هوش مصنوعی: او به راه خود ادامه داد و پرده‌ای دیگر را مشاهده کرد، به همین دلیل درد چشمش به وضوح نمایان شد.

هوش مصنوعی: پرده‌ای وجود دارد که هیچ محدودیتی ندارد و کاملاً عریان است. این پرده به گونه‌ای است که برای آن نمی‌توان هیچ معیاری مشخص کرد.

هوش مصنوعی: مکانی بود که نور در آن می‌درخشید و آنجا به‌گونه‌ای بود که تمام دنیا از نور و روشنی پر شده بود.

هوش مصنوعی: این شعر به وجود نوری اشاره دارد که گرچه روشن و پرنور است، اما در بعضی مواقع نزدیک و در مواقع دیگر دور به نظر می‌رسد. این تغییر فاصله نشان‌دهنده تحولات و حالت‌های مختلفی است که می‌تواند در زندگی و تجربه‌های ما رخ دهد.

هوش مصنوعی: هر لحظه از روشنایی او چشمت را روشن می‌کردی و دوباره نور جدیدی به وجود می‌آوردی.

هوش مصنوعی: نور آن پرده عجب، شبیه روح است؛ هیچ‌کس هرگز آن را نشنیده و از کسی خبر ندارد.

هوش مصنوعی: از آن نور بزرگ، نورهای دیگری تابیده شد و به واسطه آن، زیبایی‌هایی در میان صدای سازها و تنبورها جلوه‌گر شد.

هوش مصنوعی: همه در روشنایی او قرار گرفته‌اند، و از خوشی و رضایت او بهره‌مند شده‌اند.

هوش مصنوعی: شاگرد از استادش پرسید: «ای استاد، حالا دیگر بگو چه خبر است؟»

هوش مصنوعی: راز این نور را که در دل داری، دوباره با من بیچاره در میان بگذار و دیگر این راز را برایم بگو.

هوش مصنوعی: استادش گفت که این زمان، زمان برداشت محصول است و نور راه را همین مسیر فراهم می‌کند.

هوش مصنوعی: روشنایی این پرده به خاطر این نور است و اگر عقل نتواند این را درک کند، مشکل از او نیست و به گونه‌ای عذر او پذیرفته است.

هوش مصنوعی: از این نور فاصله بگیر و اجازه بده که به دلخواه خود پیش برود، نور او را به خودش بسپار و خودت راهی شو.

هوش مصنوعی: نور، که از نور دیگری نشأت گرفته، در اینجا آشکار شده است و از اندیشه و گمان به حقیقت و یقین تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: او به سمت پرده رفت تا ببیند بار دیگر پرده‌بردار چه می‌بیند.

هوش مصنوعی: افراد از مسیر خود عبور می‌کنند و هر چه که پیش می‌آید را به خاطر می‌سپارند و یادداشت می‌کنند.

هوش مصنوعی: راز او پنهان ماند و به دست نیامد، هرچند که او زحمت کشید اما به حقیقت نرسید.

هوش مصنوعی: او در مسیر زندگی‌اش به پیری رسید و در این راه شخص دیگری را دید که ظاهرش متفاوت از او بود.

هوش مصنوعی: پیری را دیدم که چهره‌اش مانند نور دختری جوان می‌درخشید و در آن حضور و حالت، دلم را پر از شگفتی کرد.

هوش مصنوعی: یک پیر فرزانه و با اندیشه وجود داشت که بر تمام دانشمندان و آگاهان برتری داشت.

هوش مصنوعی: آنچه که او از کتاب‌ها به دست آورده، در واقع نشان‌دهنده اوج و کمال عشق اوست.

هوش مصنوعی: سال‌ها در حال مطالعه و یادگیری او بی‌تاب و ناآرام بودم، اما با همه سختی‌ها و مشکلات، صبر و شکیبایی خود را حفظ کردم.

هوش مصنوعی: سال‌ها او به رازهای من آگاه بود و از این موضوع، پیرمرد نیکو با خوشحالی می‌خندید.

هوش مصنوعی: شخصی به سراغ یک فرد مسن و دانشمند رفت و به او سلام کرد. آن فرد مسن نیز به او احترام گذاشت و او را ارج نهاد.

هوش مصنوعی: به نزد پیر رفت و سکوت اختیار کرد و در نور و صفای آن پیر، مدهوش و غرق در احساسات شد.

هوش مصنوعی: پیر به او گفت که این رازها و اسرار ما باعث شده که آهنگ یقین و اطمینان را از این سو به آن سو ببریم.

هوش مصنوعی: چرا بی‌هوا و حیران به سمت من آمدی؟ حالا بی‌درنگ به جلو بیا، چرا که این لحظه فقط برای توست.

هوش مصنوعی: آدمی باید پخته و باتجربه باشد و در مواجهه با مشکلات و غموض‌ها نترسد، حتی اگر احساس کند که راهش را گم کرده است.

هوش مصنوعی: پرده‌ای از رازها وجود دارد و هر یک از استادان در مورد این رازها نظر و ویژگی خاصی دارند. به سخنان من گوش کن تا بیشتر در این باره بیاموزی.

هوش مصنوعی: اگرچه از این پرده وحشت کرده‌ای، اما به زودی این حالت زودگذر خواهد بود و تو دوباره به گمشده‌ات می‌رسی.

هوش مصنوعی: خودت را گم نکن، اما می‌توانی پرده‌ ای که مانع دیدنت است را کنار بزنی. هر چه را که می‌بینی، از من بشنو و به این حرف توجه کن.

هوش مصنوعی: از کنار من عبور کن و مشاهده‌ام کن، اما جلوتر برو، زیرا این مسیر طولانی‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: به او نگاه کن و از کنار او عبور کن، از معلم بپرس که چرا این همه رازها درون ما وجود دارد.

هوش مصنوعی: هرگاه معلمت تو را از این آگاهی آگاه کند، آنچه را که می‌بینی، همراه تو خواهد بود.

هوش مصنوعی: ای حکیم با فهم و با سلیقه، به ما پاسخی زیبا و با nuance بده.

هوش مصنوعی: من نفهمیدم در این مسیر چرا و از کجا یقین تو به این شکل به من می‌رسد.

هوش مصنوعی: این چه کتابی است و این موضوع چیست؟ راز این رازها کجاست، ای عزیز؟

هوش مصنوعی: از حال و احوال خود به ما بگو تا بتوانم نیاز تو را بشناسم و راز درونت را دریابم.

هوش مصنوعی: پرسشگر، حال من را می‌پرسی، ولی بهتر است به حال خود بگذری و ما را از این دنیا رها کنی.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند راز من را بشناسد، مگر اینکه معلم من آن را بداند و در این مورد هیچ شکی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی مرد حقیقت و رازها شوی، از استاد یاد بگیر و به حقیقت این مسائل پی ببر.