هوش مصنوعی: در نهایت آن مسافر در دنیای پنهان قرار گرفت و به تدریج از یقین و حقیقت در آن عالم نامرئی آگاه شد.

هوش مصنوعی: وقتی که به مرحله ششم رسید، او پس از آن متوجه چیز دیگری شد.

هوش مصنوعی: به طور ناگهانی، پرده‌ای سبز و نرم ظاهر شد و در پس آن، شخصی پیر و محترم نمایان گشت.

هوش مصنوعی: او در کنار آن پرده ایستاده و هر لحظه به درون خود آن پرده می‌نگرد.

هوش مصنوعی: پرده‌ای که вокруг او است از نور تشکیل شده، هرچند آن پرده خود تمام نور را شامل می‌شود.

هوش مصنوعی: پردهٔ سبز بد به نظر می‌رسد، اما زیبایی روی او مانند بهار است و دلنواز است.

هوش مصنوعی: نورها از پشت پرده‌ها می‌تابند و همان نورها در خودشان منعکس شده و درخشان‌تر شده‌اند.

هوش مصنوعی: نور او سفید بود و رنگ‌های مختلف در دور او جمع شده و پرده‌ای تنگ را ایجاد کرده بودند.

هوش مصنوعی: در دستان او، سنگی قیمتی و بی‌نظیر قرار دارد که در آن شگفتی‌های زیادی وجود دارد و به عنوان یک جاذبه مشهور شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: در آنجا دانه‌های بسیار وجود دارد که نقش‌های زیادی بر روی آن‌ها حک شده و این دانه‌ها به زیبایی درخشان هستند.

هوش مصنوعی: جواهر، تصویری شگفت و زیبا در آنجا به نمایش درآمده است که خطوط آن به وضوح نمایان شده و مانند خط استوا به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که از آن ماده‌ی باارزش فراوان بهره‌مند است، تصویر آن در چشم بینای بینندگان به وضوح نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: همه چیز در زندگی به سمت نور و روشنایی می‌رود و از تاریکی خارج می‌شود، مثل اینکه به یک نمای زیبا نگاه می‌کنیم.

هوش مصنوعی: تتق مانند خورشید درخشانی دارد و نورش به مانند ناهید است.

هوش مصنوعی: پیر عزیز کامکار به قدری توانمند و ماهر شده است که جوهر در دستانش به شهرت رسیده است.

هوش مصنوعی: هر وقتی که این گوهر درخشان را از دست خود دور می‌اندازید، نوری که از آن ساطع می‌شود، همچنان در اطراف پراکنده می‌شود.

هوش مصنوعی: به جایی که باید برگردی، برمی‌گردی و پس از آن به دنبال مکانی می‌گردی که احساس راحتی کنی.

هوش مصنوعی: تو جایی که بودی، به نوعی درخشش و روشنی به وجود آوردی و بر آنجا تأثیر گذاشتی.

هوش مصنوعی: پرده‌ای که جلوه‌اش به خاطر نور خود رنگین و زیبا شده بود.

هوش مصنوعی: صورت پیر او مانند ماهی زیبا بود و در دلش رازهایی داشت که تنها در پس پرده مشخص بود.

هوش مصنوعی: شما در دست خود یک ماده ارزشمند دارید و با این حال، به خاطر آن به زمین افتاده‌اید و نقشی از خون روی آن ایجاد شده است.

هوش مصنوعی: ناگهان قطره‌ای خون از جوهر سرریز شد و در آن لحظه، خون جوهر در زمان محو گردید.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که جوهر یا ماهیت چیزی در خون حل شده و به رنگ خون درآمده است. به این صورت که آنچه که باید در واقعیت دیده شود، به شکل خون تجلی یافته است. در واقع، این تغییر رنگ نشان دهنده‌ی دگرگونی عمیق و درونی است که آن چیز ناشی از آن حالت است.

هوش مصنوعی: پرندگان وقتی آن کار را انجام می‌دادند، به سمت آن جوهر ارزشمند می‌آمدند.

