هوش مصنوعی: قبل از آنکه لحظه‌ای بیاید که محبوب از شوق و ذوق به سوی ما بیاید، قمری با دل آشفته و اشتیاق فراوان به سمت ما می‌آید.

هوش مصنوعی: او از دوری و غیبت محبوبش، دردها و رنج‌های بسیاری را تحمل می‌کند و این تحمل، به نوع‌های مختلفی از مشکلات و عذاب‌ها منجر شده است.

هوش مصنوعی: بلبل همیشه در حال نغمه‌سرایی و سرود خواندن است و جان و دلش را فدای عشق و حسرت می‌کند.

هوش مصنوعی: بلبل به من گفت: این نصیحت را به دقت بشنو؛ در زمان جدایی، مهربان و آرام باش.

هوش مصنوعی: این زمان را که در خدمت او دیدم، مانند گلستانی است که از بوی مشک ختن معطر شده است.

هوش مصنوعی: عشق بر او چه باخته است، چه مرد و چه زن. او با روی خندان و دل‌نشینش، همچون من، دل‌ها را شاد می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که عطر آن گل تازه را استشمام کرد، خود را در عشق او رسوا و آشکار خواهد یافت.

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جلوه‌های ظاهری خود اشاره می‌کند و می‌گوید که به منظور ستایش خویش، چند بیتی سروده است. او زیبایی‌اش را به روشنی به نمایش گذاشته و از آن در مدح و ستایش خود استفاده می‌کند.

هوش مصنوعی: از این می‌ترسم که در دستان کسی بیفتد که در میان جمع مست‌ها قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: چون مردم می‌آیند و می‌روند، هر کدام از آنها ویژگی‌ها و صفات خاص خود را با خود دارند.

هوش مصنوعی: هرکس در هر زمانی با دیگران ارتباط دارد، اما به رازی از عشق آگاه نیست.

هوش مصنوعی: عاشقانی که از درد دورند، چگونه می‌توانند در راه حق مشتاق او باشند؟