هوش مصنوعی: من نمی‌دانم چه چیزهایی در دلبر زیبایم وجود دارد که او به لطافت طلا و جواهرات است.

هوش مصنوعی: من عاشق نیستم اما هر صبح که می‌شود، پیراهن را تا بالای دامن برمی‌زنم.

هوش مصنوعی: مردم به من عشق می‌ورزند، اما من دل‌باخته آنها نیستم و به همین دلیل از آن‌ها دور می‌شوم.

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند به من از شاهدان زیبایی‌ها بیشتر از این روشنایی بگوید.

هوش مصنوعی: من آنچه را که در خوبی و زیبایی است دارم، ای عزیز، همانند لطافت غیرت ماه و خورشید.

هوش مصنوعی: هنگامی که صبح زود به صورتم نور و زیبایی می‌تابد، به خاطر این طراوت و freshness، من حتی زیباتر به نظر می‌رسم.

هوش مصنوعی: دست من را برمی‌دارند و به باغ گل می‌برند، چرا که چهره‌ام خندان و بدنم نازک و لطیف است.

هوش مصنوعی: وقتی نسیم آن سخن او را شنید، به ستایش آن اشعار زیبا پرداخت.