هوش مصنوعی: هر کدام از آن پرندگان، علیرغم اینکه ظاهراً بی‌خیال و شاداب به نظر می‌رسند، در دل خود داغی و غمی عمیق دارند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به نتیجه‌ای تلخ و دردناک اشاره می‌کند که به نظر می‌رسد ناشی از یک تجربه عاطفی یا جدایی باشد. به طور کلی، این تصویر از درد و رنج ایجاد شده است که به واسطهٔ احساسات عمیق و شدید بوجود آمده و به صورت نمادین به خروج خون از دهان تشبیه شده است. این نشان‌دهندهٔ شدت احساسات و عواقب آن است.

هوش مصنوعی: در تصویر آن راه، تو به شکل یک پیرمرد پنهان شده‌ای و وقتی دیگران تو را می‌بینند، به خاطر این پنهان بودن دچار حیرت و سردرگمی می‌شوند.

هوش مصنوعی: در بالای کوه، درختی سرسبز و شاداب وجود داشت که در آنجا پرندگان در حال پرواز بودند.

هوش مصنوعی: هر صفحه از آن به وسعت آفتاب بود و همهٔ رنگ‌هایش مانند نور ماه تابان می‌درخشید.

هوش مصنوعی: او میوه‌ای بود که درختان بی‌ثمر را تحت فشار قرار داده و به پایین آویخته است.

هوش مصنوعی: رنگ ساق پای او مانند خون است و بال او از آن پرده بیرون رفته است.

هوش مصنوعی: هرچند که او به نشانه‌ی زیبایی‌ها نگاه کرد، صداهایی که به گوش می‌رسید پر از رمز و راز بودند.

هوش مصنوعی: آنها برای صدای خود فریاد می‌کشیدند و در دل به راز و نیازهای خود می‌پرداختند.

هوش مصنوعی: او صدای آنها را می‌شنود، اما از معنای گفتارشان بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: او نمی‌دانست که آنچه گفتند، چقدر بر دل و زبانشان اثر گذاشته است.

هوش مصنوعی: صندوقی در برابر پیرمردی قرار دارد که پر از جواهر است و تصویر آن مانند ماه درخشان است.

هوش مصنوعی: او به اندازه‌ای درخشان بود که مانند آفتاب، نوری را می‌تاباند و همه جا را روشن می‌کرد.

هوش مصنوعی: نور آن صندوق که در پرده بود، روشن شده و بیرون افتاده است.

هوش مصنوعی: نور آن بالا که از درختان می‌تابد، نشانگر وجودی است که با گذر زمان و تجربه فراوان، به تکرار رسیده است.

هوش مصنوعی: هر زمانی که از آن مکان دور شدی، بدان که در کنار تو یک پیرمرد قرار دارد.

هوش مصنوعی: وقتی در کنارش به حالت تسلیم و سرخم افتاده‌ای، ناگهان متوجه می‌شوی که او به تو وابسته شده است.

هوش مصنوعی: در کنار صندوقی که باز شده، تو سر خود را پایین بردی و نگاه کردی، و آنجا دوباره باز شد.

هوش مصنوعی: تو با نگاه نیکو به درختی خیره شدی و آن مرد سخت‌کوش در دل آن حیرت باقی‌ماند.

هوش مصنوعی: بار دیگر که از آنجا عبور کردی، به طور کامل در آن غرق شدی.

هوش مصنوعی: پیر دوباره آن صندوق را گذاشت و در آن را بست.

هوش مصنوعی: تو مانند کسی که در خواب بیهوش است، به آرامی از صندوقی خاموش بیرون آمدی.

هوش مصنوعی: سران در مقابل او تسلیم شدند و دیگر هیچ صحبتی از آن‌ها به میان نیامد.

هوش مصنوعی: پرندگان در دور و بر سرها بدون هیچ مشکلی پرواز می‌کردند و در آنجا بدون هیچ درگیری‌ای بودند.

هوش مصنوعی: بر بالای سر هر یک از کسانی که در حضور آن پیر معروف هستند، حالتی از بی‌قراری و اشتیاق دیده می‌شود و هر کدام به نوعی در دل خود دچار اندوه و ناراحتی‌اند.

هوش مصنوعی: هر بار که آن پیر با خوشحالی گریه می‌کرد، به آن سرها نگاه می‌کرد.

هوش مصنوعی: می‌گفتی ای کسی که از حال من باخبری، خودت هم می‌دانی که من راز را از پرسش‌هایم به تو نمی‌گویم.

