هوش مصنوعی: وقتی نسیم آن سخنان او را شنید، به تحسین آن اشعار پرداخت.

هوش مصنوعی: ای گل، تو راست گفتی، این کلام تو شایسته است و درستی آن مانند سخنانی است که در باغ عدن گفته می‌شود.

هوش مصنوعی: باغ و بوستان به نور جمال تو روشن و پرنور شده است، بدون حضور تو حتی گلستان هم برایم بی‌معناست.

هوش مصنوعی: یک تکه طلا در دهان گلی گذاشتند، لاله به نزد او آمد و در برابرش به زمین افتاد.

هوش مصنوعی: ابرهایی که کینه بر سر او افکنده‌اند، مانند مرواریدهایی بر سرش درخشیده‌اند. ای کسی که غزلی زیبا سرودی، در آبی خوش و دلپذیر!

هوش مصنوعی: وقتی این اشعار را در صبح با نسیم صبحگاهی گفتم، نسیم به من گفت که در بدنم مانند روح هستم.

هوش مصنوعی: این شعر به شخصی اشاره می‌کند که از عشق و زیبایی معشوقش غافل شده و به او توصیه می‌کند که به دیوانه‌ای مراجعه کند که عشق او را بهتر درک می‌کند. در واقع، بیانگر این است که عشق و زیبایی فراتر از عقل و آگاهی است و بعضی افراد آن را بهتر می‌فهمند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که من نگفته‌ام که گل‌ها را با شمشیر بزنید، تو این کار را بدون تردید انجام ندهید.

هوش مصنوعی: این همه هیاهو و سر و صدا برای چیست؟ و این همه فریاد تو به خاطر چه کسی است؟

هوش مصنوعی: من از تو دل خوشی ندارم و نمی‌خواهم که صدای تو را بشنوم یا لحظه‌ای با تو هم‌دل شوم.

هوش مصنوعی: بدون شک، تو نه پادشاهی هستی و نه سلطنتی، چه بر سر خواجه‌ای، چه بر دارایی و چه بر زینت‌ها.

هوش مصنوعی: اگر در عشق همچون گدایی باشی، به مانند این است که جوزی را بر گنبد انداختی و در واقع، چیزی را که ندارید، در دسترس نخواهید داشت.

هوش مصنوعی: تا زمانی که لقمهٔ خود را نخورده‌ای، ناامید و درگیر مشکلات نخواهی شد، اما اگر از آن غافل شوی، دردسرها و موانع بر سر راهت خواهند آمد.

هوش مصنوعی: بسیاری از این حرف‌ها را با باد صبا بگو، وقتی پیش او رسیدی، داستان را برایش تعریف کن.

هوش مصنوعی: گفت: من به خاطر تو خدمتگزارم و هر چه بگویی، همه را با دل و جان انجام می‌دهم.