما ناگهان حوا از او فاصله گرفت.

هوش مصنوعی: غیرت الهی در وجود او فعالیت کرد و پس از آن به تفکر و تامل زیاد پرداخت.

هوش مصنوعی: چشمان من به وسعت‌های آسمانی می‌نگرد و پشت پرده‌ها، خالق هستی با قدرتش تغییرات شگرفی به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: آنچه انسان را در زمان خواب دچار خیال و تصور می‌کرد، در واقع از آثار و آفریدگی‌های خداوند بود.

هوش مصنوعی: زمانی که یک چراغ از چراغ دیگری روشن شد، آن چراغ نوری را به آدمی بخشید.

هوش مصنوعی: آدم از خواب شیرین ناگهان بیدار شد و با دو دست خود، چشمانش را مالید.

هوش مصنوعی: آن معشوق و روح دل‌ها را دید و گفت: ای بخشنده و پوشاننده عیب‌ها.

هوش مصنوعی: این چه رازی است که این دختر زیبا ناگهان در زندگی من ظاهر شده است، بگو ببینم او از کجا آمده؟

هوش مصنوعی: خداوند فرمود: این موجودی که داری و همین‌طور زیبایی‌اش، همه مرتبط به تو هستند و رازهای تو را به زبان می‌آورند.

هوش مصنوعی: من به خاطر تو و او، تمام جهان را با سر و صدا می‌چرخانم. تو که از این موضوع بی‌خبری، بدان که در حال انجام این کار هستم.

هوش مصنوعی: از طریق قانون و روش پیامبر هاشمی، باید آنها را به دوستی و همدلی دعوت کرد.

هوش مصنوعی: ای آدم، حالا دیگر گندم نخور، زیرا که بهشت جاودان را از دست خواهی داد.

هوش مصنوعی: این درخت را به هیچ وجه نابود نکن، زیرا وقتی که به آن نگاه می‌کنی، متوجه می‌شوی که باید از کنار آن عبور کنی.

هوش مصنوعی: هر لحظه، جبرئیل به آدم جلوه‌ای از خود را نشان می‌دهد و به این ترتیب، مقام و ارزشی که آدم دارد به تدریج بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: از آن درخت خبری به او رسید، ای آدم، مواظب باش این گندم را نخور.

هوش مصنوعی: انسان از جایگاه و احترام خود به حدی افت کرد که به او تاجی داده شد تا بر سر حکمرانان جهان قرار گیرد.

هوش مصنوعی: هر زمانی که در جایی هستم و به گوشه‌ای از آن می‌رسم، احساس خوشحالی و رضایت می‌کنم.

هوش مصنوعی: حوا در موقعیت‌های مختلف، هم در پایین و هم در بالا، با راز و رمزهایی همراه بود.

هوش مصنوعی: صورت حوا به قدری زیبا و دوست‌داشتنی بود که هیچ چیز جز جوهر و باطن او برایش اهمیت نداشت و تنها به ظاهر او نمی‌نگریست.

هوش مصنوعی: شگفت‌زده و حیران از زیبایی چهره آن دلنواز هستم، در واقع این زیبایی در عمق یک راز نهفته است.

هوش مصنوعی: اما شیطان لعنتی در تلاش است تا به دنبال کسانی که خوار و ذلیل شده‌اند بگردد و آبروی آنان را بر باد دهد.

هوش مصنوعی: روح او در آتش مشغول بود و وضعیت او بسیار خسارت‌بار و بد به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: با کینه و حسادت، نقشه‌هایی طراحی می‌کرد تا آدم را به شکلی شبیه خود گمراه کند.

هوش مصنوعی: سالیان دراز زندگی‌اش پر از ناله و درد بود و او در میان دیگران انسانی خاص و منحصر به فرد بود.

هوش مصنوعی: او سال‌ها در دروازه بهشت نشسته بود تا اینکه همه احوالات و اوضاع را مشخص کرد.

هوش مصنوعی: مار و طاوس به بهشت رفتند و در آنجا با هم دوستی و محبت برقرار کردند.

