هوش مصنوعی: هیچ‌کس به اندازه احمد درباره این موضوع توضیح نداده و تفسیر نکرده است.

هوش مصنوعی: هر چه می‌خواهم بگویم، او همان یک حقیقت است و هیچ چیز دیگری نیست. بهترین همه چیز به او مربوط می‌شود و فقط اوست که اهمیت دارد.

هوش مصنوعی: در نهایت، وقتی که آدم به این دنیا نگاه کرد، مدتی بعد به سمت او آمد و او را نگریست.

هوش مصنوعی: او از عشق و عاشقی بی‌خبر بود؛ درک کن که او نه تنها بازیگر خوبی نبود، بلکه در این زمینه استعداد چندانی هم نداشت.

هوش مصنوعی: بی‌خبر به سمت تله‌ای آمد، در حالی‌که هر طرف را نگاه می‌کرد و به لانه‌اش نزدیک می‌شد.

هوش مصنوعی: هستنده و در ویژگی‌ها، یک مسیر را طی کرده‌اند؛ از آن جا که بوده‌اند تا این جا که اکنون قرار دارند، در این مسیر، دچار تغییر و تحول شده‌اند.

هوش مصنوعی: این دنیا به طور واضح و روشن وجود دارد، اما آن دنیا که در پس پرده‌هاست، به گونه‌ای پنهان و نامشهود حضور دارد.

هوش مصنوعی: صیاد در کمین نشسته است تا از میان گل‌ها، شکار زیبایی را به دست آورد.

هوش مصنوعی: در نهایت، وقتی آدم در تله و دام گرفتار می‌شود، سرنوشتش به گونه‌ای رقم می‌خورد که بدون دیدن و شناختن واقعیت، ناکام و ناامید می‌شود.

هوش مصنوعی: صیاد ازل وقتی صدای او را شنید و رنگ و بویش را از دور دید، به سوی او رفت.

هوش مصنوعی: انسان به دنیا آمد تا در دام عشقی قرار گیرد. چگونه ممکن است که حواسش به کسی غیر از معشوق باشد؟

هوش مصنوعی: در دام آن صیاد، آدم به دام افتاد و از صورت خود به شدت ترسید.

هوش مصنوعی: زن شخصیت اصلی این شعر به ظاهر زیبا و دلکش است، اما در واقعیتی ناپسند و نادرست قرار دارد. با این حال، شاعر به سال‌های طولانی که در کنار هم زندگی کرده‌اند و به نوعی به او عادت کرده است، اشاره می‌کند. آن‌ها به رغم آن که ممکن است مشکلاتی داشته باشند، از سال‌ها همراهی و نزدیکی به یکدیگر عادت کرده‌اند.

هوش مصنوعی: آدم از ابتدا در حال فنا بوده و هیچ‌گاه از این جایگاه پر از زحمت و مشکلات بی‌خبر نبوده است.

هوش مصنوعی: تمام موجودات و انسان‌ها به صورت اجزای مختلف وجود دارند، اما در نهایت، در اصل خود هیچ‌کدام وجود ندارند.

هوش مصنوعی: زمانی که به خود نگریست و وجود خویش را مشاهده کرد، در قضا و تقدیر تن به آرامش سپرد و آرامش یافت.

هوش مصنوعی: او برای خوردن غذای خوب و لذیذ تلاش کرد، اما نتیجه‌ای نداشت. حتی درد و رنج انسان هم بهبود نیافت.

هوش مصنوعی: اگر در دام آن نخستین نیفتادی، نه به گمان آن را می‌پنداشتی و نه به کفر و نه به دین.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که نه زمین وجود داشت و نه آسمان و کهکشان، بلکه همه چیز در آنجا به کمال و زیبایی مطلق رسیده بود.

هوش مصنوعی: نه تفریحی داشتی و نه خوشحالی، نه غمی احساس می‌کردی و نه آزاد بودی.

هوش مصنوعی: تو نه چون قمر درخشان بودی و نه مانند خورشید روشنایی، همچنین نه عطارد و نه ناهید را داشتی.

هوش مصنوعی: تمامی عالم به خاطر او پر از جنب و جوش است، اما تو از این مطلب بی‌خبری؛ پس بی‌صدا نشسته و گوش کن.

هوش مصنوعی: اگر او (خدا) نبود، انبیا (پیامبران) نیز وجود نداشتند و اگر او نبود، اولیای الهی نیز نمی‌بودند.

هوش مصنوعی: اگر او (خدا) نبود، شمار انسان‌ها هیچ‌گاه معلوم نمی‌شد و کسی نمی‌دانست قوانینی که خدا وضع کرده است چگونه است.

هوش مصنوعی: وقتی در دام گرفتار شدم، همه چیز برایم روشن شد؛ دل آشکار شد و جان با زیبایی‌اش نمایان شد.

هوش مصنوعی: آفتاب و ماه به خاطر وجود او به وجود آمده‌اند و همه‌ی جهان به واسطه‌ی او پر از گفتگو و سخن شده است.

هوش مصنوعی: عقل انسان به جایی رسید که همه چیز برایش روشن شد و همه چیز به یک سمت رفت و تعداد مسائل و مشکلات کم شد.

هوش مصنوعی: حس بویایی، چشایی و شنوایی آدمی با او هم‌راستا شد و در این مسیر سلوک و روش زندگی‌اش شکل گرفت.

هوش مصنوعی: می‌گوید که بدون داشتن چیزی، دام من پر نشده و نمی‌دانم چه زمانی آرزوهایم برآورده خواهد شد.