هوش مصنوعی: تو هم خوب می‌دانی که من چه کنم تا از این وضعیت خارج شوم.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که تو مرا در این مکان ویژه و پنهان نگه داشته‌ای.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانستم که اینگونه شرایط و اوضاع برایم پیش خواهد آمد.

هوش مصنوعی: رازی که دارم را هرگز فاش نکردم، اما همچنان بی‌تاب و restless هستم.

هوش مصنوعی: نگرانی و بی‌تابی دارم، زیرا در این جایگاه مانده‌ام و در پس پرده‌هایی که مرا در بر گرفته‌اند، احساس خفگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من اینجا بی‌قرار هستم و در این راه ناامیدی، حسرتی به دوش می‌کشم.

هوش مصنوعی: تو مرا به این مکان آورده‌ای و من نمی‌دانم که کدام پرده یا راز باعث این کار شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم جدایی و پیوستگی اشاره دارد. می‌توان گفت که از بیرون و از درون، هم در واقعیت خود را نشان می‌دهیم و هم در حالتی که به نظر می‌رسد از دیگری جدا هستیم، در واقع هر دو جنبه وجود ما به نوعی با هم مرتبط هستند. این تناقض همچنین نشان‌دهندهٔ پیچیدگی انسان و زندگی است.

هوش مصنوعی: وقتی تو در آغاز و پایان همه چیز هستی، بر دل زخمی‌ام مرهمی بنه.

هوش مصنوعی: به خاطر دیدن راز تو، دلم به شدت سوخت. اما تصمیم گرفتم که این راز را در دل نگه دارم و به کسی نگوییم.

هوش مصنوعی: من را در اینجا نشاندند، در حالی که سرانجام از جایگاهم رانده شده‌ام.

هوش مصنوعی: این رازها به وضوح نشان‌دهندهٔ احساسات عمیق من هستند و قلبم را پر از افکار و آرزوها کرده‌اند.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم این راز را به کسی بگویم که هم تو را می‌طلبم و هم تو را می‌خواهم؟

هوش مصنوعی: تا کی باید این رازها را از من پنهان کنی؟ چرا فقط من را در اینجا نظاره می‌کنی؟

هوش مصنوعی: در اینجا به اندازه‌ای غم و رنج کشیده‌ام که دل‌هایمان را خونین کرده‌ام و چه بسیار انسان‌هایی که به دلیل این دردها جان باخته‌اند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که هر چه در حیطه قدرت و توانایی‌ات است، انجام بده و تصمیماتت را خودت بگیر. تو خود می‌دانی که باید چه کاری انجام دهی و در نهایت، این تویی که مسئول انتخاب‌ها و اعمالی که می‌کنی.

هوش مصنوعی: من هنوز امیدوارم که مرا به مقصودم برسانی و با وجود مشکلاتی که هست، به کمال و آرزوهایم نزدیک‌تر شوم.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که به خاطر غم دیدن تو، این‌گونه اندوهگین و ضعیف شده‌ام.

هوش مصنوعی: گفت که در نهایت، می‌خواهم به آرزوی تو برسم و تو را به هدفی که داری، برسانم.

هوش مصنوعی: هرچه که گفتی را به عنوان راز من فاش کن تا بتوانم جان خود را در این راه نثار کنم.

هوش مصنوعی: اکنون آن چیزی که تو گفته بودی، به حقیقت پیوست و هرچه تو گفتی، درست است.

هوش مصنوعی: پیام‌آور راه به من خبر داد و در یک آن، جانم را از بدن جدا کرد.

هوش مصنوعی: این بیت می‌گوید: حالا به سمت تو می‌آیم و بدون وجود خودم به جایی که تو هستی خواهم رفت، و در آنجا به یک وجود جدید تبدیل می‌شوم.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم بمانم، تو بمان و همه‌ی من را در اختیار بگیر تا جان و بدنم را فدای تو کنم.

هوش مصنوعی: تمام اسرار تو برایم روشن شده و من از این دنیا و تمام آنچه که در آن است، دوری می‌کنم.

هوش مصنوعی: من را از این پرده‌ها آزاد کن، مثل این سرها را در میان خون قرار بده.

