هوش مصنوعی: بلبل در باغ، با صدای نسیم صبحگاهی برای دوستانش آواز غمگینی می‌خواند.

هوش مصنوعی: مدتی بلبل در چمن به فریاد و شیون پرداخت و برای گل‌های نسرین و سمن ناله کرد.

هوش مصنوعی: کارهای دنیوی به همین شکل است، پسرم. مراقب باش که به دام کارهای دنیا نیفتی و از آن‌ها دوری کن.

هوش مصنوعی: پرندگان باغ با دلهایی پر از درد و غم به آنجا آمدند.

هوش مصنوعی: آنها شب تا صبح با گریه و ناله، برای دل‌دردی خودشان، از شدت غم و اندوهشان فریاد می‌زدند.

هوش مصنوعی: عارف مانند طوطی است که شیرینی شکر را در وجود خود دارد و همه چیز را در خود جذب می‌کند.

هوش مصنوعی: تعزیت بر روی شاخه‌ای نشسته و با صدای بلند بیان می‌کند که از بالاترین نقطه آسمان تا پایین‌ترین سطح زمین، همه چیز تحت تأثیر حوادث قرار دارد.

هوش مصنوعی: از فرشتگان تا انسان و جن، و از پادشاهان تا تهیدستان و سربازان، همگی در یک چرخه وجود دارند.

هوش مصنوعی: هیچ کسی در این دنیا نخواهد ماند و همه در نهایت به زیر زمین خواهند رفت.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که با مهارت و سرعت عمل دل‌ها را جذب کرد و در نهایت با آرامش و سکوت به فراموشی سپرده شد.

هوش مصنوعی: دنیا هیچ کس را جاودان نمی‌داند و هیچ‌چیز در آن پایدار نیست. هیچ‌کس نمی‌تواند به طور یقین امیدوار باشد که در این دنیای بی‌ثبات بماند.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های طبیعی و گل‌ها فاصله بگیر و به دنیای معنوی و روحانی بپرداز.

هوش مصنوعی: دوست داری که خدا تو را بیازماید و در سرزمین خود، گردنت را از به چنگ آمدن یار جدا کند.

هوش مصنوعی: برائت از خواسته‌های نفسانی را جست‌وجو کن و دلت را از وابستگی‌های مادی آزاد کن.

هوش مصنوعی: اگر تو به تمایلات و خواسته‌های نفسانی خود اسیر باشی، دل تو چگونه می‌تواند آرام و ثابت شود، ای آقای سلیم؟

هوش مصنوعی: از زهد و تقوی و پرهیزکاری، در حالی که به گناه و خوش‌گذرانی مشغول هستی، تا کی می‌خواهی به این وضعیت ادامه دهی؟