هوش مصنوعی: شخص به‌دنبال راهی است تا ببیند آیا در مسیر خود با خطرات و چالش‌هایی روبرو خواهد شد یا خیر.

هوش مصنوعی: هیچ رهگذری به انتهای این مسیر نرسیده و هیچ‌کس نتواسته این درد را درمان کند.

هوش مصنوعی: هیچ کس از این مهلکه خبر نداشت، زیرا راهی نداشتند که با آن همسفر شوند.

هوش مصنوعی: عشق هر کجا که ظهور کند، تمام نام و آوازه را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و به آن خدشه می‌زند.

هوش مصنوعی: عشق می‌تواند به قدری عمیق و تاثیرگذار باشد که تمام دانش و آگاهی‌ها را زیر پا بگذارد و حتی ممکن است یک لحظه، نام نیکی را به بدی تبدیل کند.

هوش مصنوعی: عشق می‌تواند در یک آن، صد نفر را تحت تأثیر قرار دهد و زندگی را به طرز شگفت‌انگیزی تغییر دهد.

هوش مصنوعی: عشق به خوبی‌ها و بدی‌ها توجهی ندارد و با هیچ کسی به طور کامل ارتباط برقرار نمی‌کند.

هوش مصنوعی: عشق به‌گونه‌ای است که برای رسیدن به کمال نیاز به مسیری خاص دارد و هرگز به خودی خود از بین نمی‌رود.

هوش مصنوعی: عشق، پرنده‌ای بلندپرواز و با شکوه از عالم وجود به سوی ما آمده است، هرچند که در ظاهر به شکل انسان درآمده است.

هوش مصنوعی: ای عشق، تو را از مقام و جایگاهت بی‌خبر می‌دانم، بنابراین تعجبی ندارد که از این سخن بویی به مشامت نرسیده باشد.

هوش مصنوعی: ای عشق، تو در آن مقام و مرتبه قرار داری، اما هنوز راه رسیدن به عشق را پیدا نکرده‌ای.

هوش مصنوعی: ای کسی که از اسرار عشق محبوب بی‌خبری، جانت را در عشق فدای او کن و به محبوب توجه کن.

هوش مصنوعی: هر کس که به خود و جانش عشق ورزد، از محبت خداوند ناآگاه است و از آسیب‌های عشق واقعی بی‌خبر می‌باشد.

هوش مصنوعی: محل و زمان عاشق شدن به عشق در نظر دیگران ناپیداست و فقط یک سمت و راه مشخص برای آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که صورت عقل و تفکر انسان در دنیا به گونه‌ای است که اگر از آن رها شوی، می‌توانی به مرتبه‌ای بالاتر و واقعی‌تر دست یابی. به عبارت دیگر، اگر از قید و بندهای دنیوی آزاد شوی، می‌توانی به جهانی دیگر و معنایی عمیق‌تر برسید.

هوش مصنوعی: این قفس را ببین که چطور برای پرنده جان ساخته شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در حضور پادشاه، شاه‌بازی که در عالم معناست هر لحظه از مرزهای آسمان‌ها عبور می‌کند و به جلو می‌رود.

هوش مصنوعی: خدای عشق در هر زمان، جوهر معنی را به او عطا کرده و او را به راه درست هدایت کرده است.

هوش مصنوعی: تمامی دارایی‌های دنیا به او تعلق دارد. پس باید به دنبال جایی باشی که در آن آرامش و آسایش حاصل می‌شود.

هوش مصنوعی: صیاد به خاطر پرنده‌ی مورد علاقه‌اش، با دقت و محبت به آن نگاه می‌کند و در این حین، چشمش به زیبایی آن پرنده می‌افتد.

هوش مصنوعی: هر کسی که شاه را از دور ببیند، به نوعی می‌تواند دلیل ناتوانی در درک او را توجیه کند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که آن پادشاه باشد، همان حقیقت اوست. برای درک این حقیقت، باید عمق مطلب را درک کرد و آن را از ظواهر جدا کرد.

هوش مصنوعی: اگر تو به سراغ شاه بروی، هر سال شاد خواهی بود و همواره از رازها آگاه خواهی شد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از وجود پادشاه استفاده معنوی ببرد، همیشه در فضای بی‌مکانی و بی‌زمان زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: راه او واضح و روشن است و در علم و دانایی می‌توان به یقین واقعی دست یافت.

هوش مصنوعی: او در کنار توست و می‌توانی چهره‌اش را ببینی. چه بگویم که آب درون سبو هست؟

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده است که با نور جان خود، راهنمایی کن که از دنیای مادی و زمان فراتر برود.

هوش مصنوعی: اصل وجود تو فقط یک جوهر خالص و ناب است، که آن نور محمدی است و هیچ چیز دیگر.

هوش مصنوعی: همه چیز در ابتدا از روشنایی و زندگی پر بوده است و بعد از آن به مراحل و حالت‌های مختلف تقسیم شده و مشاهده شده‌اند.

هوش مصنوعی: نور زندگی در آسمان می‌درخشد و زمین نیز پر از این نور جان است و در این عالم جای دارد.

هوش مصنوعی: موسی نور الهی را از کوه طور دید و تمام وجودش از آن نور پر شد.

هوش مصنوعی: نور زندگی عیسی به آن حقیقت پی برد و جسم او از این نور جان گرفت و به روح‌الله تبدیل شد.

هوش مصنوعی: هیچ کس مانند عیسی در این مسیر فانی، جسم و جان خود را نمی‌دید که باقی بماند.