هوش مصنوعی: اون مکار در دهان مار قرار گرفت و به سمت بهشت رفت، در حالی که دلش پر از کینه بود.

هوش مصنوعی: وقتی آن بدخواه به آدم رسید، دید که او نشسته است مانند یک پادشاه.

هوش مصنوعی: در کنار حوا شادابی و خوشحالی وجود داشت و او بر تختی نشسته بود که نشان دهنده‌ی حرکت و زندگی بود.

هوش مصنوعی: تختی که هیچ جا ثابتی ندارد، همچون آب عسل خالص روان است، همراه با شیر و شراب.

هوش مصنوعی: زیر آن تخت متحرک، در هر کجا که آب جاری بود، عزازیل مانند یک توپ سرگردان بود.

هوش مصنوعی: هر جا که ابلیس به حضور می‌رسید، ابتدا چند خوشه‌ خوش‌رنگ و زیبا می‌روئید و شکوفا می‌شد.

هوش مصنوعی: به آدم نزدیک شد و گفت: این را بخور چون همه این‌ها برای توست، ای معروف و سرشناس.

هوش مصنوعی: نزدیک به شب‌های تاریک، هربار که می‌گذشت، وسوسه و نگرانی خود را به نمایش می‌گذاشت.

هوش مصنوعی: در نهایت، درون او هر لحظه به رنگ و حالتی تازه نمود پیدا کرد و از آن می‌گریخت.

هوش مصنوعی: او خواست که او را از راه خارج کند، چنان که در حالت جنون، تحت تأثیر کارهای عجیب و غریب قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: هر آنچه که خداوند از آغاز برای سرنوشت انسان رقم زده، بی‌کم و کاست اجرا خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر چیزی که وجود دارد و می‌آید، مانند شبنمی از دریاچه‌ای از بخشش و generosity نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: خداوند هر کاری را که خواسته انجام می‌دهد و در اینجا به نکات عمیق و پنهانی اشاره شده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که از رازهای ابتدایی آگاه شود، خود را بالاتر از ارزش‌های ظاهری و افتخارات می‌بیند.

هوش مصنوعی: هرچه که حق بخواهد، در زمان خودش اتفاق می‌افتد. در این دنیا، بدون آنکه کسی از این حقیقت آگاه باشد، جسم و جان به وجود آمده‌اند.

هوش مصنوعی: هرچه خدا بخواهد، همان اتفاق خواهد افتاد و این واقعیت را تنها کسی می‌داند که به درستی درک کند و ببیند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که خداوند بخواهد، حتماً انجام می‌شود و تو که بی‌خبر هستی، این را در نظر داشته باش اگر ناظر هستی.

هوش مصنوعی: هر چه که حق بخواهد، بدون هیچ تردیدی انجام خواهد شد. بنابراین، چه گفت و گویی در این میان وجود دارد؟

هوش مصنوعی: در آغاز، او بر تمامی موجودات نگاهی داشته و تنها کسی که آگاه است، خود انسان‌ها هستند که بینایی دارند.

هوش مصنوعی: در آغاز، همه چیز از طرف خود خداوند نوشته شد و بار دیگر خودش آن را تکرار کرد. او از پیش همه چیز را ترک کرد و دوباره خودش آن را اعلام کرد.

هوش مصنوعی: در آغاز ایجاد، حکمی وجود داشت که می‌گفت مرگ در پایان این دنیا جزو عواقب و پاداش‌ها خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر در مسیر او قرار بگیری، باید تسلیم او شوی و از این روش و این صحبت‌ها عبور کنی.

هوش مصنوعی: هر کسی که بخواهد انتخاب کند، باید تلاش کند تا خود را در مرکز توجه نبیند.

هوش مصنوعی: هر کس در زندگی خود با مشکلات و چالش‌هایی روبرو می‌شود که خاص اوست و به نوعی بار آنها را بر دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: خون افراد صادق و راستگو به خاطر حسرت و ناامیدی بر زمین ریخته شده و آسمان بر سر آن‌ها خاک می‌ریزد.

