هوش مصنوعی: ای سرو زیبا و رئیس دلبران، ما از عشق تو در خطر هستیم!

هوش مصنوعی: من شدیداً در غم دوری چهره‌ات رنج می‌کشم، ای عشق زندگی‌ام، بر من رحم کن.

هوش مصنوعی: اگر تو زندگی می‌خواهی، من جانم را به تو ارزانی می‌دارم؛ چرا که تو خود زندگی هستی و من به خاطر تو زنده‌ام.

هوش مصنوعی: من بدون دیدن تو نمی‌توانم صبر کنم و لحظه‌ای هم طاقت دوری تو را ندارم.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر غم تو گریه کنم، بر من نخر، و اگر هم به خاطر تو در مقابل خانه‌ات ظاهر شوم، مرا پس نزن.

هوش مصنوعی: من در حسرت تو مانند خار مانده‌ام، اما تو در میان گلستان بی‌خبر و بی‌اعتنا به من هستی.

هوش مصنوعی: در انتها، برای خدا به ما توجه کن و ببین تا کی از عشق تو در عذاب و ناله هستم.

هوش مصنوعی: این شعر وقتی توسط نسیم مطبوع خوانده شد، نسیم خود به آن تحسین و ستایش کرد.