هوش مصنوعی: پیامی از طرف معشوق آمد و او به طور ناگهانی و بدون هیچ مانعی ظاهر شد، انگار که از هیچ حساب و کتابی خارج شده است.

هوش مصنوعی: الان تمام تلاش من این است که در وضعیت سختی قرار دارم، چرا که به تازگی تلاش زیادی برای ساختن کار جدید کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من نگهدار راز تو هستم، حالا پرده را از روی خود بردار تا رازها رمزگشایی شوند.

هوش مصنوعی: من به دنبال تو هستم و تو را می‌خواهم؛ همچنین می‌خواهم این مسئله برای تو هم آسان شود.

هوش مصنوعی: خواستم که همه چیز را برایم آسان کنی و من را نجات دهی، زیرا تو برای من همچون روشنایی چشم هستی.

هوش مصنوعی: جانم را فدای راه تو می‌کنم و خود را در حفاظت و حمایت تو قرار می‌دهم.

هوش مصنوعی: تو به خوبی از راز من آگاهی و هیچ‌کس دیگر به جز تو نمی‌داند؛ بنابراین، این نفس من را از من بگیر و همراه خود کن.

هوش مصنوعی: ای کسی که به مدد تو از این حجاب رها می‌شویم، چرا که من در حالتی از افتخار و خواری گرفتار هستم.

هوش مصنوعی: من آماده‌ام جانم را در این راه فدای عشق کنم و با همه وجود از محدودیت‌ها بیرون بیایم.

هوش مصنوعی: پرده را از روی من بردار و مطمئن باش که چهره‌ات را به من نشان بده، تا راهم را بهتر ببینم.

هوش مصنوعی: این زمان، جان من در شگفتی است؛ کار مرا ساده کن، ای سرور انسان‌ها.

هوش مصنوعی: این زمان به هر طرف تو را جستجو کرده‌ام، چگونه می‌توانم این حجاب را از خودم کنار بزنم؟

هوش مصنوعی: من به خاطر حجاب و پرده‌هایی که در مسیر عشق وجود دارد، نمی‌توانم به وصال آن جمال زیبا برسم و از این موضوع ناراحت هستم.

هوش مصنوعی: ای پرده، تو را کنار بزن و از جلو در بردار. ای پرده‌ای که بر کار من پرده انداخته‌ای، بی‌خبر از من، چاره‌ای برای کارم بکن.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به اعماق شکوه و عظمت جاودانه و بی‌پایان.

هوش مصنوعی: مردی که در مسیر جست‌وجوی حقیقت است، در طول زمان به مفاهیم و رازهای پنهان زندگی پی می‌برد و آنها را به‌وضوح مشاهده می‌کند.

هوش مصنوعی: در اینجا تعجبی وجود دارد و او به قدری بی‌حالت شده که همچون آن پیرمرد دیگر، بی‌صدا و بی‌جان مانده است.

هوش مصنوعی: زبانش از گفتن قفل شده بود، چون در تفکر و خیال غرق شده بود و نمی‌توانست پاسخی بدهد.

هوش مصنوعی: او در حالی رنج و ناآرامی را تجربه می‌کند و در حالت جنون به سر می‌برد، که نمی‌داند چه چیز یا چه شخصی از پشت پرده ظاهر خواهد شد.

هوش مصنوعی: به این رازهای ناب گوش بسپار و تمام وجودت را در آنها غرق کن تا از این دنیا و مسائل بی‌اهمیت رها شوی.

هوش مصنوعی: هر کسی که به این رازها آگاه شود، به نوعی می‌تواند به درک عمیق‌تری از خالق بزرگ دست یابد.

هوش مصنوعی: در زمان مفسری آگاه و صاحب‌نظر، او به دقت به حال و افکار سالک نگریسته و بر او نظارت کرده است.

هوش مصنوعی: شگفتا که او همچنان در آنجا مانده است، در حالی که بدنی ضعیف و نزار دارد و در زحمت و رنج به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: آتشی از درخت بیرون آمد و شاخه‌های آن را به شدت سوزاند.

هوش مصنوعی: تمامی شاخه‌های آن درخت و سر آن را سوزانده و دوباره آتشی را در آن روشن کرد.

هوش مصنوعی: بعد از آنکه آتش به پرده افکند، چهره‌اش را در آنجا قرار داد.

