هوش مصنوعی: مجنون، جنون خود را در آینه‌ای مشاهده می‌کند و هر جمعه، به یاد معشوقش، در دلش احساس تنهایی و غم را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: پرده را کنار بزن تا آئینه نمایان شود، تا وقتی که از نماز بیرون آمدی، دیگران نیز به تو نگاه کنند.

هوش مصنوعی: آینه‌ای که در برابر مردم قرار داشتی، زمانی که خودت به مردم تبدیل شدی، فراموش کردی که به دیگران چگونه نگاه کنی.

هوش مصنوعی: وقتی مردم بسیار به چشمش آمدند، آینه را شکست و از خشم پر شد.

هوش مصنوعی: مردم نسبت به او علاقه‌مند شده بودند و به همین دلیل، او هم دلگرم شده و خود را در آینه نمایش داد.

هوش مصنوعی: وقتی که باز هم جمعیت زیاد آمدند، دوباره خشم و غضب شروع شد.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، تو آینه‌ای را قرار دادی که مردم با آن روبه‌رو شوند و از آن استفاده کنند، و تو به راحتی با آن کنار آمدی.

هوش مصنوعی: گاهی چیزی را در دست می‌گیری و گاهی آن را رها می‌کنی؛ گاهی آن را می‌اندازی و گاهی دوباره برمی‌داری.

هوش مصنوعی: وقتی مردم به او توجهی نداشتند، در نهایت عشق و علاقه‌اش بر همه چیز غالب شد.

هوش مصنوعی: تو گفتی که باید من به گونه‌ای باشم که این مردم یک مرتبه، چهره‌ام را ببینند و حضورم را احساس کنند.

هوش مصنوعی: اما یک نفر هیچ کم و کسری از چهره و سبیلش نمی‌تواند بگه.

هوش مصنوعی: هر کسی که به فکر خود نباشد، هرگز نمی‌تواند دغدغه و نگرانی درباره حق و عدالت داشته باشد.

هوش مصنوعی: این‌طور در غم کار و دنیایت مشغول و گیج شده‌ای که جانت را در این گرفتاری‌ها از دست داده‌ای.

هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی تنها به جمع‌آوری چیزهای مختلف بپردازی؟ بهتر است به اندازه‌ای که نیاز داری و می‌خواهی از آن‌ها استفاده کنی، جمع‌آوری کنی.

هوش مصنوعی: ای کسی که برای رسیدن به خواسته‌های دنیوی و روحی‌ات، از جان شیرین خود در جستجوی نور و هدایت هستی.

هوش مصنوعی: در هر لحظه تو را به نوعی دیگر فریب می‌دهند و در دل هر حلقه مویت، وسوسه‌ای جدید وجود دارد.

هوش مصنوعی: در واقع، از عادت‌ها فاصله بگیر و به خودت مغرور نشو، حتی اگر به وسوسه‌های شیطانی نزدیک باشی.