هوش مصنوعی: عشاق در حال بازی و عشق ورزی با خود هستند، و تو که فقط نظاره‌گر هستی، از این راز بی‌خبری.

هوش مصنوعی: قلمی که از این سر خبر ندارد، لوح خود را پاک کرده و اکنون دستش خالی است.

هوش مصنوعی: عرش، به معنای مقامات بالا و عالم معنا، به دلیل ظهور و بروز اسرار و رازهای کائنات، دچار بلاتکلیفی و سرگشتگی شده و از جنبه‌های خود و وجودش، احساس بیزاری کرده است.

هوش مصنوعی: در سرنوشت خود راضی باش و به یقین و باور خود تکیه کن و در میانه این دو موضوع، با دقت و آگاهی رفتار کن.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی از گذشته آگاه شوی، می‌توانی در مورد زمان و مکان به درک عمیق‌تری دست پیدا کنی و به سطوح بالاتری از دانش و آگاهی برسید.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از سرنوشت‌هایی که گذشته‌اند، خبر ندارد و هیچ عاقل و دانایی به این مسیر واقف نیست.

هوش مصنوعی: دلت را به خدا بسپار و در برابر تقدیرهای گذشته تسلیم باش. هر لحظه آماده پذیرش حق و واقعیت های زندگی باش.

هوش مصنوعی: از سرنوشت گذشته، خیلی از مشکلات را مطرح نکن و درد و دل این رازها را نکن، چرا که درمانی برای آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: شخصی با آرامش و بدون نگرانی در جایی نشسته بود، غافل از آن که سرنوشت او را به خطر می‌اندازد و او از حوادثی که ممکن است برایش پیش بیاید، بی‌خبر بود.

هوش مصنوعی: بر اثر اتفاقاتی که افتاده، سیمرغ به خاطر شرم و خجالتش، از کوه قاف دوری می‌کند و سخن نمی‌گوید.

هوش مصنوعی: در نهایت، وقتی که خداوند تصمیمی گرفت، آدم به این موضوع به دقت فکر کرد و اندیشه زیادی در این باره داشت.

هوش مصنوعی: وقتی که تقدیر دانه‌های گندم را برداشت کرده بود، ناگهان در غم و ناراحتی فرو رفت.

هوش مصنوعی: حوا نیز از میوه‌ای که از درخت برداشت شده بود، خورد و این کار به خاطر آدم انجام شد.

هوش مصنوعی: آنچه ابتدا بود، در وجودش ناپدید شده و به پایان رسیده است.

هوش مصنوعی: به ناگهان افرادی که دچار فلاکت و بی‌سرنوشتی شده بودند، با آسیب و خطر نزدیک شدند.

هوش مصنوعی: فرشته‌ای به پیام‌آوردی آمد و گفت که خداوند گفته است تمام این زحمت‌ها و رنج‌هایی که شما تحمل می‌کنید، بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: از بهشت عدن خارج شوید و در دنیای زمینی و پر از چالش‌ها و سختی‌ها قرار بگیرید.

هوش مصنوعی: من بارها درباره تو صحبت کردم، اما در نهایت، آن موجود ناپسند خود را به دام انداخت.

هوش مصنوعی: آنها بار دیگر از بهشت عدن بیرون رانده شدند و به میان خون انداخته شدند.

هوش مصنوعی: خداوند به آدم گفت: تو که مرتکب خطا شدی، هنوز در نیاز و درخواست باقی مانده‌ای.

هوش مصنوعی: چرا این کار را کردی؟ چرا به تو گفته بودند این را بخور؟ تو از بهشت ما رانده شدی.

هوش مصنوعی: آن آدم بیچاره از خجالت بی‌صدا و خاموش شد و مدتی به حالت بی‌هشی درآمد.

هوش مصنوعی: یک بار دیگر خداوند با او سخن گفت و پرسید که چرا در پاسخ سکوت کرده‌ای.