هوش مصنوعی: مردی که در مسیر خود دچار سردرگمی شده، در تلاش است تا خود واقعی‌اش را در عمق وجودش پیدا کند و در این راه گم شده است.

هوش مصنوعی: ترس و وحشت آتش به حدی افزایش یافت که باعث ویرانی و نابودی راه و مسیر شد.

هوش مصنوعی: دور آن درخت گشت و به آرامی پاک شد، مانند خاکستر و در نهایت مانند خاک در آمد.

هوش مصنوعی: آتش به طرف آن صندوق سرایت کرد و همه چیز داخل آن، چه خشک و چه تر، را سوزاند.

هوش مصنوعی: آتش شوری به پا کرده و صدایی به گوش می‌رسد که نشان دهنده‌ی وجود دگرگونی و تغییرات بزرگ است. سرها در صندوق به نماد سران و افکار به خواب رفته اشاره دارند که حالا بیدار شده و در حال تغییر و تحول هستند.

هوش مصنوعی: مردی که در جستجوی حقیقت بود، وقتی شنید صدای رازها از درون صندوقی به گوش می‌رسد، متوجه شد که از آن اسرار پرده‌برداری شده است.

هوش مصنوعی: در هر زمانی از ترس و شگفتی اسرار آن می‌نوشید و از هر طرف آن کسی که رازها را می‌دانست، به من خبر می‌داد.

هوش مصنوعی: از صندوق صدایی جدید به گوش رسید که می‌گفت: خوش باش و غم مخور، ای کسی که از واقعیت بی‌خبری.

هوش مصنوعی: هر چقدر هم که به دنبال حقیقت و رازهای زندگی باشی، باز هم در این راه سردرگم و متعجب خواهی بود.

هوش مصنوعی: به آرامی و با اعتماد به نفس در اینجا بایست و از آتش نترس. از این نوع معانی و رازهای خوب هم نگران نباش.

هوش مصنوعی: چقدر می‌خواهی از آتش به تنگ بیایی، در حالی که اگر به جوش بیاید، حتی نمی‌توانی نجات یابی.

هوش مصنوعی: اما رازهای دیگری در مسیر وجود دارد؛ اگر از آنها آگاه نیستی، زمانی برای تفکر و نشستن در نظر بگیر.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تنها خداوند و حقیقت وجود می‌دانند که اسرار و رازهای عمیق زندگی چه هستند و انسان‌ها به طور کامل از این اسرار آگاه نیستند. بنابراین، هر کسی در مسیر زندگی خود، با چالش‌ها و مسائلی روبه‌رو می‌شود که تنها خود او و قدرتی فراتر می‌توانند آن را درک کنند.

هوش مصنوعی: زمانی patience کن تا این راز قدیمی که تو در حال حاضر نمی‌بینی، روشن شود.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای صبر کن، نترس ای ضعیف، تا رازهایی که پشت پرده است، به روشنی ببینی.

هوش مصنوعی: آنچه تو مشاهده کردی، حقایق و اسراری متفاوت دارد و آنچه من می‌دانم، اطلاعاتی است که از آن مطلع هستم.

هوش مصنوعی: من تو را به این مقام رسانده‌ام، اما در این لحظه تو را گم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در نهایت، دوباره به آن مکان و جایگاه تو برمی‌گردم و در کنار تو قرار می‌گیرم.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر احساس غم و دوری است. می‌گوید که در این حال و اوضاع ترسناک و وحشت‌زا، تو چگونه می‌توانی مرا در این وضعیت ببینی و یا پیدا کنی؟ و من، آماده‌ام که جانم را فدای تو کنم.

هوش مصنوعی: من هم سر رازم را در دل دارم، اما نمی‌دانم چرا این راز برای تو آشکار خواهد شد.

هوش مصنوعی: با اینکه در مسیر زندگی سختی‌های زیادی را تحمل کردی، نیاز است که لحظه‌ای صبر کنی تا به این جایگاه برسی.

هوش مصنوعی: من راز دیگری از تاترا به دست می‌آورم و تو را از یک مسیر به هدف می‌رسانم.

