هوش مصنوعی: سال‌ها به خاطر عشق، حال و روز خوبی نداشتم. چشمانم پر از اشک و صورت‌ام رنگ باخته بود.

هوش مصنوعی: دوست داشتن باغبان، زیبایی و خوشحالی را به ارمغان آورد، اما نمی‌دانیم که چه بلایی بر سر او آمده است، از سرما و گرما.

هوش مصنوعی: دو چشم محبوب من پر از اشک و خون است و چهره‌اش زرد رنگ، او را از گلستان دور کرده‌اند.

هوش مصنوعی: پس از این، خاک سر کوی تو را بر چشممان بگذار، تا مانند گرد بر آن بایستیم.

هوش مصنوعی: چون به شکرگزاری و قدردانی از لحظات خوب نپرداختم، دوباره این دوران سخت و دشوار به سراغم آمد.

هوش مصنوعی: ای دل غمگین! یا با روزگار کنار بیا، یا به طور کامل از درگیری‌های خودت دور شو.

هوش مصنوعی: ناله کردن ممکن است مرا از این وضعیت رهایی بخشد، اما در حال حاضر، من به کمک باغبان نیاز دارم تا به من کمک کند.

هوش مصنوعی: بلبل به دنبال گل به شهر رفت تا ببیند در آینده چه بر سر گل خواهد آمد.

هوش مصنوعی: در آنجا سوراخی دیده می‌شود که گل‌ها درون آن ریخته شده و زیر آن آتشی افروخته شده است.

هوش مصنوعی: گل به خاطر زیبایی و لطافتش، مانند آبرویی است که از آن سرریز می‌شود. این غزل که به زیبایی سروده شده، داستان عاشقانه و پر احساسی را روایت می‌کند که بلبل آن را با شوق و اشتیاق گوش می‌دهد.