هوش مصنوعی: گفت: ای پروردگار، بدی کردم و هرچه انجام دادم، با جسم خودم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اما شیطان پلید از راه خارج شد و بر من بیچاره دست یازید.

هوش مصنوعی: پروردگارا، ای پروردگار، من گناه کردم، پس بعد از این، مرا راهنمایی کن.

هوش مصنوعی: پس از آن، بادی خطرناک وزیدن گرفت و آن‌ها را از یکدیگر جدا کرد.

هوش مصنوعی: به فکر فرو رو و ببین که حق تعالی چگونه با آنها بوده است.

هوش مصنوعی: این تصویر توصیف می‌کند که جسم و جان انسان مانند مهمانی هستند که برای مدت کوتاهی به زندگی ما آمده‌اند. بدین معناست که وجود جسم و روح ما موقتی و گذراست.

هوش مصنوعی: از بهشت عدن بیرون آمده و در میان خاک و خون آرمیده است.

هوش مصنوعی: ابلیس که دشمنی بدجنس است، تو را به سوی بدی هدایت می‌کند و به تدریج تو را از یاد خدا دور می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که آدم با بلاهای نزدیک شدن به حق آشنا شد، خود را در مرکز آن دشواری مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: راز و رمز گندم باعث شد که کسی که به آن آگاه نبود، از آن بهره‌مند شود و همین راز هم به عددهای مختلفی تقسیم شد و به شماری از افراد رسید.

هوش مصنوعی: راز گندم در دل نطفه نهفته است؛ به همین دلیل، هنگامی که به آن دقت کنی، تمام شک‌ها و گمان‌هایت به یقین تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر بدن وجود نداشت، روح چطور می‌توانست به کار بیفتد؟ در آن صورت، انسان واقعی در آنجا نمود پیدا نمی‌کرد.

هوش مصنوعی: مسیر زندگی انسان تحت تأثیر این درخت قرار گرفته و او را به خطر انداخته است.

هوش مصنوعی: او با دادن دو دانه گندم، به اوج نعمت و خوشبختی رسید و این درد و زحمت را بر خود تحمل کرد.

هوش مصنوعی: اگر می‌توانی یک دانه جو به کسی بدهی، نفس و وجود خودت را به او تقدیم کن و به او از جانت مایه بگذار.

هوش مصنوعی: از این دنیای فانی و زودگذر فاصله بگیر و به چیزهای پایدار و ماندگار توجه کن.

هوش مصنوعی: اگر مراقب نباشی، دنیا به سرعت تو را به بی‌نام و نشان‌ترین شکل ممکن از بین می‌برد و بارها و بارها تو را به بدترین حالت می‌رساند.

هوش مصنوعی: این دنیا شبیه آتشی است که هر لحظه افرادی را می‌سوزاند و لذتی را از آنها می‌گیرد.

هوش مصنوعی: دنیا مانند موجودی زهرآگین است که در هر لحظه به دیگران آسیب می‌زند و درد و رنج به‌وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: دنیا مانند پلی است که باید از آن عبور کنی، وگرنه ممکن است همیشه در تکاپو و بلاتکلیفی بمانی.

هوش مصنوعی: دنیا پر از هوس‌ها و طمع‌هایی است که از زمان فرعون و نمرود به جا مانده است.

هوش مصنوعی: دنیا به مانند یک پیر مرد کج‌راست است که هر روز به شکلی جدید و نامناسب به ما فشار می‌آورد و ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: دنیا بی‌وفا و پر از سختی است، اما تو هنوز امیدوارانه از آن انتظار وفا داری.

هوش مصنوعی: دنیا محل رنج و درد و مرگ است. اگر تو از این دنیا برگردی، زودتر به آرامش و راحتی می‌رسی.

هوش مصنوعی: دنیا مانند مزرعه‌ای است که در آن، زندگی و تجربیات شما در اینجا، فقط بذرهایی برای زندگی در جهان دیگر هستند.

هوش مصنوعی: دنیا مانند جسمی بی‌ارزش و خسیس است، پس جان گرانبهای خود را در آن نگذارید و به آن وابسته نشوید.