هوش مصنوعی: هر کسی را به شیوه‌ای متفاوت می‌برم، گاهی او را با احترام و با پای خود همراه می‌کنم و گاهی دیگر به طور غیرمستقیم و از بالا به او نزدیک می‌شوم.

هوش مصنوعی: آنچه من می‌دانم، دیگران نمی‌دانند و وقتی اسرار من آشکار شود، به مراتب بیشتر از آنچه تصور می‌شود، اهمیت خواهد داشت.

هوش مصنوعی: آنچه که گفتی و آنچه که دیدی، من بد بودم و تو را به من آوردم و حالا من هم بد هستم.

هوش مصنوعی: صبر کن تا به هدفی که می‌خواهی برسی، زیرا آنچه در پس پرده است، هنوز به تو نمایان نشده است.

هوش مصنوعی: در نهایت تو را از پشت پرده بیرون می‌آورم و در برابر همه قرار می‌دهم.

هوش مصنوعی: به چه مدت به خودت نگاه می‌کنی تا متوجه شوی کجا باید بروی؟

هوش مصنوعی: من در اینجا کسی را که در کارش مهارت داشته باشد ندیدم. تو چه زمانی به وضوح در اینجا حاضر شدی؟

هوش مصنوعی: هرگاه که در خودبینی گرفتار باشی، هر چیزی که به دنبالش هستی هرگز به دست نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که این چهره و ظاهر در تو وجود دارد، چگونه می‌توانی راز راهنمایی‌ات را پیدا کنی؟

هوش مصنوعی: من به دنبال تو هستم و می‌خواهم که در نهایت، راز دل را به تو بازگو کنم.

هوش مصنوعی: اما در این راه، لازمه‌اش این است که صبر داشته باشی تا به یقین و حقیقت برسیم.

هوش مصنوعی: آنچه را که مشاهده کرده‌ای، قطعاً در مسیر تو قرار دارد و آیا می‌توانی از اسرار من باخبر شوی؟

هوش مصنوعی: آنچه تو در پرده‌ها مشاهده کردی، من در واقعیت هستم، اما چگونه می‌توانی مرا ببینی؟

هوش مصنوعی: من آنچه را که از یک شخص صادق در کمال عشق دیدم، تو را لایق این عشق می‌دانم.

هوش مصنوعی: من به دنبال تو هستم و راز خود را با تو در میان می‌گذارم.

هوش مصنوعی: در پایان، من تو را به هدفی که داری می‌رسانم و سرانجام خواسته‌ات را برآورده می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که تو در حجاب و پنهانی باقی ماندی، اکنون من تو را راهنمایی می‌کنم و به جلو می‌آورم.

هوش مصنوعی: به تماشای ویژگی‌ها و صفات ما بنشین، سپس به درک و شناخت واقعی ذات ما بپرداز.

هوش مصنوعی: زمانی که ویژگی‌های من برای تو مشخص شد، هر آنچه را که می‌خواهی، برایت واضح و قابل درک شد.

هوش مصنوعی: اگر در صفات من قرار گیری، به طور کلی از ویژگی‌های خود فاصله می‌گیری و در حقیقت به ذات اصلی من می‌پیوندی.

هوش مصنوعی: عاشقانه به سوی من آمدی و نشانه‌های عشق و رازهای دلم را نیز مشاهده کردی.

هوش مصنوعی: هر آنچه که در ذهن تو به عنوان واقعیت شکل گرفته، در حقیقت همچنان نوعی راستی و حقیقت است، ولی خودت فقط تصوراتی از این حقیقت داری.

هوش مصنوعی: آن کمالی که در این دنیا و در دل ما وجود دارد، از یک حقیقت نهان و پنهان ناشی می‌شود که به کمالی دیگر در دنیای دیگر مرتبط است.

هوش مصنوعی: آن کمالی که در جهان وجود دارد، در پس پرده‌ها و در وادی‌های پنهان قرار دارد و قابل مشاهده نیست.

هوش مصنوعی: هر چیزی که می‌بینی تنها نشانه‌ای از کمال است و هر چیزی که بخواهی بگویی غیرممکن است، واقعاً ممکن نیست.

هوش مصنوعی: به آنجا رسیدم که نمی‌دانم راز خود را با تو گفته‌ام یا نه، ای کسی که بدون تو، خودم را نمی‌شناسم.